Posted by ബാൽക്കണിയിലേക്ക് നീങ്ങി നിന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ അഖിലേട്ട കുട പിടിച്ച് ഗേറ്റ് തുറക്കുന്നത് അപ്പുറത്ത് കാത്തു നിൽക്കുന്ന വണ്ടിയുടെ ഹെഡ്ലൈറ്റിൽ എനിക്ക് കാണാം. ഗേറ്റ് തുറന്നു. കാറ് മുറ്റത്തേക്ക് നീങ്ങി. അതിൽ ഇന്ന് ഇറങ്ങിയത് മറ്റാരുമല്ല. എൻറെ കൂടപ്പിറപ്പുകൾ എല്ലാവരും തന്നെ,,, തലസ്ഥാനത്ത് ജോലി ചെയ്യുന്ന അനിലേട്ടനും വൈഫും ഏടത്തി അനിതയും ഹസ്ബന്റും വന്ന ആഹ്ലാദാരവങ്ങൾ അടങ്ങുന്നില്ല. അവർ സന്തോഷിക്കുമ്പോൾ വീട്ടിലെ അവസാന അംഗമായ ഞാൻ മാത്രം ദുഃഖിച്ച് മുകളിൽ നിന്നു. പെട്ടെന്നുള്ള വരവല്ല എന്ന് പരസ്പരമുള്ള സംസാരത്തിൽ നിന്ന് വ്യക്തം. സാധാരണ വരുന്നതിനു മുൻപായി എല്ലാവരും വിളിച്ചു അനിയത്തിപ്രാവിനെ അറിയിക്കും. എന്താണ് വേണ്ടതെന്ന് ആരായും, ഇത്തവണ ഒരാളും തന്നോടൊരു വാക്ക് പറയാഞ്ഞതെന്ത്…? അവർ വരുന്ന കാര്യം തന്നോട് മറച്ചു വെക്കാനുള്ള കാരണം എന്തായിരിക്കും. പതിവുപോലെ അവർക്കിടയിലേക്ക് ഓടിച്ചെന്ന് ആശ്ലേഷിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് ആ ചോദ്യം എന്നെ തടഞ്ഞു…
താഴേക്ക് ചെന്ന് അവരെ സ്വീകരിക്കുന്നതിനു പകരം ബാൽക്കണിയിലേക്ക് നീങ്ങി നിന്ന് ഞാൻ നിരീക്ഷണം നടത്തി. അനിലേട്ടൻ ടാക്സിക്ക് പണം കൊടുക്കുന്നു. അനിതച്ചേച്ചിയുടെ ഭർത്താവ് രാജീവേട്ടൻ വണ്ടിയിൽ നിന്ന് ബാഗുകൾ ഓരോന്നായി എടുത്ത് മുറ്റത്ത് നിൽക്കുന്ന ചേച്ചി അനിതച്ചേച്ചിക്കും അനിലേട്ടന്റെ ഭാര്യ സോനച്ചേച്ചിക്കും കൈമാറുന്നു…
ബാഗുകൾ ഓരോന്നായി താങ്ങിപ്പിടിച്ച് അനിതച്ചേച്ചിയും സോനച്ചേച്ചിയും അകത്തേക്ക് കടക്കുമ്പോൾ അച്ഛനും അമ്മയും അഖിലേട്ടനും അഖിലേട്ടന്റെ ഭാര്യ പ്രീതിയും ചേർന്ന് അവരെ സ്വീകരിക്കുന്നു. ടാക്സി ഗേറ്റ് കടന്നു പോകുന്ന ശബ്ദത്തിനൊപ്പം ഹാള് ശബ്ദമുഖരിതമായി…
കുസുകുസു ശബ്ദം പൂർണ്ണമായും കേൾക്കാനാകുന്നില്ല.. അച്ഛന് അടുത്തായി മരുമകൾ പ്രീതി പിന്നെ അമ്മ പിന്നെ അഖിൽ. ഓരോ അനക്കങ്ങളിലും അമ്മ മകൻ അച്ഛൻ മരുമകൾ വ്യത്യാസമില്ലാതെ ശരീരങ്ങൾ തമ്മിൽ ഉരയുന്നു. ആകെയൊരു വശപ്പിശക് പോലെ. ഒരു ഹോണി അഡ്മോസ്ഫിയർ…
അച്ഛന്റെ വേഷം, ഒരു കാവി മുണ്ട്. പീതാംബരൻ മുതലാളി അങ്ങനെയൊരു വേഷത്തിൽ വീട്ടിൽ പോലും നടക്കാത്ത ആളാണല്ലോ..! അമ്മയാണെങ്കിൽ ഒരു റോസ് സിൽക്ക് ഗൗൺ. അതും മരുമകൻ അടക്കമുള്ളവരെ സ്വീകരിക്കാൻ നിൽക്കുന്ന അമ്മ..! പ്രീതിയാണെങ്കിൽ ഒരു ബ്ലാക്ക് നൈറ്റി..! പൊതുവേ ബാഹുബലിയിലെ ദേവസേന ഫെയിം അനുഷ്കയെ കൊത്തി വെച്ചതാണ് പ്രീതി. മുഖത്ത് തേച്ചു പിടിപ്പിച്ച നിഷ്ക്കളങ്കത, മൂത്ത നാത്തൂനെങ്കിലും കൂട്ടത്തിൽ ഇളം ശരീരം. അയ്യേ,,, ഞാൻ എന്തൊക്കെയാ പ്രീതിച്ചേച്ചിയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നത് എന്ന് ബോധം വന്നപ്പോഴേക്കും എൻറെ കണ്ണുകൾ മറ്റൊരു വണ്ടർ ലാൻഡിൽ എത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
ബാഗ് തറയിൽ വെച്ച് സോനച്ചേച്ചി നാണത്തോടെ നോക്കിയത് ഒരു മുണ്ട് മാത്രം ഉടുത്തു നിൽക്കുന്ന അച്ഛനെയായിരുന്നു. അതായത് അവളുടെ അമ്മായിയച്ഛനെ. “യാത്രയൊക്കെ സുഖല്ലായിരുന്നോ…?” സോനയെ ചേർത്തു പിടിച്ചു കൊണ്ട് അച്ഛൻ മരുമകനോട് കുശലാന്വേഷണം നടത്തി…