അങ്ങനെ നാട്ടിലേക്ക് ബസ് എത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.
അനിത: അംബികേച്ചി ഇറങ്ങാറായി.
ഇതുകേട്ട് ഞെട്ടലോടെ പുറത്ത് നിന്ന് കണ്ണെടുത്ത് തന്റെ ഇടതുഭാഗത്തുള്ള ഷെഡ്ഡിയെടുത്ത് വയറിന് മധ്യത്തില് സാരിയില് തിരുകി. അത് അനിത ഇടംകണ്ണിട്ട് നോക്കി.
അമ്മാവന്: മോളെ ഷെഡ്ഡി നന്നായി കഴുകണം കേട്ടോ… എന്നിട്ട് ഉടുത്താല് മതി.
അംബിക കേള്ക്കാത്തപോലെ നടിച്ചു.
സീറ്റില് നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് കൊണ്ട് അമ്മാവനോടും പുഷ്പ അമ്മായിയോടുമായി അനിത: ഞങ്ങള് ഇറങ്ങാ
പുഷ്പ അമ്മായി: ശരി മക്കളെ…
തന്റെ ഇടതുഭാഗത്തെ സീറ്റില് നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് തന്റെ മുട്ടിനെ ഉരച്ച് പോവുന്ന അംബികയുടെ ചന്തിയില് ആ വേളയില് അമ്മാവന് കൈകൊണ്ട് ഒന്നു തടവി അമര്ത്തി പിടിച്ചു. ദേഷ്യത്തോടെ അംബിക കൈ തട്ടിമാറ്റി. പുഷ്പ അമ്മായിയും അനിതയും തന്റെ ഷെഡ്ഡി കാണാതിരിക്കാന് അംബിക തന്റെ സാരി നന്നായി മറിച്ചുപിടിച്ചു. പുഷ്പ അമ്മായിയോട് ഒന്ന് ചിരിച്ച് അംബികയും അനിതയും അവരുടെ വീടിനടുത്തുള്ള ഭാഗത്ത് ബസിറങ്ങി. അവര് ഇറങ്ങിയ ശേഷം ബസ് അതിവേഗം കടന്നുപോയി. അംബികയും അനിതയും വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. അംബിക വേഗത്തില് വീട്ടിലേക്ക് പോയി. അവര് രണ്ടുപേരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ചെറിയ അങ്ങാടി കഴിഞ്ഞ് അവര് പാടവരമ്പിലൂടെ വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുകയാണ്. സമയം സന്ധ്യയോടടുക്കുന്നു. ചുറ്റും ആരും ഇല്ല.
അനിത: എന്തു പറ്റി അംബികേച്ചി ?
പാടവരമ്പിലൂടെ മുന്നില് നടന്നുകൊണ്ട് അംബിക: ഒന്നുംല്ല…
പിന്നാലെ നടന്നുകൊണ്ട് അനിത: അമ്മാവന് ചേച്ചിയോട് മോശമായി പെരുമാറിയല്ലേ..?
നടത്തം നിര്ത്തി പിന് തിരിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞെട്ടലോടെ അംബിക: അത് നീയെങ്ങനെ അറിഞ്ഞു…
അനിത: ഞാന് നോക്കിയപ്പോള് അംബികേച്ചിയുടെ കൈപിടിച്ച് അമ്മാവന് മുണ്ടിനുള്ളില് വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു….
അംബിക: മോളെ… ഇത് ഇവിടെ ആരോടും പറയരുത്…
അനിത: എന്താ സംഭവിച്ചത് ചേച്ചീ..?
വിഷമത്തോടെ അംബിക: നിനക്കറിയാലോ ഞാന് മൂത്രം ഒഴിക്കാതെയാണ് ബസില് കയറിയതെന്ന്. ആ ഏസി കൂടെ ഓണ് ചെയ്തപ്പോള് ശങ്ക കൂടി. സഹിക്കാനാവാതെ ആയപ്പോള് അയാളോട് പറയേണ്ടി വന്നു.
അനിത: അപ്പോള് ചേച്ചി ഒഴിച്ച മൂത്രമാണോ അയാളുടെ കുപ്പിയിലുള്ളത്.
അംബിക: അതെ അനിതേ..
അനിത: അപ്പോള് ചേച്ചിയുടെ ഷെഡ്ഡി എങ്ങനെ അയാളെ കയ്യില് വന്നു..?
അംബിക: അത് മൂത്രമൊഴിക്കാന് നേരത്ത് എനിക്ക് ഇരുന്ന് അഴിക്കാന് ബുദ്ധിമുട്ടായതോണ്ട് അയാള് അഴിച്ചെടുത്തതാ…