എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 05 [അർജ്ജുൻ ദേവ്]

Posted by

“”…പറ… എന്നെക്കാണാമ്മേണ്ടി വന്നയല്ലേ..?? പ്ളീസ്… പ്ളീസ്… പ്ളീസ്… പറ..!!”””_ അവളെന്റെ കൈമുട്ടിന്റെഭാഗത്തായി രണ്ടുകയ്യും ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് പിള്ളേരു ചിണുങ്ങുമ്പോലെ ചിണുങ്ങി…

അതുകണ്ടതും കൂടിനിന്നപിള്ളേരുടെ ആർത്തുള്ളചിരികളും മുഴങ്ങാൻതുടങ്ങി…

അതിൽ രസംപിടിച്ചിട്ടെന്നോണം എന്റെ കൈയുടെമേലുള്ള മീനാക്ഷിയുടെപിടുത്തവും കൊഞ്ചലിന്റെശബ്ദവും ഉറയ്ക്കുകകൂടി ചെയ്തതോടെ എന്റെക്ഷമയുടെ എക്സ്ട്രീംലെവലും താണ്ടിയെന്നുതന്നെ പറയാം…

“”…പറ… ന്നെ കാണാനാണോ വന്നേ..?? പ…””””

“”…ഛീ.! നിർത്തടീ മറ്റവളേ..!!”””_ അവൾടടുത്ത കൊഞ്ചലവസാനിയ്ക്കുന്നതിനു മുന്നേ എന്റെ ക്ഷമ ടൂറുപോകാനായി ബസ്സിലേയ്ക്കുകേറി…

ചീറിയതിനൊപ്പം ചാടിയെഴുന്നേറ്റ ഞാൻ, കൈയിലിരുന്ന ബാറ്റ് വെയ്റ്റിങ്ങ്ഷെഡ്ഡിന്റെ മൂലയിലേയ്ക്കു വലിച്ചെറിഞ്ഞു…

എന്റെ നിലമറന്നുള്ള അലറിച്ചയും ബാറ്റ് ഭിത്തിയിലേയ്ക്കു ചെന്നിടിച്ച ശബ്ദവുമെല്ലാംകൂടിയായപ്പോൾ വെയ്റ്റിങ്ഷെഡ്ഡ് നിശബ്ദമായി…

നോക്കുമ്പോൾ കിണിച്ചുമറിഞ്ഞ ഒറ്റൊന്നിന്റെമുഖത്ത് രക്തമില്ല…

എന്താണ് സംഭവിയ്ക്കുന്നതെന്നു മനസ്സിലാകാതെ പരിഭ്രമത്തോടെ ആതിരയെനോക്കിയ മീനാക്ഷിയെ, ഇരുന്നിടത്തുനിന്നും വലിച്ചു ഞാൻ വെയ്റ്റിങ്‌ഷെഡ്ഡിന്റെ നടുക്കായി എറിയുകയായ്രുന്നു…
ശേഷം,

“”…എന്താടീ പൊലയാടീ, നാവനക്കാണ്ട് നിയ്ക്കണേ..?? കൊഞ്ചടീ… വാടീ… കൊഞ്ചടീ..!!”””_ കുറേനേരം സഹിച്ചുപിടിച്ചിരിയ്ക്കുന്ന വികാരങ്ങൾ പുറപ്പെടുവിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങിയാലത് പൊട്ടിയ അണക്കെട്ട് പോലെയാണെന്നാണല്ലോ പറയുക, ഒരുകണ്ട്രോളും കാണില്ല…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *