Posted by ശില്പ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാത്തത് പോലെ പാത്രത്തിൽ നോക്കി കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു,
“രാജേട്ടാ…ദയവുചെയ്ത് ഞാൻ പറയുന്നത് കേക്ക്…കണ്ണൻ കൊച്ചു കുഞ്ഞല്ലേ…അവനിവിടെ നിന്നോട്ടെ….”
നളിനി അയാളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു,
“ഞാൻ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, അതിൽ ഒരു മാറ്റൊമില്ല പറഞ്ഞേക്കാം…”
അയാൾ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു,
ശില്പ ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു
വൃന്ദ ദയനീയമായി എല്ലാരേം നോക്കി വിതുമ്പിക്കൊണ്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി,
കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു അടുക്കളത്തിണ്ണയിൽ കണ്ണനോടൊത്ത് ഇരിക്കുമ്പോൾ അവിടേക്ക് വന്ന ശില്പയെക്കണ്ട വൃന്ദ ചാടിഎണീറ്റ് അവളെ നോക്കി കൈകൂപ്പി
“ശിൽപേച്ചി പറയുന്നതെന്തും അനുസരിക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞതല്ലേ ഞാൻ…ഞങ്ങളെ സഹായിക്കാൻ ആരുമില്ല…ശിൽപ്പേച്ചി സഹായിക്കണം…”
“നിന്റെം ഇവന്റേം കണ്ണീരു കാണാൻ എന്തിഷ്ടമാണെന്നോ എനിക്ക്…അപ്പൊ ഞാൻ നിന്നെ സഹായിക്കുമെന്ന് നെനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ…. “
ശില്പ കൈ മാറിൽ കെട്ടിനിന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“അങ്ങനെ പറയല്ലേ ശിൽപ്പേച്ചി ഞങ്ങളെ സഹായിക്കണം, ചേച്ചി പറയുന്നതെന്തും ഞാനനുസരിച്ചോളാം…കാവിലമ്മയാണേ സത്യം…. “
വൃന്ദ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളോട് പറഞ്ഞു
“മ്…ഞാൻ പറഞ്ഞു നോക്കാം, പക്ഷേ അത് നിന്റെയീ പൂങ്കണ്ണീർ കണ്ടിട്ടല്ല, പക്ഷേ നീ വാക്കുതന്നതിലെന്തേലും മാറ്റംവാന്നാ…അറിയാലോ എന്നെ… പിന്നെ നീയിവനെ ജീവനോടെ കാണില്ല…”
അവസാന വാചകം ഒരു ഭീക്ഷണിയോടെ പറഞ്ഞവസാനിപ്പിച്ച് അവൾ പോയി
വാതിലിൽ മറഞ്ഞുനിന്ന് ഇതെല്ലാം കേട്ട നളിനി ശില്പ പോയതിന് ശേഷം ഒരുനിമിഷം വാതിലനടുത്തെത്തി അവരെ നോക്കി ഒന്ന് നെടുവീർപ്പെട്ടിട്ട് മുറിയിലേക്ക് പോയി…
••❀••
ശില്പ നേരെ പോയത് മുകളിൽ കോമൺ ബാൽക്കണിയിൽ നിന്നിരുന്ന രാജേന്ദ്രനടുത്തേക്കായിരുന്നു, തന്റടുത്തേക്ക് വരുന്ന ശില്പയെക്കണ്ട് അയാൾ ചിരിച്ചു
“എന്തായി മോളേ പ്ലാൻ വർക്ഔട്ട് ആയോ…?”
അതിന് മറുപടിയായി ശില്പ തള്ളവിരൽ ഉയർത്തിക്കാട്ടി,
“എന്താ നിന്റെ അടുത്ത പ്ലാൻ…?”
“അതൊക്കെയുണ്ട്…അച്ഛൻ കൂടെ നിന്നാ മതി ബാക്കി ഞാനേറ്റു…”
“മ്…”
രാജേന്ദ്രൻ അവളെ നോക്കി മൂളി…
ശില്പ ഫോണെടുത്ത് നന്ദന്റെ നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്തു…നന്ദൻ കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു…
“ഹലോ…നന്ദേട്ടാ ഇത് ഞാനാ ശില്പ…”
“ആഹ്… ശില്പ… പറ…”
“അത്…നന്ദേട്ടനോട് എനിക്ക് കുറച്ചു സംസാരിക്കാനുണ്ടായിരുന്നു”
“അതിനെന്താ…പറഞ്ഞോ…”
“അല്ല നന്ദേട്ടാ നേരിട്ട് പറയാനുള്ളതാ, നന്ദേട്ടൻ നാളെ ഫ്രീയാണോ…”
“അതെ…”