ഓർമ്മകൾ പൂക്കുന്ന താഴ്വര [വെടിക്കെട്ട്‌]

‘ഞാൻ അപ്പഴേ പറഞ്ഞില്ലേ രേണു.. എനിക്ക് ഇത് പരിചയമേ ഇല്ലാന്ന്..’
‘അതിപ്പോ ശരിക്കും മനസ്സിലായി..’
അവൾ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..
ഒടുവിൽ അവൾ തന്നെ തന്റെ കുട്ടനെ യഥാർത്ഥ ഇടത്തേക്ക് വഴിതെളിച്ചു..

ഓരോ അടിയിലും അവളുടെ മുഖം കനത്തു വന്നിരുന്നു.. മലർന്നുകിടക്കുന്ന അവളിലേക്ക് താൻ വലിച്ചൂരി അടിച്ചു.. ഇറുക്കമുള്ള ആ ദ്വാരത്തിലൂടെ തന്റെ കുട്ടന്റെ ഓരോ പ്രയാണവും അവൾക്ക് വേദന സമ്മാനിച്ചിരുന്നു എന്ന് തനിക്കറിയാമായിരുന്നു..
മുഖം തിരിച്ചു പിടിച്ച അവൾ തന്റെ വേദനയെ കടിച്ചമർത്താനും ആദ്യമെല്ലാം ശ്രമിച്ചു… ഒടുവിൽ അവളുടെ കവിളിൽ വേദനയ്ക്ക് പകരം സുഖത്തിന്റേതായ ഒരു പ്രഭ കാണാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ താൻ തന്റെ അടിയുടെ വേഗം കൂട്ടി..

പിന്നീട് അവളും പെട്ടന്ന് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ പുലമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു..
പിന്നീട് ചലിക്കുകയായിരുന്നു ലോകം.. സുഖത്തിന്റെ അവസാന കണവും തന്റെ ഗർഭാശയത്തിലേക്ക് ഉതിർന്നു വീണു എന്ന ഉറപ്പാക്കിയിട്ടെ അവൾ തന്റെ ദേഹത്തുനിന്നുള്ള പിടി പോലും വിട്ടുള്ളൂ..

ആദ്യ സമാഗമത്തിന്റെ മധുരത്തിൽ സ്വയം ആഹ്ലാദിച്ചവൾ കുറെ നേരം കണ്ണുകളടച്ച് വച്ചു നിർവൃതി പൂകി കിടന്നു…

ഒടുവിൽ അവൾ പറഞ്ഞു..
‘രാജീവ്.. എനിക്കിനിയും ഇതുപോലെ ഒരായിരം രാത്രികൾ നിന്റെയൊപ്പം ഇതുപോലെ നിന്റെ നെഞ്ചിൽ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഇങ്ങനെ കിടക്കണം..’
‘എന്നിട്ട്..??’
‘എന്നിട്ട് ഒരു കുഞ്ഞോക്കെയായി അവളുടെത് മാത്രമായി നമുക്ക് ജീവിക്കണം.. ‘
‘ആഹാ അത്രേ ഉള്ളോ..??’
‘എപ്പോഴും ഞാൻ കുറച്ചു മോഹങ്ങളല്ലേ കാണാറുള്ളൂ രാജീവ്.. ഇതും അതുപോലെയാണ്..
എനിക്ക് ഒരു കൊച്ച്‌ കുടുംബം മതി.. നീയും ഞാനും നമ്മുടെ കുഞ്ഞാവയുമൊക്കെയായി ഒരു കൊച്ച് കുടുംബം..’
‘അപ്പൊ കുഞ്ഞാവയ്ക്ക് വേണ്ടി നമുക്ക് ഒന്ന് രണ്ട് റൗണ്ട് കൂടി ഇന്നൊന്ന് ശ്രമിച്ചാലോ’
അന്നേരം അവൾ ചിരിച്ചു.. താൻ അവളെയും കൊണ്ട് വീണ്ടും കട്ടിലിലൂടെ മറിഞ്ഞു…

***************

‘ഹലോ ചേട്ടാ.. ചെന്നൈയിലേക്ക് ഇനി എത്ര ദൂരമുണ്ട്..’
അപ്പുറത്തെ സീറ്റിലിരിക്കുന്ന പെണ്കുട്ടിയാണ് ആ ചോദ്യം തന്റെ എതിർവശത്തെ സീറ്റിലിരുന്നു സ്വപ്നം കാണുന്ന രാജീവിന്റെ കാതിലേക്ക് തൊടുത്തു വിട്ടത്..