അംബികയും ഒറ്റക്കാവില്ലേ..
നാരായണന്: ഉം.. നിങ്ങളിതില് ഒരു തീരുമാനം പറ. എന്നിട്ട് വേണം അവരോട് എനിക്ക് പറയാന്.
ഗൗരിയമ്മ: ഞാന് അവന് വന്നിട്ട് പറയാം.. ഇവള്ക്ക് എത്ര വയസുണ്ട്.
നാരായണന്: ഇരുപത്തിരണ്ട്.
ഗൗരിയമ്മ: ഹാ അത് എങ്ങനെ ശരിയാവും. അംബികയ്ക്ക് ഇരുപത്തിനാല് വയസേ ആയിട്ടുള്ളൂ.. മോള്ക്ക് അഞ്ച് വയസാവുന്നു.
നാരായണന്: അംബിക കൊച്ചിന് പതിനെട്ട് തികയുമ്പോളെല്ലേ വിനയന് അവള് കെട്ടുന്നത്. പിന്നെ അങ്ങനെയല്ലേ വരൂ..
ഗൗരിയമ്മ: എന്നാലും നാരായണാ
നാരായണന്: അംബികകൊച്ച് പ്രീഡ്രിഗിവരെ പോയിട്ടുള്ളൂ, സാമ്പത്തികവും കുറവ്. ഇവളെണെങ്കില് ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞു. അതും പട്ടണത്തില് നല്ല കോളേജീന്ന്
ഗൗരിയമ്മ: ഉം ഞാന് ആലോചിക്കാം..
നാരായണന്: ആലോചിച്ചോ… ആലോചിച്ചോ… അധികം വൈകാതെ പറയണം. എല്ലാംകൊണ്ടും അംബിക കൊച്ചിനെപോലെ ഒരു കൊച്ചിനെ എനിക്ക് ആ വീട്ടിലെത്തിക്കാന് പ്രയാസമാവും. വേണമെങ്കില് എന്നെ മാറ്റി വേറെ ബ്രോക്കറെ നോക്കിക്കോളൂ…
എന്നുപറഞ്ഞുപോവുന്ന നാരായണന്. കയ്യിലെ ആ ഫോട്ടോയിലേക്ക് നോക്കുന്ന ഗൗരിയമ്മ. ബ്രോക്കര് പറഞ്ഞതില് കാര്യമുണ്ട്. അംബികയെപോലുള്ള ഒരു മരുമോളെ ഇനി തനിക്ക് കിട്ടില്ല. പണം കുറഞ്ഞാലും അവളുടെ സ്വഭാവം വളരെ നല്ലതാണ്. അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും ഏക മകള്. ഒരു അനിയനുണ്ട്. അവന് നാട്ടുപണിക്ക് പോവുന്നു. അന്ന് അംബികയുടെ സൗന്ദര്യം കണ്ട് അവള് മതി തന്റെ വിനയന് പെണ്ണായെന്ന് തീരുമാനിച്ച ഗൗരിയമ്മക്ക് തെറ്റുപറ്റിയില്ല. അംബികയെ പറ്റി പറയുകയാണെങ്കില് 5 അടി അഞ്ച് ഇഞ്ച് ഉയരം. വെളുപ്പെന്ന് പറയാന് പറ്റില്ല, അതിനെക്കാള് വെളുത്ത നിറം. ചന്തി വരെയുള്ള മുടി. കണ്മഷിയെഴുതിയ കണ്ണ്. ഓമനത്തമുള്ള മുഖം. നീളമുള്ള ചുണ്ടുകള്. പുറത്ത് പോവുമ്പോള് സാരിയാണ് വേഷം. വീട്ടിലാണെങ്കില് മാക്സിയും. കല്യാണ സമയത്ത് പാകമായ തടിയായിരുന്നു. കിരണിനെ പ്രസവിച്ച ശേഷം തടി കുറച്ച് കൂടി. അതുപോലെ മാറിടവും നിതംബവും മാംസളത വര്ദ്ധിച്ചു. ബ്രോക്കര് പറഞ്ഞപോലെ ഇനി കാത്തിരുന്നാല് വിനോദിന് പ്രായം കൂടും. ഗൗരിയമ്മ ബ്രോക്കര് കൊണ്ടുവന്ന ഈ കല്യാണം നടത്താന് തീരുമാനിച്ചു. ആന്ധ്രയില്നിന്ന് വന്ന വിനോദിനോട് കാര്യങ്ങള് ഗൗരിയമ്മ ബോധിപ്പിച്ചു. അവന് സമ്മതക്കുറവൊന്നുമില്ല. ഇരുനിറമാണെങ്കിലും അമ്മയ്ക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടാല്