“ആര്ക്കറിയാം, നാളെ നെനക്ക് ചെലവിന് തരുന്നത് ചെലപ്പം ഇവനായിരിക്കില്ലന്ന്? ങ്ങ്ഹേ? ഏത്?”
രാഹുല് റോസ്ലിന്റെ നേരെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി.
“നീ കേറ്,”
ബൈക്ക് സ്റ്റാര്ട്ട് ചെയ്തുകൊണ്ട് രാഹുല് സിദ്ധാര്ത്ഥനോട് പറഞ്ഞു.
“കാര്യം പ്രശ്നം ഞാന് കോമ്പ്രമൈസ് ആക്കിയെങ്കിലും നിന്നെ എവിടെ ഏതായാലും ഞാന് തനിച്ചു വിടുന്നില്ല,”
സിദ്ധാര്ത്ഥന് രാഹുലിന്റെ പിമ്പില് കയറി.
“ലതീഫേ,”
ബൈക്ക് പതിയെ ഓടിക്കുന്നതിനിടയില് രാഹുല് പറഞ്ഞു.
“നീ കൂടോത്രം ചെയ്ത് മയക്കിയ എന്റെ പിള്ളേരെ നാളെ മൊതല് പള്ളിക്കൂടത്തിലേക്ക് പറഞ്ഞ് വിട്ടേക്കണം. അവര്ക്കൊള്ളത് ഞാന് അവിടെ കൊടുത്തോളാം. ചൂരല്ക്കഷായം!”
************************************
അന്ന് വൈകുന്നേരം മെട്രോപോളിറ്റന് ക്ലബ്ബിലിരിക്കുകയായിരുന്നു കോബ്രാ ഗാങ്ങ്.
ലത്തീഫിന്റെ മൂക്കിനടുത്ത് ഒരു ബാന്ഡ് എയ്ഡ് ഉണ്ട്.
“ലത്തീഫ് ദാദാ ആദ്യം വെലക്കിയത് കൊണ്ടാ,”മൌനം അസഹ്യമായപ്പോള് ടോമി പറഞ്ഞു.
“ആദ്യം തന്നെ നമുക്കൊരുമിച്ച് അവനോട് ഏറ്റുമുട്ടിയാരുന്നെ അവന്റെ വണ് മാന് ഷോ കളി ഇന്നത്തോടെ തീര്ത്തേനെ നമ്മള്!”
“അവന് ആളു നിസ്സാരക്കാരനല്ല ടോമി,”
ലത്തീഫ് പറഞ്ഞു.
“നമ്മള് ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടുല്ലവരില് വെച്ച് ഏറ്റവും ഡയിഞ്ചറസ്! ഈ സ്ഥലത്തിന്റെ ചരിത്രോം ഭൂമിശാസ്ത്രോം അവന്റെ കൈവെള്ളേ ലൊണ്ട്!”
“ഏതായാലും ആ ബീഹാറീടെ അത്രേം വരില്ലല്ലോ!”
വിന്സെന്റ് പറഞ്ഞു.
“സൈസ് കൊണ്ട് ഈ രാഹുലിന്റെ എരട്ടി വരും അവന്. കാട്ടുപന്നിയെപ്പോലെ. അവനെ നമ്മള് തല്ലിയോടിച്ചില്ലേ?”
“കൊറച്ച് കാലത്തേക്ക് ഇനി ഒരാക്ഷനുമില്ല,’
ലത്തീഫ് അറിയിച്ചു.
“നമുക്ക് നന്നായി പ്രിപ്പയര് ചെയ്യണം. ഫുള് പ്രിപ്പരേഷനോടെയാണ് അവന് ഇവിടെ കളിക്കുന്നെ. ഇവിടെ അവന് ഒറ്റയ്ക്കല്ല എന്ന് ഒറപ്പാണ്.