അംബിക: ഓരോ ആണുങ്ങളെ നോട്ടം കാണണം..
അനിത: ആരാ അങ്ങനെ നോക്കാ…
അംബിക: ആരാ നോക്കാത്തത്…
അനിത: അത് ചേച്ചി അത്രയ്ക്ക് സുന്ദരിയല്ലേ.. അതുകൊണ്ട് ഏത് ആണായാലും നോക്കും.
അംബിക: നോക്കിക്കോട്ടെ. ഇത് ഒരു മാതിരി.. മനുഷ്യനെ ….
അംബിക മുഴുമിപ്പിച്ചില്ല.
അനിത: ആരാ ചേച്ചി അങ്ങനെ ഡിസ്റ്റര്ബ് ഉണ്ടാക്കുന്ന നോട്ടം നോക്കണ്
അംബിക: അതിവിടെ തേങ്ങ വലിക്കാന് വരുന്ന കുമാരേട്ടന്… അങ്ങേര് തെങ്ങില് കയറിയാല് നോട്ടം തെങ്ങിന് കൊലയിലല്ല, നമ്മുടെ…
അങ്ങോട്ട് വന്നുകൊണ്ട് ഗൗരിയമ്മ: മക്കളെ പോവാറായില്ലേ…
അംബിക: പോവാണ് അമ്മേ…
അനിത: ഞാന് ഷാള് എടുത്തുവരാം ചേച്ചീ…
എന്നുപറഞ്ഞു ധൃതിയില് കോണിപ്പടി കയറിപോവുന്ന അനിത. അവളുടെ ചന്തികള് രണ്ടും ചെറുതായി കുലുങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതിന് കുറച്ച് വലിപ്പം വച്ചോന്ന് ഗൗരിയമ്മയ്ക്ക് സംശയമുണ്ടായിരുന്നു. മുറ്റത്ത് നില്ക്കുന്ന അംബികയുടെ അടുത്തേക്ക് മാറില് ഷാളിട്ട് അനിത വന്നു.
അനിത: പോവാ ചേച്ചീ…
ഗൗരിയമ്മ: നോക്കി പോയി വാ മക്കളെ
അംബിക: ശരിയമ്മേ…
അനിത: അമ്മേ പോയി വരാം..
ഗൗരിയമ്മ: ശരി മക്കളെ..
അങ്ങനെ ചുരിദാറിട്ട് അനിതയും സാരിയുടുത്ത് അംബികയും ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടന്നു.
അനിത: ചേച്ചി സുന്ദരിയായിട്ടുണ്ട്.
അംബിക: നീയും സുന്ദരിതന്നെയാ. ചുരിദാറിന് ഇത്ര ടൈറ്റ് വേണ്ടായിരുന്നു..
അനിത: അത് സാരല്ല്യ ചേച്ചി… ടൗണിലൊക്കെ ഇത് സാധാരണാ.. ചേച്ചി ടൗണിലിറങ്ങാത്തതോണ്ടാ..
അംബിക: ഉം.. നാട് കഴിഞ്ഞിട്ടല്ലേ നമ്മള് ടൗണിലെത്തൂ…
നാട്ടിലെ ആണുങ്ങളെ കുറിച്ച് ചേച്ചിക്ക് നല്ലഭിപ്രായമല്ലായെന്ന് അനിതയ്ക്ക് മനസിലായി.