Posted by “തീർച്ചയായും അവരുടെ ജീവിതാനുഭവങ്ങൾ തന്നെ ആവും..”
“ഒരാൾക്ക് ആത്മഹത്യ ചെയ്യാൻ തോന്നുന്നത് എപ്പോൾ ആണെന്ന് അറിയാമോ..??”
“സെയിം ആൻസർ.. ജീവിതത്തിനോട് ഉള്ള മടുപ്പ്.. അല്ലെങ്കിൽ പ്രശ്നങ്ങൾ നേരിടാനുള്ള ഭയം…”
“വിനോദിന് പ്രശ്നങ്ങൾ നേരിടാൻ ഭയം ഇല്ലെ..??”
“ഇല്ല.. എൻ്റെ ജീവിതത്തില് എന്ത് പ്രശ്നം വന്നാലും അത് നേരിടാൻ ഞാൻ പൂർണമായും തയ്യാറാണ്…”
“ഹും.. ”
“അതുകൊണ്ട് തന്നെ എനിക്ക് ഇതാ വരെ ആത്മഹത്യ ചെയ്യാൻ തോന്നിയിട്ടില്ല… ആഫ്റ്റർ ആൾ അതൊരു ക്രിമിനൽ ഒഫൻസ് കൂടി അല്ലേ…”
“വിനോദ് ഇപ്പൊ നിൽക്കുന്നത് ഒരു അഞ്ച് നില കെട്ടിടത്തിൻ്റെ മുകളിൽ ജനാലക്കു അരികിൽ ആണെന്ന് വിചാരിക്കുക.. തനിക്ക് ആ ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് ചാടാൻ തോന്നുമോ..??”
“അഫ്കോഴ്സ് നോ.. അങ്ങനെ ഒക്കെ നോർമൽ ആയ ആർക്കെങ്കിലും തോന്നുമോ.. എനിക്ക് ആണെങ്കിൽ ഹൈറ്റ് ഒക്കെ ഇത്തിരി പേടിയാ…”
“ഹും.. ആ കെട്ടിടത്തിൻ്റെ ഉള്ളിൽ തീ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞാൽ…?? മിനിറ്റുകൾക്കുള്ളിൽ ആ തീ വിനോദിനെ വിഴുങ്ങും എന്ന അവസ്ഥ വന്നാൽ…?? ചാടുമോ അതോ ആ തീയിൽ സ്വയം ജീവൻ ഒടുക്കുമോ..??”
അതിഥിയുടെ ആ ചോദ്യം എന്നെ തീർത്തും കൺഫ്യൂഷനിൽ ആക്കി..
“അങ്ങനെ ചോദിച്ചാൽ ചിലപ്പോ… ചിലപ്പോ ചാടുമായിരിക്കും…”
“അതെ.. ആ ഒരു അവസ്ഥയാണ് വിനോദ് ഒരാള് ആത്മഹത്യ ചെയ്യാൻ പോകുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്നത്… റോഡിൽ നിൽക്കുന്ന ആൾ ചിലപ്പോ ചാടരുത് എന്ന് പറഞ്ഞേക്കാം.. പക്ഷേ ഉള്ളിലെ തീയുടെ ചൂട് അധികരിക്കുമ്പോൾ നമ്മൾ ചാടാൻ നിർബന്ധിതരായി മാറും… ഒരിക്കൽ എങ്കിലും ആ തീ അനുഭവിച്ചവർ മാത്രമേ ആ വേദന മനസ്സിലാകൂ…”
അതിഥിയുടെ വാക്കുകൾ എന്നെ വല്ലാത്ത ആശയ കുഴപ്പത്തിൽ ആക്കി..
പക്ഷേ എൻ്റെ ചിന്തകളെ മുറിച്ച് അതിഥി വീണ്ടും സംസാരിച്ച് തുടങ്ങി…
“വിനോദ് ഏതെങ്കിലും കാൻസർ ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയിട്ടുണ്ടോ..?? അല്ലെങ്കിൽ വെബ്സൈറ്റുകൾ അല്ലെങ്കിൽ ക്ലാസുകൾ സന്ദർശിച്ചിട്ടുണ്ടോ..??”
“ഇല്ല… ഒരിക്കൽ ബാംഗ്ലൂരിൽ ആ കുട്ടികളുടെ അടുത്ത് പോയിട്ടുണ്ട്…”
“ഹും.. അവിടെ മിക്ക ഇടങ്ങളിലും കാണാൻ പറ്റുന്ന ഒരു വാചകം ആണ് കാൻസറിൻ്റെ ഏറ്റവും വലിയ സൈഡ് എഫക്റ്റ് ആണ് ഡിപ്രഷൻ എന്ന്…”