എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 15 [അർജ്ജുൻ ദേവ്]

Posted by

പിന്നെ കൂടുതലായവിടെ തങ്ങിനിൽക്കാതെ മെല്ലെയവരുടെ കണ്ണുതപ്പി റൂമിലേയ്ക്കുപിടിച്ചു…

റൂമിലേയ്ക്കു കയറിയപാടെ നോക്കിയതു പൂഴ്ത്തിവെച്ചിരുന്ന ബാഗിനെയാണ്…

എന്നാൽ കൊണ്ടോയ് വെച്ച സ്ഥലമ്മുഴുവനും അരിച്ചുപെറുക്കീട്ടും ബാഗുപോയിട്ടതിന്റെ
വള്ളിപോലും കിട്ടീലെന്ന്…

ഇനിയതു മീനാക്ഷീടേലോ മറ്റോ കിട്ടീട്ടുണ്ടാവോ…??

ആ കിട്ടിയെങ്കിൽ കിട്ടി… എന്തായാലും അവളിന്നു പോയില്ലല്ലോ… ആ ഒരുൾപ്പുളകത്തോടെ
തിരിഞ്ഞതുമെന്നെ തുറിച്ചുനോക്കിക്കൊണ്ടു മുന്നിൽ മീനാക്ഷി…

അവളെക്കണ്ടപ്പോൾ പെട്ടെന്നൊന്നു പതറിയെങ്കിലുമതു പുറമേ കാണിയ്ക്കാതെ ഞാൻ
കട്ടിലിലേയ്ക്കു കയറി…

കട്ടമൊതലു നഷ്ടപ്പെട്ട തളർച്ചയിലൊന്നു കെടക്കാന്നു വെച്ചു, അത്രേയുള്ളൂ…

എന്നാലപ്പോഴെല്ലാം എന്നെയും തുറിച്ചുനോക്കിയൊറ്റ നിൽപ്പാണ് ലവൾ… സംഗതി ബാഗൂമ്പിച്ചതു ഞാനാന്നു മനസ്സിലായ്ട്ടുണ്ട്…

അതിന്റെ സകല കലിപ്പുമവൾടെ
മുഖത്തുണ്ടുതാനും…

എന്നാലുമെന്നോടുള്ള പേടികൊണ്ടാവണം ഒന്നുംമിണ്ടാണ്ടു
നിൽക്കുന്നതെന്നു ഞാനുമങ്ങുകരുതി…

“”…മ്മ്മ്… എന്താടീ തുറിച്ചു നോക്കുന്നേ…??”””_ ഒന്നു വിരട്ടാന്നുതന്നെ കരുതി…
ബാഗുപോയ ചളിപ്പൊഴിവാക്കണോലോ…

“”… ങ്ഹൂം.! ഒന്നൂല്ല…!!”””_ എന്നുമ്പറഞ്ഞവൾ മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങിപ്പോയി…

അവൾടപ്പോഴത്തെയാ പെരുമാറ്റമെന്നെ തെല്ലൊന്നുമല്ല ചിന്തിപ്പിച്ചത്…

അവൾടെ
തനിക്കൊണങ്കാണിച്ചാൽ ഞാനിനി പഠിയ്ക്കാൻ സമ്മതിച്ചില്ലെങ്കിലോ എന്നപേടിയാവോ…??!!

അതോ… വരാനിരിയ്ക്കുന്ന കൊടുങ്കാറ്റിനു മുന്നേയുള്ള ശാന്തതയോ…??

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *