എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 05 [അർജ്ജുൻ ദേവ്]

Posted by

അവിടുത്തെ ഷെൽഫിൽനിന്നും ഫസ്റ്റ്എയ്ഡ് ബോക്സൊക്കെ ചൂണ്ടിയെങ്കിലും കുറേയേറെ ഓയിൻമെന്റ്സും മരുന്നുകളുമൊക്കെ കണ്ടപ്പോൾ ഫുൾ കൺഫ്യൂഷനായി…

നമുക്കുവേണ്ടിയ സാധനമേതാണെന്ന് ഒരു പിടീമില്ല…

“”…സിത്തൂ… നീയെവിടാ..?? കുറേനേരായി ഞാഞ്ചോറിട്ടുവെച്ചിട്ടീ നിൽപ്പു തുടങ്ങീട്ട്… വരുണുണ്ടോ നീയ്..??”””

“”…ആ.! വരണു..!!”””_ അമ്മയുടെ അടുത്ത വിളിവന്നതും ഞാനൊന്നുമോർക്കാതെ അവിടിരുന്നു വിളികേട്ടു…

പിന്നെയാണബദ്ധം മനസ്സിലായത്… പക്ഷേ പറഞ്ഞിട്ടെന്തുകാര്യം..??

അമ്മയപ്പോഴേയ്ക്കും പാഞ്ഞങ്ങെത്തിയിരുന്നു;

“”…എന്താ..?? എന്താ നെനക്കിതിനകത്തു കാര്യം..??”””_ വാതിൽക്കൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടുകൊണ്ട് പുരികമുയർത്തിയെന്നെ നോക്കി കക്ഷിചോദിച്ചതും,

“”…ഒന്നൂല്ല.! ഞാനീ മരുന്നൊക്കെ…”””_ ഞാൻ കട്ടിലിലേയ്ക്കു വിരൽചൂണ്ടി വാക്കുകൾമുറിച്ചു…

എന്നാലെന്റെ കൈപോയ ഭാഗത്തേയ്ക്കുനോക്കീതും
അമ്മയുടെ കണ്ണുനിറഞ്ഞു…

കുരുക്ഷേത്രയുദ്ധത്തിൽ വീരമൃത്യുവരിച്ച സൈനികരെപ്പോലെ അങ്ങോളമിങ്ങോളം ചിതറിക്കിടന്ന
സാധനസാമഗ്രഹികൾ…

എന്റീശ്വരാന്ന് നെഞ്ചിൽ കൈയുംവെച്ചു വിളിച്ചോണ്ടോടിവന്ന് എന്റെ കയ്യിലിരുന്നതും കട്ടിലിൽകിടന്നതുമെല്ലാം വാരി ബോക്സിനകത്താക്കുന്നതിനിടയിൽ അമ്മയെന്നെയൊന്നു തുറിച്ചു നോക്കി;

“”…എന്റെ കൊച്ചേ… നെനക്കിതെന്തോത്തിന്റെ സൂക്കേടാ..?? വെറുതെയങ്ങേരുടെ കയ്യീന്നെനിയ്ക്കു തല്ലുവാങ്ങിത്തരാൻ മെനക്കെട്ടിറങ്ങിയേക്കുവാല്ലേ..?? എന്റെ താലിമാലയറുക്കാനുണ്ടായ സന്താനം..!!”””_
അമ്മ ബോക്സോടുകൂടി അതെടുത്തു ഷെൽഫിലേയ്ക്കുവെച്ചിട്ട് എന്നെനോക്കുമ്പോൾ ഞാൻ മുഖം വീർപ്പിച്ചുകൊണ്ട് തലകുനിച്ചു…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *