എതിർത്തൊന്നും പറയാതെ ഒരു നായയെ പോലെ അവൻ പറഞ്ഞ പണി എല്ലാം ചെയ്ത് നിന്നു.
രണ്ട് മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാവരും പൂളിൽ നിന്ന് കയറി വന്നു. അവന്റെ തോളിൽ നിന്ന് തങ്ങളുടെ തുണിയും ടവ്വലും എടുത്തതിന് ശേഷം അവന്റെ കരണത്ത് ഓരോന്ന് പൊട്ടിച്ചിട്ട് അവിടെ നിന്ന് പോയി.
വിദ്യയും പൂജയും വന്നു. അവരും തങ്ങളുടെ ടവ്വലും ഡ്രസ്സും എടുത്തതിന് ശേഷം അവന്റെ കഴുത്തിലെ തുടലിൽ പിടിച്ച് തങ്ങളുടെ കൂടെ അവനെ റൂമിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി. ആരതി നേരെ കിച്ചണിലേക്കും പോയി.
റൂമിൽ വന്ന പാടെ പൂജ അവന്റെ കരണം നോക്കി ഒന്ന് പൊട്ടിച്ചു.
“നിന്റെ പണി ആർക്കും അത്ര ഇഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇങ്ങനെയല്ല എന്റെ അടിമകൾ ഇവിടെ ജോലി ചെയ്യേണ്ടത്.”
“ഇത് പോലെയാണ് എങ്കിൽ എന്നും മോനൂസിന് കവിള് തടവാനേ നേരം കാണൂ.” വിദ്യയാണ് പറഞ്ഞത്.
“സോറി മിസ്ട്രസ്, ഞാൻ എല്ലാം പെട്ടന്ന് ചെയ്തോളാം..” അവൻ പറഞ്ഞു.
“എങ്കിൽ നിനക്ക് കൊള്ളാം. അല്ലേൽ അണപ്പല്ലൊക്കെ അവിടെ കാണുമോ എന്ന് സംശയമാണ്.” വിദ്യ പുച്ഛത്തോടെ അവനോട് പറഞ്ഞു.
അവൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. മുഖം താഴ്ത്തി എല്ലാം കേട്ട് ഇരുന്നു.
“എത്ര പറഞ്ഞാലും ഒരു നാണവുമില്ല ചേച്ചീ. കണ്ടില്ലേ ഒരു കൂസലും ഇല്ലാതെ ഇരിക്കുന്നത്.” വിദ്യ അവനെ തറപ്പിച്ച് നോക്കിക്കൊണ്ടാണ് അത് പറഞ്ഞത്.
“രണ്ട് ദിവസം കൂടി നോക്കാം. മര്യാദയ്ക്കല്ലേൽ ഇവനെ മര്യാദ പഠിപ്പിക്കാൻ വേറെ വഴിയുണ്ട്. ഒരാഴ്ച ടോർച്ചർ റൂമിൽ തന്നെ ഇട്ടാൽ പിന്നെ ഇവൻ മര്യാദരാമൻ ആയിട്ടേ പുറത്ത് വരൂ.” പൂജ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. വിദ്യയും അത് കേട്ട് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവനെ നോക്കി.
“ഇങ്ങനെ തന്നെ നിൽക്കാൻ പോകുവാണോ? ഡ്രസ്സ് മാറണ്ടേടീ?” പൂജ ചോദിച്ചു.
“ഉഫ്. അതോർത്തില്ല ചേച്ചീ. ഈ മൈരൻ കാരണം എല്ലാം കുളമായി. ഇങ്ങോട്ട് നീങ്ങി നിൽക്കടാ. ഈ ടവൽ കൊണ്ട് ഞങ്ങളുടെ പുറം ഒക്കെ തുടച്ച് താ.” വിദ്യ തന്റെ ഷർട്ട് ഊരിയിട്ട് അവനോട് ആജ്ഞാപിച്ചു.