ദിവ്യ പുറത്തുവിട്ട വാര്ത്തയ്ക്ക് മുമ്പില് എല്ലാവരും സംഭീതരായി.
“കോബ്രാഹില്സിലെ നിധിയടക്കമുള്ള ഹൈലീ സെന്സിറ്റീവ് ആയ പല കാര്യങ്ങളും നമ്മള് ഡീല് ചെയ്യുന്നുണ്ട്,” ദിവ്യ തുടര്ന്നു, “നമ്മളെ തകര്ക്കാന് പലതവണ അവര് ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇത്തരം ഒരു സിറ്റുവേഷനില് നമ്മള് അറിയുന്ന ഒരു ആന്റ്റീ സോഷ്യലിന്റെ മുമ്പിലേക്ക് പ്രേമമല്ല, മറ്റെന്തിന്റെ പേരിലായാലും എനിക്ക് സാധ്യമല്ല റോസിനെ എറിഞ്ഞുകൊടുക്കാന്!”
ലത്തീഫ് റോസ്ലിനെ നോക്കി.
അവളുടെ മുഖത്ത് ഭയവും പതര്ച്ചയും അവന് കണ്ടു.
“ഈ സിദ്ധാര്ത്ഥന് ജയകൃഷ്ണന്റെ ഗ്യാങ്ങിലുള്ളവനാണ് എന്ന് നിനക്കറിയാമായിരുന്നോ റോസ്ലിന്?”
സ്വരം കഴിയുന്നത്ര ശാന്തമാക്കി ലത്തീഫ് ചോദിച്ചു.
“ലത്തീഫ് ദാദാ…ഞാന്…’
“ജസ്റ്റ് സേ യസ് ഓര് നോ.”
“യെസ്,” റോസ്ലിന് സംഭ്രമത്തോടെ പറഞ്ഞു.
ലത്തീഫ് കുറെ സമയത്തേക്ക് ആലോചനമഗ്നനായി.
എല്ലാവരും അവനെ ഉറ്റുനോക്കി.
റോസ്ലിനും.
ലത്തീഫ് തീരുമാനം പറയുവാന് പോകുകയാണ്.
അതാണ് ഗ്രൂപ്പിന്റെ മൊത്തം തീരുമാനം.
ലത്തീഫെടുക്കുന്ന തീരുമാനമാണ് ഗ്രൂപ്പിന്റെ നിയമം.
“വ്യക്തിപരമായ നേട്ടത്തെക്കാള് ഗ്രൂപ്പ് ഇന്നുവരെ നിലനിന്നിട്ടുള്ളത് പൊതുനന്മാക്കാണ്,” എല്ലാവരെയും നോക്കി ലത്തീഫ് പറഞ്ഞു.
“തനിക്ക് ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ട പുരുഷനെ സ്നേഹിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും അവകാശവും റോസ്ലിന് ജോസഫിനുണ്ടെങ്കിലും കോബ്രാ ഗാങ്ങിന്റെ നിയമങ്ങളെയും താല്പ്പര്യങ്ങളെയും അംഗീകരിക്കാത്ത, സാമൂഹ്യവിരുദ്ധപ്രവര്ത്തനങ്ങള്ക്ക് കുപ്രസിദ്ധിനേടിയ ജയകൃഷ്ണന്റെ ഗ്രൂപ്പിലെ അംഗമാണ് സിദ്ധാര്ത്ഥന് എന്നതിനാല് കോബ്രാ ഗാങ്ങില് അംഗമായിരിക്കുന്ന കാലത്തോളം റോസ്ലിനെ ഈ ബന്ധത്തിന് നമ്മള് അനുവദിക്കുന്നതല്ല. ഇതാണ് ഗ്രൂപ്പിന്റെ തീരുമാനം.”
എല്ലാവരും റോസ്ലിനെ നോക്കി.
അവളുടെ മുഖം ശോകാകുലമായി.
കണ്ണുകള് ഈറനണിഞ്ഞു.
എങ്കിലും അവള് പുഞ്ചിരിക്കാന് ശ്രമിച്ചു.
“ഇന്നത്തെ റിഹേഴ്സല് കഴിഞ്ഞു,” അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ പ്രത്യേകത തിരിച്ചറിഞ്ഞ് ലത്തീഫ് പ്രഖ്യാപിച്ചു.
“നാളെ വൈകുന്നേരം കൃതം മൂന്നരയ്ക്ക് ഇവിടെ വെച്ച് നമ്മള് കൂടിച്ചേരുന്നതായിരിക്കും.”