ഞാൻ അശ്വതി, വായനയും സിനിമ കാണലുമാണ് പ്രധാന നേരമ്പോക്ക്. വായന എന്നൊക്കെ പറയുമ്പോൾ വിശ്വ സാഹിത്യ മാണ് വായന എന്നൊന്നും ആരും തെറ്റിദ്ധരിക്കണ്ട. കംബിക്കഥകളും പോൺ മൂവീസും തന്നെ, അതിലപ്പുറം ലോകം ഇല്ല. ഇതുവരെ എഴുതിയിട്ടില്ല. എഴുതണമെന്നുണ്ട്. എഴുതാൻ ധാരാളം കംബികൾ ഉള്ളിൽ കിടന്ന് പുളയുന്നുണ്ട്. എത്രയോ കാലങ്ങളായി ഭാവനയിൽ കണ്ട് തുടകൾ കൂട്ടിപ്പിടിച്ച് ആത്മസംതൃപ്തി അടയുന്നവ അക്ഷരങ്ങളാക്കുന്നതിൽ എത്ര ശതമാനം ഞാൻ വിജയമാകുമെന്നതിൽ എനിക്ക് സംശയമുണ്ട്. ആത്മവിശ്വാസം തീരെയില്ല എന്നതാണ് എൻറെ വീക്ക് പോയിന്റ്. ആരെങ്കിലുമൊക്കെ പിന്നിൽ നിന്ന് ഒന്ന് താങ്ങി തരുന്നതിനനുസരിച്ചിരിക്കും മുന്നോട്ടുള്ള പോക്ക്, അപ്പോ തുടങ്ങിയാലോ,,,

ഡിഗ്രി ഫസ്റ്റ് ഇയറാ ഞാൻ, അച്ഛൻ ബിസിനസ് മാനാ, അമ്മ കോളേജ് ലക്ച്ചറർ, നാല് മക്കളിൽ മൂത്തത് അഖിലേട്ടൻ പിന്നെ ഒരു ചേച്ചി അനിത. എല്ലാവരുടെയും കല്യാണം കഴിഞ്ഞതാണ്. പിന്നെ അനിലേട്ടൻ ഒടുവിൽ ഞാൻ അശ്വതി. ഏറ്റവും ഇളയതായത് കൊണ്ട് അല്ലലറിയിക്കാതെ വളർത്തിയതാ എന്നെ. മൂന്ന് സഹോദരങ്ങളും അവരുടെ വന്നു കയറിയ ഇണകളും മരുമക്കളായല്ല മക്കളെപ്പോലെയാണ് വീട്ടിൽ ജീവിക്കുന്നത്. അഖിലേട്ടന്റെ ഭാര്യ പ്രീതിയും അനിലേട്ടന്റെ ഭാര്യ സോനയും അനിതയുടെ ഭർത്താവ് രാജീവേട്ടനും സ്വന്തം കൂടപ്പിറപ്പായാണ് എന്നെ കാണുന്നത്. എൻറെ ആവശ്യങ്ങൾക്കൊന്നും ഇന്ന് വരെ എതിര് നിന്നിട്ടില്ല,,,

അന്ന്,,, കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴയുള്ള ഒരു ദിവസമായിരുന്നു. മഴയിൽ തണുത്ത് നിൽക്കുന്ന പീതാംബരൻ മുതലാളിയുടെ വലിയ വീട്ടിലെ രണ്ടാം നിലയിൽ ബെഡിൽ ഓണാക്കി വെച്ച ലാപ്‌ടോപ്പിൽ കംബിയും വായിച്ച് കാലിറുക്കി ഇരിക്കുന്നതിനിടയിൽ പുറത്ത് നിന്ന് ചില അപശബ്ദങ്ങൾ,,,

ഞാൻ മെല്ലെ വാതിൽ തുറന്നു ഹാളിലേക്ക് നോക്കി. അച്ഛനും അമ്മയും പ്രീതിയുമെല്ലാം ഹാളിൽ ആക്റ്റീവായി നിൽക്കുന്നു. അച്ഛൻ ഫോണിൽ സംസാരിച്ച് അമ്മയോട് ധിറുതി കൂട്ടുന്നു. അമ്മ കുട എടുത്ത് അഖിലേട്ടന് നൽകുന്നു. അഖിലേട്ടൻ അതും വാങ്ങിച്ച് ഓടുന്നു. ആരെയോ പ്രതീക്ഷിച്ചെന്ന പോലെ മൂവരും കാത്തു നിൽക്കുന്നു. നട്ടപ്പാതിരക്ക് എന്നെ ഉറക്കിക്കിടത്തി വലിയ ഒരുക്കങ്ങൾ പോലെ,,,