Posted by അംബിക: ചേട്ടാ… അനിത വരാനുണ്ട്..
ആള്‍: അവള് എവിടെ..
അംബിക: അവള് മൂത്രമൊഴിക്കാന്‍ പോയതാ…
ആള്‍: ന്നാ വേഗം പോയി വിളിക്ക്…
അനിത പോയ ഭാഗത്തേക്ക് പോവുന്ന അംബിക. കുറച്ചകലെ നിന്ന് വരുന്ന അനിതയെ കണ്ട് അംബിക: വേഗം വാ മോളെ…
അനിത: നമ്മുടെ കൂടെയുള്ളവരെയൊന്നും കാണുന്നില്ലല്ലോ…
അംബിക: അവരൊക്കെ ബസില്‍ കയറി നീ വേഗം വാ….
അവര്‍ രണ്ടുപേരും ബസ് നിര്‍ത്തിയിട്ടടത്തേക്ക് നടന്നു. ബസില്‍ കയറി അംബികയും അനിതയും ബസിലെ എല്ലാ സീറ്റിലും ആളിരിക്കുന്നതുകണ്ടു. അവര്‍ ബസിലൂടെ നേരെ പിന്നിലേക്ക് നടന്നു. പിന്നാലെ അനിതയും.
അനിത: ചേച്ചി നമ്മള്‍ നില്‍ക്കേണ്ടിവരുമല്ലേ…
അംബിക: ഉം.. ഇത്ര ദൂരം നിന്നു യാത്ര ചെയ്യാന്ന് വെച്ചാ ബുദ്ധിമുട്ടാ…
അവര്‍ ബസിന്റെ അവസാനത്തെ വലതുഭാഗത്തെ രണ്ട് സീറ്റിന്റെ മുകലില്‍ പെണ്ണിന്റെ വീട്ടുകാര്‍ തന്നുവിട്ട പാത്രം ചാക്കില്‍ കെട്ടിവെച്ചതുകണ്ടു. അതിന് എതിരെ അവസാന വരിയിലെ ഇടതുഭാഗത്തെ മൂന്ന് സീറ്റില്‍ ഒന്ന് ഒഴിവുകണ്ട് അങ്ങോട്ട് പോയി നിന്നുകൊണ്ട്
അനിത: ദാ ചേച്ചി ഇവിടെ ഒഴിവുണ്ട്.
അവിടേക്ക് വന്നു നിന്നു ആ അവസാന വരിയിലെ സീറ്റ് നോക്കിയ അംബിക പരിചയമുള്ള മുഖം കണ്ട് ചിരിച്ചു. അതേ രാമനമ്മാവനും പുഷ്പ അമ്മായിയും.
ഇവരെ കണ്ട് പുഷ്പ അമ്മായി: വാ മക്കളെ ഇവിടെയിരിക്കാം…
പുഷ്പ അമ്മായി അറ്റത്തായിരുന്നു ഇരുന്നത്. അതിന് അടുത്ത് രാമനമ്മാവന്‍. വിന്‍ഡോ സീറ്റ് ഒഴിവാക്കിയിരുന്നുകൊണ്ട്
രാമനമ്മാവന്‍: കുറെ പേര്‍ വഴിക്കല്‍ന്ന് കയറീട്ട്ണ്ട്. അതാ സീറ്റ് ഫുള്ളായത്. ഒരാള് ഇവിടെയിരുന്നോ…
അനിത: ചേച്ചി ഇരുന്നോ.. ഞാന്‍ നിന്നോളാം… ആരെങ്കിലും ഇറങ്ങുവല്ലോ…
പുഷ്പഅമ്മായി: എന്നാ മോള് ഇരുന്നോ…
ഇതുകേട്ട് അംബിക ആ ബസിലെ അവസാന വരിയിലെ സീറ്റില്‍ വിഡോയോടു ചേര്‍ന്നിരുന്നു. തന്റെ ഇടതുഭാഗത്ത് വന്നിരുന്ന അംബികയോടായി
രാമന്‍: ഇവള്‍ക്ക് വിന്‍ഡോ സീറ്റിലിരുന്നാല്‍ വെയിലടിക്കൂന്ന്.. അതാ ഇവിടെയിരിക്കണ്.
എന്നുപറഞ്ഞു തന്റെ വലതുഭാഗത്തിരിക്കുന്ന ഭാര്യയെ നോക്കുന്ന രാമനമ്മാവന്‍. ശരിയാണ് പുറത്തെ വെയില്‍ മുഴുവനും തന്റെ മുഖത്തേക്കാണ് അടിക്കുന്നത്. ആ ഭാഗത്താണെങ്കില്‍ കര്‍ട്ടണും ഇല്ല. ബസില്‍ നല്ല ചൂടും അംബികയ്ക്കും അനിതയ്ക്കും നന്നായി വിയര്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കൂടെ മറ്റു യാത്രക്കാര്‍ക്കും. ഏ സി ഓണ്‍ ചെയ്തിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് അവര്‍ ആശിച്ചുപോയി. കയ്യിലെ വെള്ളത്തിന്റെ കുപ്പി തുറന്ന് വെള്ളം കുടിച്ചുകൊണ്ട് പുഷ്പയോടായി.
രാമന്‍: നിനക്ക് വെള്ളം വേണോ…?