“”…എന്നാനിങ്ങള്
റെഡിയായ്ക്കോ… ഉച്ചയ്ക്കൊരു ഫാസ്റ്റുണ്ട്… അതിലുവിട്ടാൽ അധികമിരുട്ടാതെയങ്ങെത്താം..!!”””_ അതിനിടയിൽ അച്ചു പറഞ്ഞതുകേട്ടതും ഞാനുംമീനാക്ഷിയും പരസ്പരമൊന്നു നോക്കി…
എല്ലാരുംകൂടിയപ്പോൾ പ്ലാൻചെയ്തായ്രുന്നോന്ന മട്ടിൽ…
ശേഷം,
“”…കേട്ടല്ലോ…
ഇനിയെന്തുമൂഞ്ചാനാ
നിയ്ക്കുന്നേ..?? ഉള്ളതൊക്കെ പെറുക്കിയെടുത്തിട്ട് ഇപ്പൊത്തന്നെ ഇറങ്ങിക്കൊടുത്തേക്കാം..!!”””_ ന്നുംപറഞ്ഞു മീനാക്ഷിയുടെനേരേ ചീറിക്കൊണ്ട് ഞാനലമാരതുറന്നതും,
“”…എടാ… ഞാനങ്ങനെയുദ്ദേശിച്ചു പറഞ്ഞതല്ലടാ..!!”””_ ന്നുള്ളൊരു ന്യായീകരണത്തിനായി
അച്ചുശ്രെമിച്ചു…
പക്ഷേ ഞാനതു ശ്രെദ്ധിച്ചതേയില്ല…
പിന്നെയും കുറച്ചുനേരം അവരെന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞ് ആശ്വസിപ്പിയ്ക്കാനായി ശ്രെമിയ്ക്കുകയും മീനാക്ഷിയെക്കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരയുകയുമൊക്കെ ചെയ്തെങ്കിലും ഞാൻതിരിഞ്ഞുപോലും നോക്കാതെ ഡ്രസ്സോരോന്നുമടുക്കി ബാഗിലേയ്ക്കു കയറ്റുവായ്രുന്നു…
അമ്മവന്നു തോളിൽപ്പിടിച്ചിട്ടുപോലും ഞാൻ കൈതട്ടിമാറ്റിയതല്ലാതെ തിരിഞ്ഞുനോക്കിയില്ല…
…തിരികെപ്പോയി അയാൾടെമുന്നിൽ പട്ടിയെപ്പോലെ നിൽക്കുന്നതിനുംമേലെ പ്രിയപ്പെട്ടതെന്തിനെയൊക്കെയോ നഷ്ടപ്പെടുമ്പോലൊരു തോന്നലായ്രുന്നൂ മനസ്സുനിറയെ…
ആ അവസ്ഥയിലൊന്നു തിരിഞ്ഞുനോക്കിയാൽ എനിയ്ക്കെന്നെത്തന്നെ നിയന്ത്രിയ്ക്കാൻ സാധിച്ചില്ലേൽ..??
പലയാവർത്തി പുറംകൈകൊണ്ട് കണ്ണുകൾതുടച്ച് ഞാനെന്റെ പണിതുടർന്നപ്പോൾ കൂടുതലവിടെ നിൽക്കാതെ
അവരെല്ലാം പുറത്തേയ്ക്കുനടന്നു…