റാം റൂമില് ചെന്ന് ഒറ്റ കിടപ്പായിരുന്നു. രാത്രിയിലെ പണിയുടെ ക്ഷീണം കാരണം അവന് വേഗം ഉറങ്ങി പോയി. ഫോണിന്റെ ബെല്ലടി കേട്ടാണ് അവന് പിന്നെ എഴുന്നേല്ക്കുന്നത്. “Wife Calling” എന്ന് കണ്ടതോടെ അവന് ഫോണെടുത്തു. റാമിന്റെ ഭാര്യ സന്ധ്യയാണ് വിളിക്കുന്നത്.
റാംഃ ആഹ് മോളെ പറ
സന്ധ്യഃ ആ ഏട്ടാ എഴുന്നേറ്റതെയുള്ളോ?.
റാംഃ ആടി ഇന്നലെ കുറച്ച് പണിയുണ്ടായിരുന്നു അതാ.
സന്ധ്യഃ എപ്പോഴും ഈ പണിയുടെ ചിന്ത മാത്രമേയുള്ളോ.
റാംഃ ഓ
സന്ധ്യഃ അമ്മ എന്തിയെ
റാംഃ അടുക്കളയിലാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു. നീ എപ്പോഴാ വരുന്നെ.
സന്ധ്യഃ ഞാന് ദേ അര മണിക്കൂര്.
റാംഃ ആഹ് ശരി ഞാനൊന്ന് കുളിക്കട്ടെ. വന്നിട്ട് കാണാം.
സന്ധ്യഃ ഓകെ ഏട്ടാ.
ഇപ്പോള് കാര്യങ്ങളുടെ കിടപ്പ് മനസ്സിലായില്ലെ. റാം എന്ന 27 വയസ്സുകാരന്റെ അമ്മായിയമ്മയാണ് സ്മിത. നല്ല വെളുത്ത കൊഴുത്ത ജേഴ്സി പശുവിനെ പോലയുള്ള ഒരു അമറന് ചരക്ക്. സ്മിതയുടെ അത്രയും സൗന്ദര്യമുള്ള സ്ത്രീകള് ആ നാട്ടില് വളരെയില്ല. അത്രയക്ക് ഭംഗിയാണ് അവരെ കാണാന്. 45 വയസ്സുണ്ട് സ്മിതക്ക്. 45 വയസ്സിന്റെ കൊഴുപ്പും, തുടിപ്പും എല്ലാം അവളിലുണ്ട്. തലയില് ചെറിയ നരകള് മാത്രം. അത് പോലും അവരുടെ ഭംഗിയുടെ മാറ്റ് കൂട്ടുന്നു. നല്ല നീണ്ട മുക്കാണ്. കണ്ണുകളില് എപ്പോഴും കട്ടിക്ക് എഴുതിയ കണ്മഷി. കുടെ നെറ്റിയില് ചെറിയ ഒരു പൊട്ടും. ഭര്ത്താവ് മരിച്ചിട്ട് ഇപ്പോള് ഏതാണ്ട് 20 വര്ഷമായി. വളരെ ചെറുപ്പത്തിലെ സ്മിതയെ കെട്ടിച്ച് വിട്ടതാണ്. 20ാം വയസ്സില് മോള് സന്ധ്യ ജനിക്കുന്നു. തൊട്ടടുത്ത വര്ഷം ഭര്ത്താവും മരിക്കുന്നു. ഭര്ത്താവിനോട് അവള് നല്ല സുഖത്തിലായിരുന്നില്ല. മാനസികപരമായും ശാരീരികപരമായും. ഒരു ആക്സിഡെന്റിലാണ് അയാള് മരിക്കുന്നത്. ആദ്യം ചെറിയ ഷോക്കിലായെങ്കിലും സ്മിതയുടെ ചേട്ടന്റെ സപ്പോര്ട്ടോടെ പഠിച്ച് അവള്ക്ക് ആദായ നികുതി ഓഫീസില് ജോലി കിട്ടുന്നു. അവിടെ നിന്ന് പിന്നെ ജീവിതം ഒറ്റയക്കായിരുന്നു. പിന്നീട് ഒരാണും സ്മിതയുടെ ചൂട് അറിയാന് പറ്റിയിട്ടില്ല. അറിയാന് ശ്രമിച്ചവരൊക്കെ അവളുടെ കൈയുടെ ചൂട് അറിഞ്ഞ് മാറി നിന്നു. രാവിലെ ഏഴു മണിക്കാണ് അവള് ബസ്റ്റോപ്പില് പോയി നില്ക്കുക. അത് കാണാന് ഒരു പട തന്നെയുണ്ടാകും ബസ്റ്റോപ്പില്. സാരിയില് എല്ലാം പൊതിഞ്ഞ് കെട്ടിയാണ് പോകുന്നതെങ്കിലും എന്തേലുമൊക്കെ ചെറിയ കണി കിട്ടും എന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചാണ് ആളുകള് നില്ക്കുക. ഒന്നും കിട്ടില്ല. അവസാനം സാരിക്കുള്ളീല് കുലുങ്ങി കളിക്കുന്ന അവളുടെ ആനചന്തികള് കണ്ട് അവര് നിര്വൃതി അടയും.