Posted by ഒരു മണിക്കൂർ ബസ് യാത്രക്ക് ശേഷം ജോൽസ്യന്റെ വീട്ടിൽ എത്തി സുഭദ്ര. നന്നേ ക്ഷീണിച്ചു. അത്രക്ക് അസുഖങ്ങൾ ഉണ്ട്, പ്രായം നാൽപ്പത്തഞ്ചേ ആയുള്ളുവെങ്കിലും. പേരുകേട്ട ജോൽസ്യൻ ആണ്. ആൾക്ക് സുഭദ്രയെ നല്ല പരിചയം ആണ്, അവരുടെ അവസ്ഥ നന്നായി അറിയാം അയാൾക്ക്.
ഒരുപാട് നേരം ഇരുവരും സംസാരിച്ചു. ശേഷം ജോൽസ്യൻ വളരെ ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു. “സുഭദ്രേ, തന്റെ കഷ്ടതകൾക്ക് എല്ലാം ഒരു പരിഹാരക്രിയ ഞാൻ കണ്ടെത്തിയിട്ടു നാൾ കുറച്ചായി. പക്ഷെ നിന്നോട് എങ്ങനെ അത് പറയണം എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല. പക്ഷെ ഇനി പറയാതിരുന്നാൽ ശെരിയാകില്ല എന്നു എനിക്ക് തോന്നി. ഇത് നേരായ മാർഗത്തിലുള്ള ഒരു പരിഹാരം അല്ല. പക്ഷെ വേറെ വഴി ഒന്നും ഞാൻ കാണുന്നില്ല.”
“പറഞ്ഞോളൂ എന്താണെങ്കിലും ചെയ്യാം, അവസ്ഥ അത്ര മോശമാണ്”
“ഞാനിത് പറയുമ്പോൾ എന്നെ തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്. തന്റെ കുടുംബത്തിലെ സ്ത്രീജനങ്ങൾക്ക് ഒരു വരം ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്താണെന്നാൽ പൂയം നക്ഷത്രത്തിലുള്ള വളരെ അടുപ്പമുള്ള ഒരു പുരുഷനുമായി ബന്ധത്തിലേർപ്പെട്ടാൽ സർവ ഐശ്വര്യവും വന്നു ചേരും.”
സുഭദ്ര ഒന്നു ഞെട്ടി. ഇദ്ദേഹം എന്താണ് ഈ പറയുന്നത്. പക്ഷെ ഒരുപാട് പേരുടെ ജീവിതം രക്ഷിച്ച ആളാണ്. തന്റെ കുടുംബത്തിൽ തന്നെ ഒരുപാട് ഉദാഹരണങ്ങൾ ഉണ്ട്.
ജോൽസ്യൻ തുടർന്നു. “പൂയം നക്ഷത്രത്തിലുള്ള ഒരാളെ തീർച്ചയായും സുഭദ്രക്ക് അറിയാം. അത്തരം ഒരാൾ തന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ട്. ഇല്ലേ ഒന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്കൂ. ഇല്ല എങ്കിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞത് മറന്നേക്കു. അതല്ല ഉണ്ടെങ്കിൽ മടിക്കാതെ എന്നോട് പറയൂ. ഒന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്കൂ, അധികം ആലോചിക്കേണ്ടി വരില്ല”
സുഭദ്ര ചിന്തിച്ചു. അധികം ചിന്തിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. അതേ അവിനാഷ് മോൻ! അവനു വേണ്ടി അമ്പലത്തിൽ അർച്ചന കഴിച്ചത് ഓർമ വരുന്നു. പൂയം തന്നെ!
“അയാളുടെ പേര് തുടങ്ങുന്നത് ‘അ’ യിൽ, നാല് അക്ഷരം, ശെരിയല്ലേ സുഭദ്രേ?” സുഭദ്ര സ്തംഭിച്ചു. “അ… അതെ… പക്ഷെ അവൻ എന്റെ മോനെപ്പോലെ”
“സുഭദ്രേ താൻ ഇത് ചെയ്യണം എന്ന് ഞാൻ ഒരിക്കലും പറയില്ല. പക്ഷെ ചെയ്താൽ അതോടെ തന്റെ കഷ്ടകാലം മുഴുവൻ ആയി തീർന്നു.