എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 27 [അർജ്ജുൻ ദേവ്]

“”…എന്നാലും നേരംവെളുക്കുന്നേനുമുന്നേ ഇവർക്കിതെന്തിന്റെ വിരുവിരുപ്പാന്ന് മനസ്സിലാവുന്നില്ലല്ലോ.!

…ഒന്നുപോയി നോക്കിയേടീ മീനാഷീ… എന്നിട്ടുനീ ചത്തിട്ടില്ല, സമയാവുമ്പോ അറിയിയ്ക്കാന്നു പറ..!!”””_ തലയണയിലേയ്ക്കു
മുഖംചേർത്തുവെച്ച് ഞാൻ മീനാക്ഷിയോടു പിന്നെയുംപറയുമ്പോൾ
ഒരലമ്പിനുള്ളസ്കോപ് മനസ്സിൽകണ്ടെങ്കിലും
അവൾക്കുമത് സഹിയ്ക്കാൻ കഴിയാഞ്ഞതിനാലാവണം കക്ഷിപോയി വാതിൽതുറന്നു…

“”…ആഹ്.! ചേച്ചിയോ..??
എന്താചേച്ചീ രാവിലെ..??”””_ അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ മുടിയൊന്നു വാരിക്കെട്ടാമ്പോലും മെനക്കേടാതെ രണ്ടു സൈഡിലേയ്ക്കൊതുക്കി വെച്ചു ചോദിയ്ക്കുന്ന മീനാക്ഷിയെ ഞാനൊന്നുനോക്കി..

…ഈ മറ്റവൾക്കാ മുടിയൊന്നു വാരിക്കെട്ടിക്കൂടെ..?? മനുഷ്യനെ നാണങ്കെടുത്താൻ അന്യനെപ്പോലെ പോയിനിൽക്കുവാ… ഇനി ചേച്ചിയെങ്ങാനുംപേടിച്ചുള്ള
ബോധോങ്കൂടിപ്പോയാ
ജോക്കൂട്ടനോടാര്
സമാധാനംപറയും..??

കിടക്കയിൽക്കിടന്നുകൊണ്ട് ജോക്കുട്ടന്റെഭാവിയെപ്പറ്റി
ആലോചിച്ച് സങ്കടപ്പെടുമ്പോഴാണ് വീണ്ടും ചേച്ചിയുടെസ്വരം;

“”…എന്നാലുമിതെന്തുറക്കമാ
മീനൂ..?? ഞാനെത്രനേരായ്ട്ട് വിളിയ്ക്കുന്നൂന്നറിയോ..?? എന്നിട്ടവനെവിടെ..?? അവനുമെഴീച്ചില്ലേ..??”””

“”…ഇല്ലേച്ചീ… ഇന്നലെക്കിടന്നപ്പോൾ കുറച്ചുലേറ്റായിപ്പോയി… അല്ല, ചേച്ചിയെന്തിനാ വിളിച്ചേ..??”””

“”…ആഹ്.! അതേ… നിങ്ങളാ തക്കുടൂന്റെ ടെഡ്ഡിയെവിടേലും കണ്ടായ്രുന്നോ..??”””_ ചോദ്യമവസാനിപ്പിയ്ക്കുമ്പോൾ കാര്യമെന്താന്നറിയാൻ
കട്ടിലിലെഴീച്ചിരുന്ന
എന്റെനേരേയ്ക്കും ചേച്ചിയൊന്നു കണ്ണുപായിച്ചു…