🥰 സ്വപ്നക്കുട്ടി 🥰 [🎀 𝓜 𝓓 𝓥 🎀]

അമ്മയോട് ഫോൺ ചെയ്തു അർജുൻ വിവരം മാത്രം പറഞ്ഞു. സ്വപ്ന അവനിൽ അഭിമാനം കൊണ്ട് ഉൾമനം ആനന്ദിച്ചു. അവൾ അർജുന്റെ തിരിച്ചു വരവിനായി കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു.

കഴിഞ്ഞ മൂന്നു ദിവസങ്ങൾ ….. അർജുനെ പിരിഞ്ഞ ആ രാവും പകലും…. ഏകാന്തമായ ആ രാവും പകളൂം എങ്ങനെ തള്ളി നീക്കിയെന്നു അവൾക്ക് പോലുമറിയില്ല, തനിച്ചാ വീട്ടിൽ…….അടുക്കളയിൽ നില്കുമ്പോ പിറകിലൂടെ അർജുൻ മിക്കപ്പോഴും ചുറ്റിപ്പിടിക്കുന്നപോലെ അവൾക്ക് തോന്നുമായിരുന്നു. കുളിക്കുമ്പോഴും അവൾക്ക് അർജുനെ കുറിച്ച് കാമുകഭാവം പേറിയുള്ള ചിന്തകൾ കടന്നു വന്നു. അവൾ പക്ഷെ സ്വയം നിയന്ത്രിക്കാൻ ശീലിച്ചിരുന്നു. കട്ടിലിൽ കിടക്കുമ്പോ അർജുൻ കൂടെയുളളതുപോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. തലയിണയെ കെട്ടിപിടിച്ചുകൊണ്ട് നേരം വെളുപ്പിക്കുമ്പോ ഒരു നിമിഷവൾക്ക്തോന്നി, അന്ന് ഹാളിലേക്ക് ഓടാതെ ഇവിടെ തന്നെ കിടന്നിരുന്നെങ്കിൽ?!!! ഛീ….. താനെന്തൊക്കെയാണ് ചിന്തിച്ചുകൂട്ടുന്നെന്ന് ആലോചിച്ചുകൊണ്ടു സ്വപ്ന തലയിണയിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി, അവളിലെ നഷ്ടപെട്ട യൗവനം തിരികെ കിടുന്നപൊലെ അവൾക്ക് തോന്നി. അർജുനെ കുറിച്ച് മുൻപ് ആലോചിക്കുമ്പോ ഇങ്ങനെയൊന്നുമായിരുന്നില്ല, പക്ഷെ റാണി പറഞ്ഞതും, വിജയ് നെ വേണ്ടാന്ന് വെച്ചതും എല്ലാം കൂടെ മനസ്സിലാരോ പറയുന്നു…അർജുൻ മാത്രം മതിയെന്ന്!!!!! താനും വിഷ്ണുവും പ്രേമിച്ചു വിവാഹിതരായാണെങ്കിലും ഒരു കുഞ്ഞുണ്ടാവണമെന്നു ആഗ്രഹിക്കാത്ത സമയത്താണ് അത് സംഭവിച്ചത്, ഇരുവരും എടുത്തു ചാടിയതിന്റെ ഫലമായിരുന്നു, അന്ന് തനിക്കൊരു ജോലിയായിട്ടില്ല, വിഷ്ണുവിനും അച്ഛന്റെ ബിസിനസ്ലെ നഷ്ടവും അതിന്റെ ടെൻഷനും, എല്ലാം കൂടെ അത്രയും വിഷമം പിടിച്ച ഘട്ടത്തിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു അപ്രതീക്ഷിതമായി അർജുന്റെ ജീവൻ തന്റെ ഉള്ളിൽ മിടിച്ചു തുടങ്ങിയത്. അവൻ ജനിച്ചു അതെ വർഷം തന്നെ വിധി വിഷ്ണുവിനെ തന്റെ ജീവിതത്തിൽ നിന്നും പറിച്ചു കളഞ്ഞപ്പോൾ ജീവിക്കാനുള്ള മോഹം തന്നെ അവളിൽ നിന്നും മാഞ്ഞുപോകും തോന്നി. പ്രതീക്ഷിക്കാതെ കിട്ടിയ തന്റെ സീമന്ത പുത്രന്റെ മുഖം കാണുമ്പോ അവൾക്ക് വിഷ്ണു വില്ലാത്ത ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കാനും കഴിയുന്നില്ല….. ജീവിക്കാനുള്ള ഏക തോന്നൽ തന്റെ പൊന്നുമോൻ അർജുൻ മാത്രമാണ്, അവനെ സ്നേഹിക്കുന്നതിലൂടെ മാത്രമാണ് തന്റെ വിഷമവും വിഷ്ണു നഷ്ടപെട്ട വേദനയും മറികടക്കുന്നത്….. അവനെ ഉപദേശിക്കാൻ മനസ് വരുന്നില്ല!! അതിന്റെ കാരണം മൂന്നു വർഷം മുമ്പ്‌ താനറിഞ്ഞതാണ്…