Posted by ഇത്തിരി കഷ്ടത്തിലാണ് തമ്പ്രാ.. കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ പൊടിപ്പും തൊങ്ങലും ചേർത്തു ഔതകുട്ടി അവതരിപ്പിച്ചു…
അപ്പോൾ കൃഷിക്കു പറ്റിയ മണ്ണു വേണം അല്ലേ..
അതെ തമ്പ്രാ.. മറ്റൊരു വഴിയും ഇല്ല ഞങ്ങൾ എന്നും കടപ്പെട്ടു ജീവിച്ചു കൊള്ളാം.. ഇതു പറഞ്ഞത് വർഗീസ്സാണ്…
മഹിക്ക് വർഗീസിന്റെ ആ വാക്ക് അങ്ങു പിടിച്ചു പോയി..
ആഹ്.. അങ്ങനെ വേണം. നന്ദി വേണം.. നന്ദിയുള്ളവരെ നമ്മളും കൈ വിടില്ല…
ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്റെ ചട്ട യിലെ മുഴപ്പിലേക്ക് തുറിച്ചു നോക്കുന്ന മഹിയെ കണ്ട് ആലീസ് തല കുനിച്ചു…
സാറ എന്ന തിരുവിതാംകൂർ സൗന്ദര്യം എത്ര കണ്ടിട്ടും മഹിക്ക് മതിവരുന്നില്ല.
ഇവൾ ചേറിൽ മുളച്ച ചെന്താമര തന്നെ… എന്തു കൊടുക്കേണ്ടി വന്നാലും കൈവിടരുത്…
ഇവളെ അങ്ങ് കല്യാണം കഴിച്ചാലോ എന്നുപോലും ഒരു നിമിഷം മഹി ആലോചിച്ചു പോയി…
പക്ഷേ മഹിയുടെ ഓരോ ചലനവും ആലീസ് ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
അയാൾ തന്റെ മകളെ ഇത്ര താല്പര്യത്തോടെ നോക്കി ആസ്വദി ക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ആലീസ് മനസ്സിൽ വേറെ ചില കണക്കുകൾ കൂട്ടുകയായിരുന്നു…
അല്പനേരം അമ്മയെയും മകളെയും കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് ഭോഗിച്ച ശേഷം മഹി പറഞ്ഞു…
നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടുന്ന സ്ഥലം തരാം.. കാര്യസ്ഥൻ ഇവിടെ ഇല്ല.. കണ്ണൂർ വരെ പോയതാണ്.. അയാൾ വരുമ്പോൾ നിങ്ങളെ വിളിപ്പിക്കാം..
സ്ഥലം തരാം എന്ന് മഹി പറഞ്ഞതോടെ വർഗീസിന്റെയും ആലീസിന്റെയും മുഖം തെളിഞ്ഞു…
അവർ കൈ കൂപ്പി നന്ദി പറഞ്ഞു… എടോ ഓതകുട്ടി ഞാൻ പരമനോട് സ്ഥലത്തിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞോളാം.. അയാൾ അളന്നു തരും…
ആ പിന്നെ ഇവിടെ ഇത്തിരി പണിയുണ്ട് ഇയാൾ ഇവിടെ നിൽക്കട്ടെ…വർഗീസിനെ നോക്കിയാണ് മഹി പറഞ്ഞത്…
ഒന്നുകൂടി കുമ്പിട്ട് തൊഴുത ശേഷം തിരികെ നടക്കാൻ തുടങ്ങിയ അലീസിനെ നോക്കി മഹി പറഞ്ഞു..
എന്താ പേര് പറഞ്ഞത്..
എന്റെ പേര് ആലീസ്..
അപ്പോൾ ഇയാളോ..
ഇത് സാറ..
ഓഹ്.. സാറയുടെ അമ്മയാണ് എന്ന് തോന്നില്ല… സാറയും സുന്ദരി തന്നെ
സ്ഥലം കിട്ടുമ്പോൾ നിങ്ങൾ ഇവളെ കൊണ്ട് മണ്ണിൽ പണിയെടുപ്പിക്കരുത് കെട്ടോ.. വെയിൽ കൊണ്ടാൽ ഈ നിറമൊക്കെ മങ്ങിപോകും..