കഴപ്പിക്കൊച്ചമ്മയുടെ പണിക്കാരൻ 1 [ഒലിവര്‍]

വെട്ടിവിറയ്ക്കുന്ന കുണ്ണയിൽ നിന്നും ശുക്ലഗുണ്ടുകൾ പീരങ്കിയുണ്ടകൾ പോലെയാ മദാലസയുടെ വായിലേക്ക് ചീറ്റി. രതിമൂര്‍ച്ഛയിൽ ആർത്തുലസിച്ച് കൂക്കിവിളിച്ച് ഞാനെന്റെ കട്ടിപ്പാൽ പൂക്കുറ്റിപോലെ കൊച്ചമ്മയുടെ തൊണ്ടയിലേക്കൊഴുക്കി. അവരപ്പോഴും ജോണ്ഡി റോക്ക്സിനെ പോലെ എന്റെ ഗുണ്ടുകൾ ക്യാച്ചുപിടിച്ച് എന്റെ കുണ്ണ വായിലിട്ട് ഞെക്കിപ്പിഴിയുകയായിരുന്നു. ആ തൊണ്ടയിലൂടെ എന്റെ കുണ്ണപ്പാൽ അന്തർഗമിക്കുന്ന “ഗ്ലുളും ഗ്ലുംളും’ ശബ്ദംകേട്ടു. എന്റെ ജീവജലം മുഴുവനും ശുക്ലദാഹിയായ ആ വടയക്ഷി വലിച്ചൂറ്റി കുടിക്കുകയായിരുന്നു. അരയിൽ സംഭരിച്ചുവച്ചിരുന്ന ഊർജ്ജം മുഴുവൻ അവർ ചോർത്തിയെടുത്ത് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ബോധം നശിക്കുന്ന ഞാൻ മാതിരി കുഴഞ്ഞുവീഴാൻ ഭാവിച്ചു. എങ്കിലും എങ്ങനെയോ അടുക്കളവാതിലിൽ പിടിച്ചുനിന്നു.
എന്റെ അണ്ഡസഞ്ചികളിൽ ഇനി ഒന്നുമവശേഷിക്കുന്നില്ലെന്ന് ഉറപ്പിച്ചശേഷം എന്റെ ചാറൂറ്റൽ കഴിഞ്ഞ് മെല്ലെ അവർ കുണ്ണേന്ന് വാ ഊരിത്തന്നു. അതോടെ ആശ്വാസംവന്ന ഞാൻ ഞരമ്പുകൾ അയച്ചു. കതകിൽ പിടിച്ചുനിന്ന് ദീർഘനിശ്വാസങ്ങൾ വിട്ട് ഞാൻ കിതച്ചാശ്വസിച്ചു. കൊച്ചമ്മ അപ്പോൾ മുട്ടിന്മേന്ന് എഴുന്നേൽക്കുകയായിരുന്നു. ജടപിടിച്ചു പാറിപ്പറന്ന് കിടന്ന മുടി, അഴിച്ച് കെട്ടുന്നതിനിടയിൽ ആ ഇറുകിമലർന്ന ചുണ്ടുകൾക്കിടയിലൂടെ അവരൊന്ന് കൈയോടിച്ചുനോക്കി. ചൊടിയരികിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന അല്പം പാൽത്തുള്ളികളെ കണ്ടെത്തി. അവശേഷിക്കുന്ന എന്റെ പാൽപ്പായസം തോണ്ടിയെടുത്ത് നൊട്ടിനുണഞ്ഞു.
“ മ്ംംം… സ്വയമ്പൻ….” അവർ ഒന്നുകൂടി വിരൽ വടിച്ചുനക്കി. പിന്നെ കലങ്ങിയ മിഴികളുയർത്തി എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചുകാണിച്ചു. ഞാനപ്പോൾ തുടകളിൽനിന്ന് ഊർന്നുവീണ എന്റെ ജട്ടി തിരിച്ചുകേറ്റിയിടാൻ ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു. അവർ അതുകണ്ട് കുതിച്ചാഞ്ഞ് ജട്ടിയിൽ പിടിച്ചു. പിന്നെ പിഞ്ചിക്കീറിയയാ പഴന്തുണി വലിച്ചുപറിച്ച് അടുപ്പിലേക്കെറിഞ്ഞു.
ഒരു അരഞ്ഞാണം പോലെ ജട്ടിയുടെ ഇല്ലാസ്റ്റിക് വളയം മാത്രം എന്റെ അരക്കെട്ടിൽ അവശേഷിച്ചു. ചെയ്യേണ്ടതെല്ലാം എല്ലാം ചെയ്തുകഴിഞ്ഞു. ദേഹത്ത് അവർക്ക് കാണാൻ ഇനിയൊന്നും അവശേഷിക്കുന്നില്ല. എന്നിട്ടും അവരുടെ മുന്നിൽ ആ അവസ്ഥയിൽ അങ്ങനെ നിൽക്കാൻ എനിക്ക് നാണം തോന്നി. (അതൊരു പക്ഷേ വെള്ളം പോയതിനെ തുടര്‍ന്നുണ്ടായ വെളിപാടാവാം) ഞാൻ കവക്കൂട് പൊത്തി അവർക്ക് മുന്നിൽ നാണിച്ചുനിന്നു.
“ ഓഹ്… ആകെ നനഞ്ഞ കോഴിക്കെന്ത് കുളിര്!” അവർ ചുണ്ട് കോട്ടി പറഞ്ഞു. “ കൈയെടുക്കെടാ കോപ്പേ…” ഞാൻ അറിയാതെ കൈയെടുത്തു പോയി. അവർ അത് കാര്യമാക്കാതെ തുടര്‍ന്നു.
“ ഇന്നുമുതൽ നിനക്കിവിടെ ഷഡ്ഢി വേണ്ട… അരേലൊരു കൈലി മാത്രം ചുറ്റി നീയിങ്ങ് വന്നാ മതി. ഇനി നിനക്ക് അത്ര നിർബന്ധമാണേൽ ഇങ്ങ് കൊണ്ടുവന്നാ മതി. ഞാൻ ഇട്ടുതന്നോളാം… പിന്നെ… ഇപ്പൊ ചെയ്യുന്ന ജോലികൾക്ക് പുറമേ മറ്റ് ചിലതുകൂടി നിനക്കിവിടെ ചെയ്യേണ്ടിവരും. കേട്ടല്ലൊ?” അവരൊന്ന് നിർത്തി. മിഴിച്ചിരിക്കുന്ന എന്നെ നോക്കി കൂസലില്ലാതെ തുടര്‍ന്നു.