അവര് പിന്നെ കുനിഞ്ഞ് സാരി താഴെ നിന്ന് സാവധാനം ഉയര്ത്തി. അവരുടെ മനോഹരമായ പാദങ്ങളിലെ തിളങ്ങുന്ന സ്വര്ണ്ണ പാദസരം അയാള് കണ്ടു. അതില് നിറയുന്ന അഗ്നിപോലും തന്നെ തപിപ്പിക്കുന്നു. പിന്നെ സ്വര്ണ്ണ നിറമുള്ള തടിച്ച കാലുകള്. പിങ്ക് നിറമുള്ള കാല്മുട്ട്. തടിച്ച മദംമുറ്റിയ തുടകള്. പിന്നെ ചുവന്ന പാന്റ്റിയില് ഞെരുങ്ങി, അസഹ്യമായ അസ്വാതന്ത്ര്യമനുഭവിക്കുന്ന മാംസഗോളങ്ങള്.
“കുണ്ടി എങ്ങനെ ഉണ്ട്…?”
അയാളെ നോക്കി അവര് ചോദിച്ചു.
മോഹനന് മുണ്ട് അഴിക്കാന് തുടങ്ങി.
“വേണ്ട…”
കാലുകള് അകത്തിവെച്ച് ജാനകി ചിരിച്ചു.
“എന്തിനാ തിടുക്കം….കുണ്ണ ഇപ്പം പുറത്ത് എടുക്കണ്ട…പുറത്തോടെ കുറച്ച് സമയം ഞെക്കി രസിക്ക്….പതുക്കെ പതുക്കെ മതി….ഇനീം കെടക്കുവല്ലേ രാത്രി….”
“പക്ഷെ ഇന്നലെ രാത്രീം …അതിന് മുമ്പും അതിനു മുമ്പും നീ എന്നെ ഒന്ന് തൊടാന് പോലും….!”
ജാനകി ചിരിച്ചു.
“എന്നെ തൊടുമ്പം ശരിക്ക് തൊടാന്..എടക്ക് ആവേശം പോകാതിരിക്കാനല്ലേ….ഇങ്ങനെ…ഇങ്ങനെ നിങ്ങളെ പിരി കേറ്റണംന്നല്ലേ ആ മാസികേല് കണ്ടത്?”
മോഹനന് അസഹ്യമായ ആവേശത്തോടെ മുണ്ടിന് മുകളില് വീണ്ടും അമര്ത്തി.
“അത്ര സ്പീഡില് വേണ്ട….സ്പീഡ് കൊറച്ച്…”
ജാനകി പറഞ്ഞു.
‘ഇനി ഞാന് തിരിഞ്ഞു നിന്ന് കുണ്ടി കാണിക്കാം,”
അധരം അമര്ത്തി നനച്ചുകൊണ്ട് ജാനകി പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് അവര് അയാളുടെ മുമ്പില് തിരിഞ്ഞു നിന്നു. വിരിഞ്ഞു കൊഴുത്ത സ്വര്ണ്ണ ഗോളങ്ങളില് പ്രകാശത്തിന്റെ നിറവില് പതുപതുത്ത മാംസമിളകി.
“പാന്റ്റി ഊരികാണിക്കെടീ…”
പുറം തിരിഞ്ഞുനിന്ന്, തന്റെ നേരെ പുഞ്ചിരിയോടെ, മുല്ലപ്പൂ മൊട്ടുകള് പോലെയുള്ള പല്ലുകള്ക്കിടയില് പൈനാപ്പിള് കേക്കിന്റെ മൃദുലതയുള്ള ചുണ്ടുകളെ മെല്ലെയമര്ത്തിക്കൊണ്ട് ജാനകി അയാളെ നോക്കി പിന്നെയും മാദകമായി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“പാന്റിയൊക്കെയൂരി കുണ്ടി കാണിച്ചു തരാം ചേട്ടാ…പക്ഷെ പതുക്കെ…പതുക്കെ…നമ്മക്ക് ആ മുണ്ടിനകത്തെ കുഞ്ഞ് മോഹനനെ നല്ല വെടിക്കാരനാക്കണ്ടേ? ഉന്നം തെറ്റാതെ നല്ല ഫോഴ്സില് വെടിപൊട്ടിക്കുന്ന വേട്ടക്കാരന്…! എത്ര വലിയ പാറമടകണ്ടാലും ഇരുമ്പു കമ്പി അടിച്ചിറക്കി വെടിപൊട്ടിച്ച് പാറപിളര്ക്കുന്ന നല്ല കരുത്തന് കമ്പിക്കാരനാക്കണ്ടേ?….വേണ്ടേ….? അത് കൊണ്ട് പതിയെ…സാവധാനം….മതി….”
“പക്ഷെ എത്ര ദിവസവായി ജാനകി ഞാനിത് പിടിച്ച് വെച്ചിരിക്കുന്നു!”
മോഹനന് അരക്കെട്ടില് അമര്ത്തിഞെക്കി.
പൈനാപ്പിള് കേയ്ക്ക് [Smitha]
Posted by