മായാമയൂരം [കാട്ടിലെ കണ്ണൻ]

 

അപ്പു : എന്നത്തെ ? ഒന്നും മനസ്സിലാകാത്ത വിധത്തിൽ ഞാൻ ചോദിച്ചു..

 

മായ : അന്ന് ബസ്സിൽ വച്ച് സംഭവിച്ചത്

 

അപ്പു : ആണെങ്കിൽ ഞാൻ ഒരല്പം ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു.

 

മായ : ആണെങ്കിൽ പറഞ്ഞാ തീരുമെങ്കിൽ അങ്ങ് തീർക്കാടോ ചുമ്മാ നമ്മൾ തമ്മിലെന്തിനാ വെറുതെ ..

 

അപ്പു : എന്ത് പറയാൻ നിങ്ങൾ പറയാനുള്ളതൊക്കെ അന്ന് തന്നെ പറഞ്ഞില്ലേ നഷ്ടപെട്ടത് എന്റെ മാനമല്ലെ..

 

മായ : ഡാ അത് ഞാൻ അന്നത്തെ തെറ്റിദ്ധാരണ കൊണ്ട് .. ഞാൻ സോറിം പറഞ്ഞില്ലേ..

 

അപ്പു : സോറി .. പറി.. ചെയ്യാത തെറ്റിന് ഞാൻ അനുഭവിച്ച അപമാനം അത് മാറില്ലലോ അതോണ്ട് നിങ്ങളോടുള്ള എന്റെ സമീപനവും മാറില്ല.

 

മായ : ചെയ്യാത്ത തെറ്റിന് അയോണ്ടല്ലേ നിനക്കിത്ര ദേഷ്യം ആ തെറ്റ് നീ ഇപ്പൊ ചെയ്തോ..

 

അപ്പു : മനസ്സിലായില്ല.

 

മായ : നീ എന്റെ പുറകിൽ പിടിച്ചെന്ന് കരുതിയല്ലേ അന്ന് അങ്ങനൊക്കെ സംഭവിച്ചേ .. ഇപ്പൊ നീ പിടിച്ചോ അപ്പോൾ തെറ്റ് ചെയ്തതിനുള്ള ശിക്ഷയായില്ലേ.. എന്നും പറഞ്ഞ് മായേച്ചി എഴുന്നേറ്റു നിന്നു..

 

ഞാൻ പ്രതികാരമായി ചെയ്യാൻ വിചാരിച്ചതെന്തോ അതിപ്പോൾ ഈ പൂതനയുടെ സമ്മതത്തോടെ ചെയ്യാനുള്ള അവസരം ഒത്ത് വന്നിരിക്കുന്നു.. ഇതിൽ പരം ആനന്ദം വേറെന്തുണ്ട് ..

 

കേട്ടപാതി കേൾക്കാത പാതി ഞാൻ എഴുന്നേറ്റ് മായേച്ചിയുടെ നിതംബത്തിൽ പിടിച്ച് ഞെരിച്ചു ..

 

ആ..ആ.. അമ്മേ.. മായേച്ചി വേദനകൊണ്ട് പുളഞ്ഞു . ആ ശബ്ദം കൂടി കേട്ടപ്പോൾ എന്നിലെ പ്രതികാരദാഹിയുടെ ഉള്ളിൽ കുളിർ മഴ പെയ്തു എന്റെ മനസ്സ് സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളിച്ചാടി.. ഒരു മാസത്തോളമായി മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടന്നിരുന്ന ആ വലിയ ലക്ഷ്യം പൂർത്തികരിച്ചിരിക്കുന്നു..

 

ഹോയ് ടീച്ചറേ വേദനിച്ചോ … മായേച്ചിയുടെ തോളിൽ കൈവെച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ ചോദിച്ചു. മായേച്ചി തിരിഞ്ഞ് എനിക്ക് അഭിമുഖമായി നിന്നു ആ കണ്ണുകൾ ചുവന്ന് തുടുത്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു..