Posted by ഒന്നോർത്താൽ അമ്മയെ കുറ്റം പറയാൻ കഴിയില്ല…
എനിക്ക് മൂന്ന് വയസുള്ളപ്പോൾ…, അതായത്, അമ്മയ്ക്ക് വെറും ഇരുപത്തിനാല് വയസുള്ളപ്പോൾ , അച്ഛൻ പുറപ്പെട്ടു പോയതാ…
അമ്മയ്ക്ക് എന്നല്ല, ഏതൊരു പെണ്ണിനും… ആ നല്ല പ്രായത്തിൽ ആൺ തുണ ഇല്ലാതെ കഴിയാൻ പ്രയാസം… പ്രത്യേകിച്ച്… ഒരാണിന്റെ ചൂടും നിശ്വാസവും അനുഭവിച്ച ശേഷം…!
എനിക്ക് , അച്ഛനെ കണ്ട ഓർമ്മ പോലും ഇല്ല..
അച്ഛൻ പുറപ്പെട്ടു പോയതിൽ… നാട്ടുകാർ പലരും പലതും പറഞ്ഞു… ഇപ്പോഴും… പറയുന്നു…
പൂച്ചം പൂച്ചം ചിലത് എന്റെ കാതിലും എത്തി…
” അടക്കി കിടത്താൻ… പാടാണ്, അവളെ… ഈ കറവക്കാരൻ പോരാ… കണ്ടില്ലേ… കൂത്തിച്ചീടെ… പല്ലിന്റെ വിടവ്…? വേലി ചാടും…. ”
” അവളെങ്ങാൻ… പൊതിച്ചെങ്കിൽ… തൊലി ഉരിഞ്ഞത് തന്നെ.. ”
” മുഴുക്കാഞ്ഞു , വേറെ ആണുങ്ങളെ കൊണ്ട് കേറ്റി കളിപ്പിച്ചു കാണും.. ”
” അവൻ പണിയും കഴിഞ്ഞു ചെല്ലുമ്പോൾ, മേത്ത് നിന്ന് ഒരുത്തൻ.. ഇറങ്ങി ഓടിയത്രേ…!”
പെണ്ണുങ്ങളുടെ കുശുമ്പും കുന്നായ്മയും മുടിയഴിച്ചാടി…
പക്ഷേ, ആരെന്ത് പറഞ്ഞാലും… എനിക്ക് എന്റെ അമ്മച്ചി ജീവനാ….. കഴപ്പി ആണെങ്കിലും….!
പെട്ടെന്ന് ഒരു നാൾ വെട്ടി മുറിച്ചു മാറ്റിയ പോലെ.. ഭോഗരസം നിഷേധിക്കപെട്ട ഒരു ചെറുപ്പകാരിയുടെ പ്രയാസം ആർക്കും മനസിലാവും…
“””””””””
ദേഹത്ത് എണ്ണ പിടിക്കാൻ കുറച്ചു നേരം വെറുതെ ഇരുന്നേ… അമ്മച്ചി കുളിക്കാൻ പോകാറുള്ളു…
അത്യാവശ്യം തുണി ദേഹത്ത് നിന്ന് മാറ്റി, കക്ഷം ഇടക്കിടെ പൊക്കി വച്ച്… കാലും നീട്ടിയുള്ള ഇരിപ്പ് ആരെയും വികാരം കൊള്ളിക്കും..
കുഞ്ഞു രോമങ്ങൾ പാകിയ കൊഴുത്ത തുടകളുടെ ദൃശ്യം, മകളായ എനിക്ക് പോലും കണ്ട് നില്കാൻ കഴിയില്ല…
ഇമ ചിമ്മാതെ നോക്കിയ ഒരു നാൾ, നന്നേ മൊരിഞ്ഞ ബ്രെഡ്‌ പോലെ അമ്മച്ചിയുടെ പൂറ് കാണാൻ കഴിഞ്ഞത് ഇന്നും ഞാൻ ഓർക്കുന്നു…