Posted by “എന്നെ എന്നും വിളിക്കാമോ” ദിവ്യയുടെ സ്വരത്തിലെ മാറ്റം ഞാനറിഞ്ഞു, രോമാഞ്ചത്തോടെ.
“അരുണ്‍ എന്റെ ഒപ്പമാണ് താമസം”
“റൂമില്‍ വച്ചു വേണ്ട. അല്ലാത്തപ്പോ..”
“എന്തിനാ, തെറ്റല്ലേ അത്. പാവം അവനെ നമ്മള്‍..”
“പിന്നേ ഒന്ന് സംസാരിച്ചെന്നു കരുതി എന്ത് പറ്റാനാ”
“ഒന്നും പറ്റില്ലേ”
“പറ്റുമോ?”
ഞങ്ങള്‍ വീണ്ടും മതിമറന്നു ചിരിച്ചു.
“നല്ല സുഖമുണ്ട് അല്ലെ” സിരകളില്‍ ഉന്മാദം പടര്‍ത്തുന്ന സ്വരത്തില്‍ അവള്‍ ചോദിച്ചു.
“എന്തിന്”
“സംസാരിക്കാന്‍”
“ഉം. മോഷ്ടിച്ച ആഹാരത്തിനു രുചി കൂടും”
ദിവ്യയുടെ പതിഞ്ഞ ചിരി എന്റെ കാതിലെത്തി. വീണ്ടും സുഖകരമായ മൌനം.
“ഇനി എപ്പഴാ വിളിക്കുക?” അവള്‍ ചോദിച്ചു.
“നാളെ”
“എപ്പഴാ ഇയാള്‍ക്ക് സൗകര്യം സംസാരിക്കാന്‍?”
“സൗകര്യം വൈകിട്ടാണ്. പക്ഷെ അപ്പോള്‍ നടക്കില്ലല്ലോ”
“വേറെ മാറിക്കൂടെ?”
എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാന്‍ സാധിച്ചില്ല. എന്നോട് തനിച്ച് സംസാരിക്കാന്‍ ഭര്‍ത്താവിന്റെ റൂമില്‍ നിന്നും മാറാന്‍ ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഭാര്യ! ഇവള്‍ക്കെന്നോട് പ്രേമമായോ ഈശ്വരാ! എനിക്ക് ഒരേസമയം പരിഭ്രമവും ആക്രാന്തവും ഉണ്ടായി.
“അവന് തന്നെ ഒരു റൂം പറ്റില്ല”
“പിന്നെങ്ങനാ? എനിക്ക് സംസാരിക്കണം”
“അവനോടു സംസാരിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ”
“അതുപോലാണോ ഇത്”
“എന്താ ഇതിനു പ്രത്യേകത”
“ഒരുപാടുണ്ട്, ഒരുപാട്. എല്ലാം പിന്നെ പറയാം. ഞാന്‍ മിസ്ഡ് കോള്‍ ചെയ്യുമ്പോ എന്നെ വിളിക്കണം കേട്ടോ. ബൈ” എന്റെ മറുപടിക്ക് നില്‍ക്കാതെ അവള്‍ ഫോണ്‍ വച്ചു.
എന്റെ രോമങ്ങള്‍ ഒന്നടങ്കം എഴുന്നു നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു. ദിവ്യ എന്നെ മോഹിക്കുകയോ പ്രണയിക്കുകയോ ഒക്കെ ചെയ്യുന്നു; തീവ്രമായി. ഇത് ഒരു പ്രശ്നമായി മാറുമോ എന്ന് ഭയക്കുന്നതിനൊപ്പം, അവളുടെ വെണ്ണ തോല്‍ക്കുന്ന ശരീരം അനുഭവിക്കാന്‍ കിട്ടുമോ എന്ന അത്യാഗ്രഹവും എന്നെ കീഴടക്കി. പെണ്ണെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍, അവളാണ് പെണ്ണ്. എല്ലാം തികഞ്ഞ മാദകത്തിടമ്പ്!
ഞാന്‍ ഓഫീസിലേക്ക് മടങ്ങി. ജോലിയില്‍ ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ എനിക്ക് സാധിച്ചില്ല. മനസ്സ് നിറയെ ദിവ്യയാണ്.