Posted by ഏട്ടത്തിയമ്മയുടെ തിരിച്ചു വരവ് വരെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് മാത്രമായി കിട്ടുമായിരുന്ന ഒരുപാട് സന്ദര്‍ഭങ്ങള്‍ ഓപ്പോള്‍ കാരണം നഷ്ടപ്പെടാന്‍ പോകുകയാണ്.
അത്തരം ചിന്തകളുടെ ഭാരം കുഞ്ഞേച്ചിയുടെ ഹൃദയതാളത്തെ വേഗതയിലാക്കിയിരിക്കുന്നത് എനിക്കറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞു. ഞാനല്പം പൊങ്ങി കൈമുട്ട് തലയിണയിലൂന്നിക്കൊണ്ട് ആ കവിളില്‍ മെല്ലെ തലോടി.
“കുഞ്ഞേച്ചീ…!”
അവള്‍ മെല്ലെ ഒന്ന് മൂളി.
“ഈ കാലവും കടന്നു പോകും…എന്തായാലും യുദ്ധമൊന്നുമല്ലല്ലോ.. നമ്മടെ ഓപ്പോളല്ലേ..! അവള്‍ വരട്ടെ…ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസമല്ലേ..പിന്നങ്ങ് പോവില്ലേ. അതോര്‍ത്ത് വെറുതെയെന്തിനാ നമ്മുടെ വിലപ്പെട്ട സമയം കളയുന്നെ…നീഡ്‌ യുവര്‍ അറ്റന്‍ഷന്‍ ഹിയര്‍,..ഐ ഹാവ് സം പെൻറിങ് വർക്ക്…!”
ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ ഉദ്ദേശം വ്യക്തമാക്കിക്കൊണ്ട് കവടിയുഴിയുമ്പോലെ ഞാനാ ടീഷര്‍ട്ടിന് മുകളിലൂടെ കൂര്‍ത്തു നില്‍ക്കുന്ന അരുമമുലയില്‍ മെല്ലെ ഉഴിഞ്ഞു.
അവളിലൊരു വൈബ്രേഷന്‍ പടര്‍ന്നു. എങ്കിലും അത് പ്രകടിപ്പിക്കാതെ മെല്ലെ അവളെന്‍റെ കയ്യിലൊന്ന് തട്ടി.
“എന്താത്ര ധൃതി…കൊറച്ചു നേരം ഇങ്ങനെ അടങ്ങിക്കിടക്ക്‌....!”
പതുങ്ങിയുള്ളൊരു ചിരി പൊങ്ങി. അപ്പോള്‍ ആ കണ്ണുകളില്‍ വിരിഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയ്ക്ക് വിലമതിക്കാന്‍ പറ്റാത്തത്ര സൗന്ദര്യമുണ്ടായിരുന്നു.
“നൊ…യൂ ആര്‍ റോംഗ്…എല്ലാ ജോലികളും തീര്‍ത്ത ശേഷമേ അടങ്ങിക്കിടക്കാന്‍ പാടൂ…അദ്ധ്വാനശീലരായ ചെറുപ്പക്കാര്‍ അങ്ങനാ..!”
ഞാനാ മുലയുടെ ഞെട്ടു പിടിച്ച് മെല്ലെ വലിച്ചു വിട്ടു. ടീഷര്‍ട്ടിന്‍റെ പരുപരുപ്പ് കൂട്ടിയുള്ള പിടുത്തത്തിന്‍റെ സുഖത്തില്‍, മൂഡായിത്തുടങ്ങി എന്ന സിഗ്നല്‍ പോലെ അവളൊരു ശീല്ക്കാരമുയര്‍ത്തി.
“എന്തേ…എന്തോ ഒരു സൗണ്ട് കേട്ടല്ലോ…നിര്‍ത്തണോ..ഏഹ്…പറ..നിര്‍ത്തീട്ട് അടങ്ങിക്കിടക്കണോ..?!”
ഞാനൊരു കളിയാക്കലിന്‍റെ ചുവയില്‍ ആ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കി.
അവളുടെ മുഖത്തൊരു നാണം പുരണ്ട പരിഭവം വിരിഞ്ഞു.
“വേണ്ട…!”
ചിരിച്ചു പോകാതിരിക്കാന്‍ അവള്‍ ചുണ്ടുകള്‍ കൂട്ടിപ്പിടിച്ച് കളഞ്ഞു.