“രണ്ടു മിനിറ്റ് മാത്രം. അതുകഴിഞ്ഞ് ദേ ഞങ്ങളെത്തി.”
സംഘനേതാവായ ലത്തീഫ് എഴുന്നേറ്റു.
അവന്‍ റോസ്‌ലിനെ സമീപിച്ചു.
“വൈ റോസ്?” തന്‍റെ സ്വതേയുള്ള പരുക്കന്‍ ശബ്ദത്തില്‍ അവന്‍ ചോദിച്ചു. “എന്താ കാര്യം?”
ലതീഫിന്‍റെ സ്വരത്തിലെയും കണ്ണുകളിലേയും കാര്‍ക്കശ്യം അവള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
“ലത്തീഫ് ദാദാ…”അവള്‍ സാവധാനം പറഞ്ഞു, “അതെനിക്ക് ദിവ്യയോട് സ്വകാര്യമായി പറയാന്‍…”
റോസ്‌ലിന്‍ പറഞ്ഞു മുഴുമിപ്പിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് അവന്‍ അവളെ കയ്യുയര്‍ത്തി വിലക്കി.
തന്‍റെ പിമ്പിലിരിക്കുന്ന സംഘാംഗങ്ങളെയും റോസ്‌ലിനെയും ദിവ്യയേയും അവന്‍ മാറി മാറി നോക്കി.
“ആരും ഒരു കാര്യവും അങ്ങനെ സ്വകാര്യമായി സംസാരിക്കേണ്ട!”
അവന്‍ അധികാര സ്വരത്തില്‍ പ്രഖ്യാപിച്ചു. കുടിച്ചു പകുതിയാക്കിയ ഫ്രൂട്ടി ജ്യൂസ് പായ്ക്കറ്റ് അവന്‍ മേശപുറത്ത്‌ വെച്ചു.
പിന്നെ അവന്‍ റോസ്‌ലിന്‍റെ നേരെ ചൂണ്ടുവിരല്‍ ഉയര്‍ത്തി.
“നമ്മള്‍ ഒരു ഗ്രൂപ്പ് ആണെങ്കില്‍ എല്ലാക്കാര്യങ്ങളും ഗ്രൂപ്പ് ആയി മാത്രം സംസാരിക്കും.”
പിന്നെ അല്‍പ്പം കൂടി ചേര്‍ന്ന്‍ നിന്ന്‍ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തറച്ചുനോക്കിക്കൊണ്ട് അവന്‍ പറഞ്ഞു:
“ഐ മീന്‍ എവരി മാറ്റര്‍!”
“പക്ഷെ ലത്തീഫ് ദാദാ ഇത്…” റോസ്‌ലിന്‍ വിശദീകരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.
അവളുടെ മുഖം ദയനീയമാകുന്നത് മറ്റുള്ളവര്‍ കണ്ടു. അതറിഞ്ഞ് ലത്തീഫ് തന്‍റെ മുഖത്ത് ശാന്തത വരുത്തി.
“റോസ്‌ലിന്‍,” അവളുടെ തോളില്‍ പിടിച്ച് ലത്തീഫ് പറഞ്ഞു, “നമ്മള്‍ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഒരി ഗ്രൂപ്പ് ഫോം ചെയ്തത്? നമ്മുടെ പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഒക്കെ കൂട്ടായി പരിഹരിക്കാനല്ലേ?”
“എന്തൊക്കെ പ്രതിജ്ഞകളായിരുന്നു!” വിന്‍സെന്‍റ്റ് പരിഹാസത്തോടെ പറഞ്ഞു, “ഒരുമിച്ച് നില്‍ക്കും, എല്ലാം ഷെയര്‍ ചെയ്യും, മറ്റതാണ്,
കോബ്രാ ഹില്‍സിലെ നിധി [smitha]
Posted by