“മോഹനേട്ടന് വേണ്ടി എന്തും…”
“ഗുഡ്,”
തിളക്കമുള്ള കണ്ണുകളോടെ അയാള് പറഞ്ഞു.
“ജാനകി, മോഹനന് ഒരു സ്ത്രീയോട് ശാരീരികബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു…”
ജാനകി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“…അതിപ്പോള്…സാര് നോര്മ്മല് അല്ലേ…ആണുങ്ങള് ആകുമ്പോള്…”
“പക്ഷെ…പക്ഷെ…”
ഡോക്റ്റര് ഒന്ന് നിര്ത്തി അവളെ നോക്കി.
ആകാംക്ഷയോടെ ജാനകിയും.
“പക്ഷെ ആ സ്ത്രീ..അവര്…!!”
“അവര്…?”
ജാനകി അയാളെ നോക്കി.
“…അവള് ആരാ സാര്?”
“മായ. മോഹനന്റെ സഹോദരി….അവരാണ്…”
ഒരു നിമിഷം ജാനകി വിറങ്ങലിച്ച് ഇരുന്നുപോയി. പക്ഷെ വൈകാതെ സമചിത്തത വീണ്ടെടുത്ത് അവള് ഡോക്റ്റര് ജോയലിനെ നോക്കി.
“ഡോക്റ്റര് പറയൂ”
അവള് പറഞ്ഞു.
“ഞാനെന്ത് ചെയ്യണം?”
“ഒന്നാമത്..ഒരു കാരണവശാലും മോഹനന് അറിയരുത് ആ ബന്ധം ജാനകിയോ മറ്റാരെങ്കിലുമോ അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്ന്…”
“ഒരിക്കലും അറിയില്ല സാര്,”
“ഗുഡ്,”
ഓര്മ്മകളില് നിന്നും ഉണര്ന്നപ്പോള് താന് ഡോക്റ്റര് ജോയല് സെബാസ്റ്റ്യന്റെ വീടിന്റെ മുമ്പില് എത്തി എന്ന് ജാനകി കണ്ടു.
ഡോക്റ്റര് ക്ളിനിക്കിലേക്കല്ല, വീട്ടിലേക്കാണ് തന്നെ വിളിച്ചിരിക്കുന്നത്. അവള് ഗേറ്റു കടന്ന് സ്കൂട്ടര് പോര്ച്ചിനടുത്ത് നിര്ത്തി.
കാളിംഗ് ബെല്ലില് വിരലമര്ത്തി.
കതക് തുറക്കപ്പെട്ടു.
സുസ്മേരവദനനായി ഡോക്റ്റര് ജോയല് സെബാസ്റ്റ്യന് എന്ന പ്രസിദ്ധ ക്ലിനിക്കല് സൈക്ക്യാട്രിസ്റ്റ് കതക് തുറന്നു.
ചുവന്ന ടീ ഷര്ട്ടും കറുത്ത ബര്മുഡയുമാണ് വേഷം.
“വൌ!!”
അയാള് അദ്ഭുതം മറച്ചുവെച്ചില്ല.
“ആരിത്! ജാനകിയോ? വരൂ…”
അയാള് അവളുടെ കൈയില്പ്പിടിച്ച് അകത്തേക്ക് കയറി.
അവള് അകത്ത് കടന്നു.
ഒരു മേശക്ക് അഭിമിഖമായി അവര് ഇരുന്നു.
“ജാനകി പറയൂ, ഹാപ്പിയല്ലേ?”
“ഹാപ്പിയാണ്. ഡോക്റ്റര് കാരണം,”