💓പ്രാണസഖി 4 [ചെകുത്താനെ സ്നേഹിച്ച മാലാഖ] [Climax]

 

വൈകുന്നേരം ആയപ്പോഴേക്കും എന്റെ കാറ് ആ സുന്ദരമായ ഗ്രാമത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. ഞാൻ എന്റെ കാറ് വിനോദിന്റെ വീടിനു മുന്നിൽ നിർത്തി. ലക്ഷ്‌മിയുടെ വീട്ടിൽ ചില ബന്ധുകളൊക്കെ നിൽപ്പുണ്ട്, അവർ എന്നെ നോക്കി എന്തൊക്കെയോ അടക്കം പറയുകയാണ് . ലക്ഷ്മിയുടെ വീടൊക്കെ ചെറുതായി ഒന്ന് ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഞാൻ കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയതും ശ്രീ ഓടി എന്റെ അടുത്ത് വന്നു.

 

” എന്താ ഹരിയേട്ടാ വൈകിയത് ”

 

” വീട്ടിൽ നിന്ന് വൈകിയാ ഇറങ്ങിയത് ശ്രീ….”

 

” എടാ വാ ”

 

വിനോദ് അതും പറഞ്ഞ് എന്നെയും കൂട്ടി വിനോദിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് കയറി .

 

” എടാ ലക്ഷ്മിയെ ഒന്ന് കാണാൻ പറ്റുമോ, ഒന്ന് സംസാരിക്കാൻ . ”

ഞാൻ വിനോദിനോട് തിരക്കി

 

” എടാ അത് ….. അവിടെ അവളുടെ ബന്ധുകളൊക്കെ വന്നിട്ടുണ്ട് …. നീ ഈ ഒരു ദിവസം കൂടെ ക്ഷമിക്ക് … ”

 

വിനോദ് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

ഞാൻ ഫോണെടുത്ത് ലക്ഷ്മിയെ വിളിച്ചു . ബല്ല് കേട്ടെങ്കിലും കോൾ എടുത്തില്ല . വീണ്ടും വിളിച്ചു.

” ഹലോ ”

ലക്ഷ്മിയുടെ ആ ശബ്ദം എന്റെ കാതുകളിൽ കേട്ടു.

 

” ലക്ഷ്മി ഞാൻ ഇവിടെ എത്തി തന്നെ ഒന്ന് കാണാൻ പറ്റുമൊ ….. ”

 

” സോറി ഹരിയേട്ടാ . ചേട്ടൻ വന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു . ചില ആന്റിമാരൊക്കെ വന്നിട്ടുണ്ട് എന്നെ ഇടം വലം തിരിയാൻ സമ്മതിക്കുന്നില്ല . ഞാൻ ഫോൺ വയ്ക്കുവാണേ…”

ലക്ഷ്മി അതും പറഞ്ഞ് കോൾ കട്ടു ചെയ്തു . വിനോദ് പറഞ്ഞതു പോലെ ഇന്നൊരു ദിവസം കൂടി ….

 

ഇടയ്ക്ക് ലക്ഷ്മിയുടെ അച്ഛൻ എന്റെ അടുത്ത് വന്ന് കാര്യങ്ങളൊക്കെ തിരക്കി. എന്റെ ഭാഗത്ത് ബന്ധുക്കൾ ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ട് ലക്ഷ്മിക്ക് വാങ്ങിയ വിവാഹവസ്ത്രങ്ങളും മറ്റും വിനോദും അവന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും ശ്രീയും കൂടി ലക്ഷ്മിയുടെ വീട്ടിൽ കൊണ്ട് കൊടുത്തു.

രാത്രി ഉറങ്ങാൻ നേരം ഞാൻ ഏറെ സന്തേഷവാനായിരുന്നു. ആ രാത്രി ഞാൻ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം മനസ്സ് നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തിൽ ഉറങ്ങി.

 

രാവിലെ എല്ലാ വിവാഹ വീട്ടിലെയും പോലെ ബഹളം കേട്ടാണ് ഞാൻ ഉണർന്നത് . കുളി കഴിഞ്ഞ് എങ്ങനെയോ ഒരു വിധത്തിൽ കുറച്ച് കാപ്പിയും കഴിച്ച് മുണ്ടും ഷർട്ടും ഇട്ട് വിനോദിന്റെ മുൻപിൽ ഇരുന്നതേ എനിക്ക് ഓർമ്മ ഉള്ളൂ അവൻ മേക്കപ്പ് എന്നും പറഞ്ഞ് എന്റെ മുഖത്ത് എന്തൊകെയോ തേച്ച് പിടിപ്പിച്ച് ,കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കിയപ്പോ കുറച്ച് കൂടി ഭംഗിയൊക്കെ എന്റെ മുഖത്ത് വന്നു എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് പോകാൻ സമയമായപ്പോൾ ഞങ്ങൾ വീടിന്പുറത്ത് ഇറങ്ങി . ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കിയെങ്കിലും പുറത്ത് ഞങ്ങളല്ലാതെ മറ്റാരും ഇല്ലായിരുന്നു .