Posted by വിക്കി ഞെട്ടിയോ എന്ന് അറിയാൻ അവന്റെ മുഖത്ത് പോലും നോക്കേണ്ടി വന്നില്ല. അതിന് മുന്പെ ആശാൻ ചുമ തുടങ്ങിയിരുന്നു. വേറെ ഒന്നുമല്ല കഴിച്ച സാധനം തലമണ്ടയിൽ കേറിയതാണ്.
വെള്ളം കുടിപ്പിച്ചും , തലക്ക് തട്ടിയും എങ്ങനെയൊക്കെയോ അവനെ ഓക്കെ ആക്കി.
“ഡാ , എന്നാലും അതിനൊക്കെ പോവ്വാന്ന് പറയുന്പോ” ഞാൻ പകുതിയിൽ നിർത്തി.
“ന്താ , കുട്ടിക്ക് ഇതൊന്നും ശീലല്യേ?” ചോദ്യം സച്ചിയുടേതാണ്.
“അല്ലെടാ എന്നാലും തിയറ്ററിലൊക്കെ പോയാ?” ഭാഗ്യം വിക്കിക്കുമുണ്ട് പേടി.
“ഡാ , പടമേതായാലും കാണേണ്ടത് തിയറ്ററിലാ. ആ ശീതളിമയും കുഷ്യൻ സീറ്റും ആ ഇരുട്ടും സൗണ്ട് സിസ്റ്റവും , ഓഹ് മോനെ അങ്ങനെ കാണുന്നതാടാ പടം” ശ്രീ വാചാലനായി.
“അല്ലടാ , ആരേലും കണ്ടാ?” വിക്കിക്ക് സംശയം തീരുന്നില്ല.
“അയ്യടാ , മകനെ , നിനക്ക് പതിനെട്ട് പൂർത്തിയായിട്ട് എത്ര നാളായി?”
“മൂന്ന് വർഷം” വിക്കിയുടെ മറുപടി കേട്ട് ശ്രീ ചിരിച്ചു.
“അതായത് നിനക്കും പിന്നെ ദാ ഞങ്ങക്കും ഇരുപത്തിയൊന്ന് വയസ് അല്ലേ , പിന്നെ എന്തോന്നിനാഡേ പേടി?” അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് സച്ചിയും ഞാനും ചിരിച്ചു.
“ന്നാ പോയാലോ? ഏഴ് മണിക്കൊരു ഷോ ണ്ട്”
“ആഹ് പോവാം. അല്ല നിനക്കിതൊക്കെ ബൈഹാർട്ടാണല്ലേ?” വിക്കി ശ്രീയെ നോക്കി.
“അതെ അതെ , ഇപ്പോ ഉപകാരപ്പെട്ടില്ലേ?. എനിക്കിട്ട് ഊതാതെ വണ്ടിയെട് മോനെ”
അതോടെ അതിലൊരു തീരുമാനമായി.
പിന്നെ നേരെ വട്ടപ്പാറയിലേക്ക് 😈
തിയറ്ററിന് മുന്നിൽ അത്യാവശ്യം തിരക്കുണ്ട് ഏതോ ഒരു ഇംഗ്ളീഷ് മൂവിയാണ്.
ആദ്യം ഒഴിയാൻ നോക്കിയെങ്കിലും ടിക്കറ്റ് എടുക്കാൻ ശ്രീയെ തന്നെ വിട്ടു 🙂.
അങ്ങനെ അവസാനം ഷോ തുടങ്ങി. ഒരു കണക്കിന് അവൻ പറഞ്ഞതാ കാര്യം. ഈ ഫോണിൽ കാണുന്നതിലും ഇതല്ലെ രസം 😁.
എച്ച് ഡീ ദൃശ്യമികവിൽ സീനുകൾ മാറിമാറി വന്നു.
അവസാനം അകത്ത് ലൈറ്റുകൾ തെളിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഷോ തീർന്നത് പോലും അറിയുന്നത്. അപ്പോഴേക്കും മണി എട്ടര കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
“പൊളി പടമല്ലേ” വിക്കി ഇപ്പോഴും അതിന്റെ ഹാങ്ങോവറിലാണെന്ന് തോന്നുന്നു.