Posted by മാനസ: “ചേട്ടാ, നമ്മള്‍ തമ്മില്‍ മുറയല്ല. അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ചേട്ടനെയങ്ങ് കെട്ടിയേനേ. നാളെ മുതല്‍ ഞാന്‍ ഇനി എന്ത് ചെയ്യും? നിങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ കൂട്ടിന് ഓരോരുത്തര്‍ എങ്കിലും ഉണ്ട്. നിങ്ങള്‍ക്ക് പരസ്പരം ചട്ടിയടിച്ചെങ്കിലും കഴിയാം.”
ഞാന്‍: “മോളേ, നീ കടി മൂത്തിട്ട് അവിവേകം ഒന്നും കാട്ടരുത്. അവസാനം പുലിവാല്‍ പിടിക്കുമേ.”
മാനസ: “എനിക്ക് അറിയാം ചേട്ടാ. പക്ഷേ, ഈ സുഖം ഒരിക്കല്‍ അനുഭവിച്ചു കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ അതില്ലാതെ പറ്റില്ല.”
ജയ: “അതുല്യ ചേച്ചിയുടെ ഭാഗ്യം. ചേച്ചിക്ക്, എന്നും അതുലേട്ടനുമായി കളിച്ച് മരിക്കാം.”
ദീപ: “ചേട്ടാ, ഇതിന് ഒരു പരിഹാരം പറഞ്ഞുതാ. ഇനി ഒരു വര്‍ഷം ഞങ്ങള്‍ എങ്ങനെ കഴിയും?”
ഞാന്‍: “കടി മൂത്തിട്ട് നിങ്ങള്‍ അബദ്ധത്തിലൊന്നും ചെന്ന് ചാടരുത്. ചുറ്റിലും ചതിക്കുഴി ആണേ.”
ജയ: “ഞങ്ങള്‍ പഴയതു പോലെ ചട്ടിയടിയുമായി തൃപ്തിപ്പെടാം.”
ഞാന്‍: “എടീ, നിങ്ങളുടെ പറമ്പില്‍ നല്ല വഴുതനങ്ങ ഉണ്ടല്ലോ. പച്ച നിറത്തില്‍, കുണ്ണയുടെ വലിപ്പവും, അതിലധികം വലിപ്പവുമൊക്കെയായി ധാരാളം വഴുതനങ്ങ നില്‍ക്കുന്നുണ്ടല്ലോ. അത് കൊണ്ട് കാര്യം സാധിക്കാം.”
ലേഖ: “അത് കയറിയാല്‍ വേദനിക്കത്തില്ലേ?”
ഞാന്‍: “ഇല്ലെടി. നല്ല മിനുസമായിട്ടുള്ള കായ് പറിച്ചെടുത്താല്‍ മതി. പിന്നെ വേണമെങ്കില്‍ അതില്‍ കുറച്ച് എണ്ണയോ, ക്രീമോ കൂടെ പുരട്ടിയാല്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് കൊതി തീരുന്നതു വരെ സുഖിക്കാം.”
ജയ: “അത് നല്ല ഐഡിയാ ആണ് ചേട്ടാ. ഈ ബുദ്ധി ഞങ്ങള്‍ക്ക് നേരത്തേ തോന്നാത്തത് എന്താ ചേട്ടാ?”
ഞാന്‍: “നാടോടിക്കാറ്റ് സിനിമയില്‍ പറയുന്നത് ഓര്‍മ്മയില്ലേ – ‘ഓരോന്നിനും അതിന്‍റേതായ സമയമുണ്ട് ദാസാ’ എന്ന്. ഇപ്പോഴാണ് അതിന് സമയമായത്.”
മാനസ: “ഞാനും വഴുതന കൃഷി തുടങ്ങാന്‍ പോകുന്നു.”
ദീപ: “ഞാന്‍ ദീപുവിനെക്കൊണ്ട് തല്‍ക്കാല ശാന്തി വരുത്താം.”
ജയ: “രണ്ട് വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞാല്‍ അവന്‍ ഇതിന്‍റെ ഒരു ഉസ്താദ് ആകും. പിന്നെ നിന്‍റെ കാര്യവും ഓ. കെ.”
ഞാന്‍: “ഇനി ഇതിലെ കൊതി മാറ്റാന്‍ ഒര് ഒറ്റമൂലി കോകശാസ്ത്രത്തില്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.”
മാനസ: “അതെന്താ ചേട്ടാ?”
ഞാന്‍: “ഒറ്റ തവണയേ പറയൂ. ശ്രദ്ധിച്ച് മനസ്സിലാക്കണം.”
“പൂറാറും, കാഞ്ഞിര വേരും