അവര് ആരൊക്കെയാണ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കുകയാണ് ആദ്യത്തെ പണി.”
“അതിത്ര മനസ്സിലാക്കാനോന്നുമില്ല,”
രാജു പറഞ്ഞു.
“ജയകൃഷ്ണന് തന്നെ സംശയമില്ല,”
“അങ്ങനെ തീര്ച്ചയാക്കാന് കഴിയില്ല,”
ലത്തീഫ് പറഞ്ഞു.
“ജയകൃഷ്ണന്റെ ബോസ്സാണ് നരിമറ്റം വര്ക്കി. ഈ രാഹുല് അയാളെ വീട്ടില് കയറി തല്ലി. കയ്യും കാലുമൊടിഞ്ഞു സിറ്റി ഹോസ്പിറ്റലിലുണ്ട് നരിമറ്റം വര്ക്കി,”
“സിദ്ധാര്ത്ഥന് പറഞ്ഞ അടയാളങ്ങള് വെച്ച് നോക്കുമ്പോള് ഡ്രഗ് എജന്റ്റ് ഈ രാഹുല് തന്നെയാണ്. ജയകൃഷ്ണന്റെ ഗാങ്ങിലേ ഏറ്റവും അടുത്തയാള് ആണ് സിദ്ധാര്ത്ഥന്. ജയകൃഷ്ണന് ഡ്രഗ് സപ്ലൈ ചെയ്യുന്നതും സിദ്ധാര്ത്ഥനെ നമ്മളില് നിന്ന് രക്ഷപെടുത്തിക്കൊണ്ടുപോയതും രാഹുല് എന്ന ഒരാള് തന്നെയാണ്. സോ ദ കണക്ഷന് ഈസ് വെരി ക്ലിയര്,”
രാജേഷ് പറഞ്ഞു.
“നീ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്ക്കുള്ള ഏക തെളിവ് സിദ്ധാര്ത്ഥന്റെ വാക്കുകള് മാത്രവാ. നമുക്കത് ഫുള് ആയിട്ട് സ്വീകരിക്കാന് പറ്റില്ല. ഇറ്റ് മെയ് ബി അ ട്രാപ്!”
അല്പ്പസമയത്തെ ആലോചനക്ക് ശേഷം ലത്തീഫ് പറഞ്ഞു.
“കോബ്രാ ഹില്സിലെ നിധി തേടി വന്നവന്! കോളേജ് അദ്ധ്യാപകന്! ഡ്രഗ് എജന്റ്റ്! തെരുവ് ഗുണ്ട! ഇതിലേതാ സത്യം?”
ആബിദ് സ്വയം ചോദിച്ചു.
എല്ലാവരും ലത്തീഫിനെ നോക്കി.
“അവന് ഒരു അധ്യാപകനാണെങ്കില് അത് നമുക്ക് പ്രശ്നമില്ല. ഡ്രഗ് എജന്റ്റാണെങ്കില് അതും നമ്മള് അത്ര കാര്യമാക്കില്ല. തെരുവ് ഗുണ്ടയോ മറ്റെന്തെങ്കിലും ആകട്ടെ. അതൊന്നും നമ്മളെ സംബന്ധിച്ച് പ്രശ്നമല്ല….പക്ഷെ…”
ലത്തീഫിന്റെ കണ്ണുകള് നഗത്താന് മലമുടികളെ സ്പര്ശിച്ചു.
കൂട്ടുകാര് ആകാംക്ഷയോടെ അയാളെ നോക്കി.
“പക്ഷെ അവന്റെ ഉദ്ദേശം കോബ്രാഹില്സിലെ നിധിയാണേല് അവന്റെ പ്രിപ്പറേഷന്സും പിന്ബലവും എത്രവലുതാണെങ്കിലും അവനിവിടെ നിന്ന് വന്നതുപോലെ പോകില്ല. വിലകാംഗപ്പെന്ഷന് പറ്റുന്ന ഒരാളെക്കൂടി കിട്ടും സര്ക്കാറിന്…”