നിങ്ങൾ കൂട്ടുകാർ സംസാരിച്ചിരിക്കു, ഞാൻ കുട്ടികളെ നോക്കട്ടെ എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് സീത വേഗം തന്നെ അവിടുന്ന് പോകുകയും ചെയ്തു!
ഞങ്ങൾ വീണ്ടും കുറെ പഴയ കാര്യങ്ങൾ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു, ആ കൂട്ടത്തിൽ നമ്മുടെ പഴയ കൂട്ടുകാരൊക്കെ ഇപ്പോൾ പുറത്താണ് ജോലി ചെയ്യുന്നതെന്നും, എന്തെങ്കിലും വലിയ ആഘോഷങ്ങൾ വരുമ്പോൾ മാത്രമേ ഏല്ലാവർക്കും പഴയ പോലെ ഒത്തുകൂടാൻ സാധിക്കാറുള്ളൂ എന്നും അനന്ദു എന്നെ അറിയിച്ചു.
അല്പം സമയം കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങൾ വീട്ടിലേക്കു മടങ്ങാൻ തീരുമാനിച്ചു, എന്നോടൊപ്പം സീതയും അനന്ദുവിനോട് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ യാത്ര പറഞ്ഞു.
ഒരു ഞായറാഴ്ച ഞാൻ കടയിലേക്ക് പോകാൻ തിരക്കിട്ടു പ്രാതൽ കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ ആരോ ഡോർ ബെൽ അടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു, ഇതാരവും കാലത്തു എട്ടു മണിക്ക് തന്നെ വീട്ടിലേക്കു വന്നത് എന്ന സംശയത്തോടെ ഞാൻ സീതയോടു ചെന്ന് വാതിൽ തുറക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു.
സീത പാചകം ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കയാണെങ്കിലും വേഗം ചെന്ന് ഡോർ തുറന്നു നോക്കി, അവൾ കുറച്ചു നേരം സ്തമ്പിച്ചു നിന്നതിനു ശേഷം, ദേ നിങ്ങളുടെ കൂട്ടുകാരൻ വന്നിരിക്കുന്നു എന്ന് എന്നോടായി പറഞ്ഞു കതകിനടുത്തു നിന്നും അല്പം മാറി നിന്നു.
ഞാൻ കോഫി കുടിക്കുന്നതിനിടയിൽ കതകിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കിയതും അനന്ദു വീടിനകത്തേക്ക് കയറി വന്നു.
ഞാൻ: എന്താടാ ഇത്ര രാവിലെ തന്നെ ഇങ്ങോട്ടു?
അനന്ദു: ഒന്നുമില്ലടാ, മറ്റു കൂട്ടുകാരൊന്നും നാട്ടിൽ ഇല്ല്ലാത്തതു കൊണ്ട്, ആകെ ഒരു ബോർ അടി, എന്താ ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് ഒരു പിടിയില്ല അത് കൊണ്ട് ഇപ്പൊ ആകെയുള്ള സുഹൃത്തായ നിന്റടുത്തേക്കു വരാമെന്നു കരുതി.
ആ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് വളരെ സന്തോഷം തോന്നിയിരുന്നു, കാരണം അവന്റെ അതെ അവസ്ഥ തന്നെ ആയിരുന്നു എന്റേതും, എനിക്കും ഇവിടെ കാര്യമായ സുഹൃത്തുക്കൾ ഒന്നും ഇണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഞാൻ അവനോടു സോഫയിൽ ഇരിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു കൊണ്ട് സീതയോടു അവനു കാപ്പി എടുക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു
ഞാൻ: എടാ അനന്ദു നീ തെറ്റായി ധരിക്കില്ലെങ്കിൽ ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചോട്ടെ? നിനക്ക് എന്റെ സ്ഥാപനത്തിൽ ജോയിൻ ചെയ്തുടെ, അപ്പൊ നിനക്ക് ഈ ബോർ അടിയും മാറി കിട്ടും എനിക്കും എന്റെ തിരക്കുകൾ കുറച്ചു കുറഞ്ഞു കിട്ടുകയും ചെയ്യും!