Posted by .
“ചെര്‍പ്ലശ്ശേരീലും വാര്യമ്പ്രത്തും നെന്മേനീലുമോക്കെയായി കൊറേ ടീംസില്ലേ കുഞ്ഞേച്ചീ വിക്കറ്റ് പോകാറായത്…നമുക്ക് പ്രാര്‍ഥിക്കാം..!”
ഞാന്‍ അമര്‍ത്തിച്ചിരിച്ചു.
“ഡാ….അടി..!”
അവള്‍ തല്ലാനെന്നവണ്ണം കൈയുയര്‍ത്തി. കുഞ്ഞേച്ചിയ്ക്ക് ആ തമാശ ഇഷ്ടപെട്ടില്ലെന്നാണ് ഞാന്‍ കരുതിയത്‌.
“അവരൊക്കെ തട്ടിപ്പോകുന്നത് വരെ കാത്തിരിക്കാനൊന്നും എനിക്ക് വയ്യ…!”
ഒരു ചിണുക്കത്തോടെ അവള്‍ പരിഭവപ്പെട്ടു. ഞാന്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുപോയി.
“അയ്‌ശരി…ഞാനോര്‍ത്തു അവരൊക്കെ തട്ടിപ്പോകുന്നതിന്റെ സങ്കടം കൊണ്ടാണെന്ന്…!”
“പിന്നേ…ആയിരം പൂര്‍ണചന്ദ്രന്മാരേം കണ്ടുള്ള കിടപ്പാ…എല്ലാം! നമുക്കെങ്കിലും ഒരു ഉപകാരമുണ്ടാവുകയാണെങ്കില്‍ അവര്‍ക്ക് പുണ്യം കിട്ടുകയേയുള്ളൂ..!”
അവള്‍ എനിക്കൊപ്പം ചേര്‍ന്ന് ഉച്ചത്തില്‍ ചിരിച്ചു. ആ ഇളനീര്‍ക്കുടങ്ങള്‍ എന്‍റെ നെഞ്ചില്‍ക്കിടന്നു തുളുമ്പി. ആ മാര്‍ദ്ദവമേറിയ സ്പര്‍ശനം എന്‍റെ ഉള്ളില്‍ വീണ്ടും തിരമാലകള്‍ തല പൊക്കിത്തുടങ്ങി.
ഞാനവളെ മെല്ലെ നെഞ്ചില്‍ നിന്നും ഇറക്കിക്കിടത്തി. ശേഷം ഒരു കുസൃതിച്ചിരിയോടെ ആ ഓമനമുലകളിലൊന്നില്‍ കൈവച്ചു.
“ങ്ഹും…എന്താണ്..?!”
കുഞ്ഞേച്ചിയുടെ മുഖത്തൊരു കള്ളച്ചിരി വിരിഞ്ഞു.
“അത്…ഏതായാലും പതിനൊന്നല്ലേ ആയുള്ളൂ…!”
“അതിന്..?!”
കാര്യം മനസ്സിലായെങ്കിലും അവളതു പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതേയില്ല.
“നമുക്ക്…!”
“ആഹ്..നമുക്ക്??”
“നമുക്ക് ഒരെണ്ണം കൂടങ്ങ്‌ കാച്ചിയാലോ..!!”
പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും ഞാന്‍ കണ്ണുകള്‍ ഇറുക്കിയടച്ച് കളഞ്ഞു. ഞാനൊരു ആക്രാന്തക്കാരനാണെന്ന് അവള്‍ മനസ്സിലാക്കിയതിന്റെ ഒരു ചമ്മല്‍ നന്നായുണ്ടായിരുന്നു.
“ആഹാ..!”