Posted by താൻ അങ്കിളിനെ കൊന്നിട്ടില്ല…
പിന്നെ താനെന്തിന് ഭയക്കണം… ?
അങ്ങനെയൊരു ചിന്ത മനസ്സിൽ കയറിത്തുടങ്ങിയതും അവൾക്ക് അല്പം ധൈര്യം കൈവന്നു……
പക്ഷേ, അടുത്ത നിമിഷം പുറത്ത് ഹോൺ കേട്ടു…
ലയ ഞെട്ടി വിറച്ചു…
അച്ഛനുമമ്മയും എത്തിയിരിക്കുന്നു…
സപ്ത നാഡികളും തളർന്ന് അവൾ ഭിത്തിയിലേക്കു ചാരി മിഴികളടച്ചു…
എല്ലാം തീർന്നു എന്നവൾക്ക് മനസ്സിലായി…
ഈ ഫ്ളാറ്റിൽ അല്പം സമയം കഴിഞ്ഞാൽ നാലു ശവങ്ങളുണ്ടാകും…
അവൾ ശ്വാസമടക്കി ചെവിയോർത്തു നിന്നു…
കോളിംഗ് ബൽ ഇപ്പോൾ ശബ്ദിക്കാം…
അല്ലെങ്കിൽ വാതിലിൽ ഇപ്പോൾ മുട്ടു കേൾക്കാം…
അവൾ കണ്ണുകൾ കൂട്ടിയടച്ച് ചെവി വട്ടം പിടിച്ചു…
സ്റ്റെപ്പുകളിൽ കൂടി അവർ കയറി വരുന്നുണ്ടോ… ?
തന്റെ മരണവും മാനഹാനിയും മിനിറ്റുകൾക്കുള്ളിൽ ഇവിടേക്ക് എത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു… ….
പക്ഷേ, അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചത് അഞ്ചു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞിട്ടും ഉണ്ടായില്ല…
ലയയ്ക്ക് ശ്വാസം നേരെ വീണു…
അച്ഛനുമമ്മയും എവിടെ……….?
അവരല്ലേ വന്നത്……….?
തിരികെ കിട്ടിയ ധൈര്യത്താൽ അവൾ , ചന്ദ്രദാസിന്റെ ബോഡിയിലേക്ക് ഒന്നു നോക്കിയ ശേഷം പാദങ്ങൾ വലിച്ചു വെച്ച് മുറിക്കു പുറത്തു കടന്നു…
ശ്രദ്ധയോടെ മുൻവാതിലിൽ ചെന്ന് അവൾ പീപ്പിംഗ് ഹോളിലൂടെ പുറത്തേക്കു നോക്കി…
ആരുമില്ല……….!
അവൾക്ക് ആശ്വാസവും ആശങ്കയും ഒരേ സമയം തോന്നി…
ആരാണ് വന്നതെന്നറിയാനുള്ള ജിജ്ഞാസ അവളിലുണ്ടായി…
തന്നെ ഇതിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കാനാരെങ്കിലും… ?
പ്രതീക്ഷയോടെ അവൾ വാതിലിലേക്കടുത്തു…
വിറയ്ക്കുന്ന വിരലുകൾ വാതിലിന്റെ ടവർ ബോൾട്ട് പതിയെ, ശബ്ദം കേൾപ്പിക്കാതെ നിരക്കി മാറ്റി…