അവിടെയെവിടെയോ പ്രാചീനത മണക്കുന്ന ഒരു ഭൂഗര്ഭത്തില് വലിയ അമൂല്യമായ ഒരു നിധിയുണ്ട്.
അത് കേട്ടറിഞ്ഞ് പലരും രഹസ്യമായി കോബ്രാഹില്സിലെത്തി.
പലരുടെയും ജഡങ്ങള് മലമുകളില് കാണപ്പെട്ടു.
ആ മരണങ്ങളൊക്കെയും രാജവെമ്പാലയുടെ അത്യുഗ്രവിഷം മൂലമാണെന്ന് വൈദ്യന്മാര് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തി.
ദിവ്യ പുഞ്ചിരിച്ചു.
അതൊക്കെ സത്യം തന്നെയായിരിക്കുമോ എന്നവള് സന്ദേഹിച്ചു.
ഇടയ്ക്ക് അവള് വാച്ചില് നോക്കി.
സമയം എട്ടുമണിയാകാന് പോകുന്നു.
ഇന്ന് മമ്മിയുടെ വായില്നിന്ന് നല്ലത് കേള്ക്കും.
ഒരു പതുതവണയെങ്കിലും മമ്മി തന്നെയിന്ന് മൊബൈലില് വിളിച്ചിട്ടുണ്ട്.
തിരിച്ചൊന്നും പറയാതെ കേട്ടുനിന്നാല് മതി.
എങ്കിലും തന്റെ കാര്യത്തില് മമ്മി എന്തിനാണ് ഇത്ര ഭയപ്പെടുന്നതെന്ന് താന് പലപ്പോഴും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ഗേറ്റിനു സമീപം കാവല്ക്കാരന് നില്ക്കുന്നത് കണ്ടു.
അവള് സാവധാനം സൈക്കിള് ഓടിച്ചുവന്നു.
“ഈയിടെയായി കൂടുന്നുണ്ട് കേട്ടോ ഈ വലി.”
തന്നെക്കണ്ട് വലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന സിഗരെറ്റ് തിടുക്കത്തില് വലിച്ചെറിഞ്ഞ ഗെയ്റ്റ് കീപ്പറോട് അവള് പറഞ്ഞു.
“അത് മോളെ..ഈ തണുപ്പത്ത്…”
അയാള് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഡാഡി വന്നോ റോബര്ട്ട് അങ്കിള്?”
അയാള് ഗേറ്റ് തുറക്കുന്നതിനിടയില് അവള് ആകാംക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു.
“ഒരു പത്തുമിനിറ്റ് ആയിക്കാണും മോളെ.”
“ഈശ്വരാ…!”
അവള് തലയില് കൈവെച്ചു.
പിന്നെ സാവധാനം ഗാരേജിലേക്ക് സൈക്കിള് നീക്കി.
കോബ്രാഹില്സിലെ നിധി
—സ്മിത