ജാനകിയുടെ ദേഹം വിറപൂണ്ടു.
ഈശ്വരാ, എന്തായിത്‌? ആരാ ഈ മനുഷ്യന്‍ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍? ഇതൊക്കെ എങ്ങനെയാണ് ഇയാള്‍ കണ്ടത്? ഇയാളുടെ കണ്ണുകള്‍ക്ക് വസ്ത്രങ്ങള്‍ തുളച്ചുകയറാനുള്ള കഴിവുണ്ടോ?
ഒരു മിനിറ്റ് താന്‍ ഒന്നോര്‍ക്കട്ടെ….താന്‍ അയാളുടെ ക്ലിനിക്കില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍, മോഹനേട്ടനെ പരിശോധിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ അയാള്‍ കറുത്ത കണ്ണട ധരിച്ചിരുന്നോ? അങ്ങനെ കേട്ടിട്ടുണ്ട്, ചില കണ്ണടകള്‍ക്ക് മനുഷ്യരെ വസ്ത്രങ്ങളില്ലാതെ കാണാന്‍ കഴിയുമെന്ന്.
ഇല്ല. അയാളുടെ വിടര്‍ന്ന, വലിയ, ഭംഗിയുള്ള കണ്ണുകള്‍ കണ്ണടകളില്ലാതെയായിരുന്നു താന്‍ കണ്ടത്. ഓ..താനെന്താ ഇപ്പോള്‍ പറഞ്ഞത്? വിടര്‍ന്ന, ഭംഗിയുള്ള …എന്തൊക്കെ വാക്കുകള്‍ ആണ് താന്‍ ഉപയോഗിച്ചത്! കൊള്ളാം! മേഘ പറഞ്ഞ ആ ടെലിപ്പതിക് ഹിപ്നോടിക് ട്രാപ്പില്‍ താനും പെട്ടോ?
“ഇല്ലേ…”
ഒത്തിരി നാളായി കാത്തിരുന്നു കേള്‍ക്കുവാന്‍ കൊതിക്കുന്നത് പോലെ അയാളുടെ ശബ്ദം തനിക്ക് മുമ്പില്‍ വീണ്ടും നിറയുന്നു.
“ജാനകിയുടെ ദേഹത്ത് ഞാനീപ്പറഞ്ഞ ഇടങ്ങളിലില്ലേ? മറുകുകള്‍?”
മൈനകളും വാനമ്പാടികളും പഞ്ചവര്‍ണ്ണങ്ങളും നിറഞ്ഞ കാനനങ്ങളിലെ വന്യനിറങ്ങളുടെ തീവ്രത അയാളുടെ സ്വരത്തിലൂടെ അവളെ തൊട്ടു.
“ഇല്‍….അത്….സാര്‍ …ഞാന്‍ ഞാന്‍ പറയില്ല…”
നിലാവിലേക്ക് മഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോള്‍ ഇലകള്‍ വിറകൊള്ളുന്നത്പോലെ അവള്‍ വിവശയായി.
“അതെന്താ ജാനകി?”
ഫോണ്‍ വെക്കണോ? പക്ഷെ പ്രലോഭിപ്പിക്കുകയാണ് അയാള്‍. സുഖമുള്ള, അവസാനിക്കരുത് എന്നാഗ്രഹിക്കുന്ന പ്രലോഭനം. താന്‍ അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നതുപോലെ, തന്‍റെ സൌന്ദര്യം ആരാധിക്കപ്പെടുന്നത് പോലെ, തന്നിലേക്ക് മൂല്യവും ബഹുമാനവും അയാള്‍ കോരിച്ചൊരിയുന്നത് പോലെ…
“അത് മുഖത്തും കൈയ്യിലും ഒന്നുമല്ല, അതുകൊണ്ട്,’
പെട്ടെന്ന് അവള്‍ വളരെയടുത്ത സുഹൃത്തിനോടെന്നപോലെ അയാളോട് പറഞ്ഞു. പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞ് അബദ്ധം പറ്റിയത് പോലെ അവള്‍ നാക്ക് കടിച്ചെങ്കിലും.
“അതും എനിക്കറിയാം. മുഖത്തും കയ്യിലും അല്ലെന്നും എവിടെ ആണ് എന്നും…”
അവള്‍ കിടക്കയില്‍ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. മുമ്പിലെ വലിയ കണ്ണാടിയുടെ മുമ്പില്‍ അവള്‍ നിന്നു. ഒരു കൈ കൊണ്ട് നൈറ്റിയുടെ സിബ്ബ് വലിച്ചൂരി. എന്നിട്ട് ബ്രായുടെ കപ്പില്‍ നിന്ന്‍ ഇടത് മുല പുറത്തിട്ടു. പിങ്ക് നിറമുള്ള കണ്ണ് കല്ലിച്ചിരിക്കുന്നത് അവള്‍ കണ്ടു. അതിനു താഴെയുള്ള മറുകിലേക്ക് അവള്‍ നോക്കി. പിന്നെ ഏരിയോളയ്ക്ക് വെളിയില്‍ മറ്റൊരു മറുകും. അവിടെയവള്‍ അമര്‍ത്തിഞെക്കി.
പൈനാപ്പിള്‍ കേയ്ക്ക് [Smitha]
Posted by