ഇനി ഞാൻ സംസാരിച്ചോളാം ”
എന്ന് പറഞ്ഞു കാവ്യാ അവളെ തള്ളി മാറ്റി.
അവൾ ബെഞ്ചിന്റെ ഒരു സൈഡിലേക് നീങ്ങി ഇരുന്നു. ഒന്നും മിണ്ടാതെ.
“ബാക്കി ഉള്ളവർ എന്ത്യേ.”
“അവർ ലൈബ്രറി കയറി ”
“നീ കയറാത്തത് എന്താ?”
“നിങ്ങളെ രണ്ടിനെയും അങ്ങനെ ഞാൻ തനിച് ഇരുത്തില്ല”
എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ദേവികയുടെ ഇടുപ്പിൽ പിടിച്ചു ഒരു ഞെക് കാവ്യാ.
“എന്നാലും നീ എങ്ങനെ?
അതും പമ്പ്ഉം കീരിയും ആയ നിങ്ങൾ.
മകളെ ഇത് എല്ലാം എന്നോട് പറയാതെ നിങ്ങളെ രണ്ടിനെയും ഞാൻ വിടില്ല മകളെ…”
ദേവികക് നാണം വരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നു.
“അപ്പൊ എപ്പോ തുടങ്ങി ഈ ലവ്.
വേഗം പറഞ്ഞു തുടങ്ങിക്കോ രണ്ട് ആളും.”
ദേവിക എന്റെ നേരെ നോക്കി. ഞാൻ കണ്ണ് അടച്ചു കാണിച്ചിട്ട് കാവ്യായോട് പറഞ്ഞു.
“ഇത് ആരോടും നീ പറയരുത് എന്ന് വാക് തന്നാൽ ഞാനും അവളും പറയാം.”
“ഞാൻ ആരോട് പറയാൻ. എന്നാലും സത്യം ചെയുന്നു. എന്റെ വായിൽ നിന്ന് ആരോടും പറയില്ല. ഇത് സത്യം…. സത്യം….. സത്യം..”
“ഞങ്ങൾ…..”
“സമയം പോകുന്നു. വേഗം പറയടാ.”
“ഒരു സുപ്രഭാതത്തിൽ എനിക്ക് ഇവളെ കെട്ടേണ്ടി വന്നൂടി. ഇപ്പൊ ഇവൾ എന്റെ ഭാര്യയാ. ഞങ്ങളുടെ കല്യാണം വരെ കഴിഞ്ഞു.”