“പോടാ…”
“എന്താടി ചേച്ചി എന്താ കാര്യം??”
“കാര്യം പറഞ്ഞാൽ നീ എന്നെ വഴക്ക് പറയോടാ??”
“ഓഹ് അപ്പൊ വല്യ എന്തോ കാര്യാണ്. ഇല്ല വഴക്ക് പറയത്തില്ല. നീ കാര്യം പറ.”
“അതില്ലേ വാവേ നേരെത്തെ മായ മോള് വരും മുന്നേ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞില്ലേ ഞാൻ.”
“എന്ത് കാര്യം??”
“മറ്റേ പരിപ്പ് വട.”
“അഹ് അത്,”
“അതിപ്പോ വേടിച്ചിട്ട് വരോ??”
പകച്ചുപോയി എന്റെ ബാല്യം. മായ പോയ വിഷമത്തിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും ഇവൾടെ വിശപ്പ് കാണുമ്പോ ചിരിയാ വരണേ.
“അല്ലേച്ചി അപ്പോ മായ വാങ്ങിട്ട് വന്ന ഉഴുന്ന് വടയോ??”
“ഓഹ് അത് വെറും നാലണ്ണെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.”
എന്ത് നിസ്സാരം ആയിട്ടാ ഇവളിത് പറയണേ!
“അപ്പൊ എനിക്കുള്ളതും നീ അകത്താക്കിയല്ലേ??”
“അത് പിന്നെ നിന്നെ കാണാണ്ട് അയപ്പോ ഞാനെടുത്ത് അങ്ങ് തിന്നു.”
“നല്ലത്.”
“വാവേ പോയി വാങ്ങിട്ട് വാടാ….”
“എടി ചേച്ചി നിന്നെ ഇവിടെ ഒറ്റക്കാക്കിട്ട് ഞാനെങ്ങനെ പോയി വാങ്ങാനാ??”
“അതൊന്നും സാരല്ല്യടാ.”
“എന്റെ പെണ്ണേ ഇപ്പൊ ദേ ഈ ഫുഡ് അങ്ങ് കഴിക്ക്. നാളെ രാവിലെ അച്ഛനും അമ്മയും ഇങ്ങ് വന്നോട്ടെ. എന്നിട്ട് നിനക്ക് ആവശ്യം ഉള്ളത് നിന്നേം കൊണ്ട് പോയി വാങ്ങി തരാം. പോരെ.”
“അതെങ്ങനെ ഞാൻ വരും??”
“നാളെ രാവിലെ തന്നെ നിനക്ക് ഡിസ്സ്ചാർജ് കിട്ടും.”
“ഉറപ്പല്ലേ??”
“നിയാണെ സത്യം.”
എങ്ങനെയൊക്കെയോ പെണ്ണൊന്ന് അടങ്ങി. പിന്നെ ഞങ്ങള് മായ കൊണ്ട് വന്ന ഫുഡ് കഴിഞ്ഞു. രണ്ട് കറിയെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. പക്ഷെ നല്ല രുചിയായിരുന്നു.