Posted by അവൾ കലിപ്പോടെ ചോദിച്ചു.
ഇത് വല്ലാത്ത കുരിശായല്ലോ അനന്തു ആത്മഗതം പറഞ്ഞു അവളെ നോക്കി.
“ഞാൻ എന്താ പിന്നെ വിളിക്കണ്ടേ? ”
“എന്നെ അരുണിമ എന്ന് വിളിച്ചാൽ മതി. ”
“ശരി ശരി എന്നാൽ ഞാൻ അരുണിമയെ ആശുപത്രിയിൽ കൊണ്ടു പോകട്ടെ? “”
“വേഗം കൊണ്ടു പോകഡാ കാലമാടാ എനിക്ക് വേദന സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല ”
കൈ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തു വച്ചു അരുണിമ വേദന കൊണ്ടു പുളഞ്ഞു. അനന്തു വേഗം ഫോൺ എടുത്തു മുത്തശ്ശനെ വിളിച്ചു.
എന്നാൽ മുത്തശ്ശൻ ബിസി ആയതിനാൽ ബലരാമൻ അമ്മാവന്റെ നമ്പറിലേക്ക് ഡയൽ ചെയ്തു.
ഒറ്റ റിങ്ങിനു തന്നെ അദ്ദേഹം കാൾ എടുത്തു.
“അനന്തൂട്ടാ പറയ്‌ ”
“അമ്മാവാ ഞാൻ ഒരു പ്രശ്നത്തിൽ പെട്ടിരിക്കുവാ സഹായിക്കണം”
അനന്തു അപേക്ഷയുടെ സ്വരത്തിൽ കേണു.
“അയ്യോ മോനെ എന്താ പറ്റിയേ? നീ പേടിക്കാതെ പറ… അമ്മാവനില്ലേ കൂടെ ”
ബലരാമന്റെ ശബ്ദം ഉച്ചത്തിലായി.
“അമ്മാവാ ഞാൻ വരുന്ന വഴിക്ക് ഒരു ആക്‌സിഡന്റ് ഉണ്ടായി. ഒരു പെൺകുട്ടിടെ സൈക്കിളുമായ കൂട്ടിയിടിച്ചേ. പുറമെ വല്യ മുറിവുകൾ ഒന്നുമില്ല, പക്ഷെ അവൾ വേദന കാരണം കിടന്നു നിലവിളിക്കുവാ.എനിക്ക് ആണേൽ വിറച്ചിട്ട് ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നില്ല. ”
“അനന്തു നിനക്ക് കുഴപ്പമില്ലല്ലോ? നീ ok അല്ലേ?
ബലരാമൻ ഇടർച്ചയോടെ ചോദിച്ചു. മറു തലയ്ക്കൽ അദ്ദേഹം വല്ലാതെ ടെൻഷൻ അടിച്ചതായി അനന്തുവിന് മനസ്സിലായി.
“ഇല്ല അമ്മാവാ എനിക്ക് കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ല”
“അനന്തു നീ പേടിക്കണ്ട നമ്മുടെ ഗ്രാമത്തിന്റെ അതിർത്തിയിൽ ടൗണിലേക്കുള്ള റോഡ് സൈഡിൽ ഒരു ഹോസ്പിറ്റൽ ഉണ്ട്. നമ്മുടെ തന്നെയാ. ദേവൻ മെമ്മോറിയൽ ഹോസ്പിറ്റൽ. മോൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് ആ കുട്ടിയേയും കൊണ്ടു വാ.”
ബലരാമൻ സമാധാനത്തോടെ പറഞ്ഞു
“ശരി അമ്മാവാ ”
“നിങ്ങൾ എങ്ങനെ വരും ബുള്ളറ്റ് ഓടിക്കാൻ പറ്റുമോ? വേറെ വണ്ടി വിടണോ? ”
“കുഴപ്പമില്ല അമ്മാവാ ഞങ്ങൾ ബുള്ളറ്റിൽ വന്നോളാം. ഇനി ആ കുട്ടി സമ്മതിച്ചില്ലേൽ വേറെ വണ്ടി വിട്ടാൽ മതി. ”
“ശരി അനന്തു ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞേക്കാം. ഞാൻ ഉടനെ അങ്ങോട്ടേക്ക് എത്താം. ”
“ശരി അമ്മാവാ”
അനന്തു ഫോൺ കാൾ കട്ട്‌ ആക്കി തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ഈ സമയം നിലത്തു കിടന്നിരുന്ന അരുണിമ ഭദ്രകാളിയെ പോലെ അവനോട് ഉറഞ്ഞു തുള്ളി.
“ഞാൻ ഇവിടെ വയ്യാണ്ടായി കിടക്കുമ്പോൾ താൻ ഫോണിൽ സൊള്ളിക്കൊണ്ടിരിക്കുവാണല്ലേ? ”
“അയ്യോ അല്ല കുട്ടി എനിക്ക് ഇവിടുത്തെ സ്ഥലം ശരിക്കും അറിഞ്ഞൂടാ. അപ്പൊ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്കുള്ള വഴി ചോദിച്ചതാ ”