ശേഷം;
“”…ഈശ്വരാ… ഒണന്നു…
ഇനിഞാനീ കുട്ടിച്ചാത്തനെ എപ്പോറക്കാനാ..??”””_ ന്നു സ്വയംചോദിയ്ക്കുമ്പോൾ, ഞാനൊന്നുമറിഞ്ഞില്ലേ
രാമനാരായണാന്നമട്ടിൽ ആമുറിയിൽ തലങ്ങുംവിലങ്ങും
നടക്കുവായ്രുന്നൂ ഹബീബി, അല്ല ഹണീബീ…
“”…നിനക്കിപ്പോ സമാധാനമായോടാ..??”””_ ദേഷ്യപ്പെട്ടുള്ള
ചേച്ചീടെചോദ്യത്തിന് ചെറിയൊരുമൂളലോടെ
കാലിൽമുട്ടിയുരുമ്മുന്ന ആ പൂച്ചയെനോക്കുമ്പോൾ സാറിനിതൊക്കെ മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടോന്ന ചിന്തയിലായ്രുന്നൂ ഞാൻ…
“”…കണ്ണുംമിഴിച്ചു
നോക്കുന്നോ നീ..?? ഉറങ്ങാതിരുന്നിട്ട് കുറച്ചു കഴിഞ്ഞിവടെക്കിടന്നു കാറിയാൽ കിറിയ്ക്കിട്ടു കുത്തുംഞാൻ..!!”””_ പൂച്ചയേയും തന്നെയും മാറിമാറിനോക്കുന്ന കുഞ്ഞിനോടായി ചേച്ചിചീറി…
“”…ഇനിയവൻ ഉറങ്ങത്തൊന്നുവില്ല,
നീയവനെ ഹാളിലാക്കടീ… ഹണീബിയുണ്ടല്ലോ കൂട്ടിന്..!!”””_ അടുക്കളയിൽനിന്നും
അമ്മയുടെവാക്കുകൾ…
…ഏഹ്.! അപ്പൊയീ
പൂച്ചേടെപേര് ഹണീബീന്ന് തന്നായ്രുന്നോ..?? അയ്യേ.!
ഞാനൊരിളിഞ്ഞ മുഖത്തോടെ തിരിയുമ്പോൾ എന്നെ
കടിച്ചുകീറാനുള്ള ഭാവത്തിൽ നിൽക്കുവാ മീനാക്ഷി…
“”…സോറി.!
അബദ്ധംപറ്റിപ്പോയി…
ചുമ്മാതാണോ ആ പൂച്ച
കൊഞ്ചുപോലെപോണേ… പേരിന്റഹങ്കാരാ..!!”””_
അതുംപറഞ്ഞു
മീനാക്ഷിയുടെവായീന്നു
മുങ്ങുമ്പോൾ
ജോക്കുട്ടൻ കുഞ്ഞിനെ
ലിവിങ്റൂമിൽ നിലത്തായിക്കൊണ്ടിരുത്തിയിരുന്നു…
പിന്നാലെ പതുങ്ങിപ്പതുങ്ങി ഹണീബിയുമെത്തി…
…ഉഹ്.! എന്താ ജാഡ.! പുലിയ്ക്കുകാണില്ലല്ലോ ഇത്രേംനെഗളിപ്പ്.!
പൂച്ചസെറിന്റെ നിൽപ്പുംഭാവവുമൊന്നും അത്രസുഖിയ്ക്കാതിരുന്ന ഞാൻ മനസ്സിൽ പിറുപിറുക്കുമ്പോൾ, ഏതോപ്രിയപ്പെട്ട കളിപ്പാട്ടംകിട്ടിയപോലെ
തക്കുടുവവനെ തൊട്ടുംതലോടിയുമിരുന്നു…