“ഒന്നുമില്ല ഏട്ടാ”… ഈ രണ്ട് വാക്കിൽ അവളുടെ മറുപടി ഒതുങ്ങി.
പിന്നെ ഞാനൊന്നും ചോദിക്കാൻ നിന്നില്ല… പോയി ഒന്നും നന്നായി കുളിച്ചു. കുളി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നല്ല ഒരു ഉന്മേഷം.
ഡ്രസ്സ് മാറി താഴേക്കു ചെന്നപ്പോൾ ഫുഡ് റെഡി ആക്കി ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിൽ വച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിന്റെ അടുത്ത് തന്നെ കസേരയിൽ ശ്രീകുട്ടിയും ഇരിക്കുന്നുണ്ട്.
സമയം രാത്രി 7:30 ആയി….
ഞാൻ താഴേക്ക് ഇറങ്ങി വരുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ശ്രീക്കുട്ടി എഴുന്നേറ്റു പറഞ്ഞു….
ശ്രീക്കുട്ടി :- “ഏട്ടാ ചപ്പാത്തിയും ഉള്ളിക്കറിയും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അപ്പോൾ ഞാൻ ഇറങ്ങുവാ”
“ഇരിക്ക്… കഴിച്ചിട്ട് പോകാം”
“വേണ്ട ഏട്ടാ…. അവിടെ എനിക്കുള്ള ആഹാരം ഉണ്ട്… ഞാൻ അവിടുന്നു കഴിച്ചോളാം”
“എന്നാൽ ഞാൻ കഴിക്കുന്നില്ല”… അതോടെ കക്ഷി ഒന്നു അയഞ്ഞു.
“എന്നാൽ വേഗം വിളമ്പിക്കോ…. നല്ല വിശപ്പ്..”
ഞാൻ സ്ഥിരം കഴിക്കുന്ന സമയം ആയിട്ടില്ല… അതുപോലെ എനിക്ക് വിശക്കുന്നുമില്ല…
സംഭവം എന്നാണെന്നു വച്ചാൽ അവളുടെ കോട്ടേഴ്സിലെ എല്ലാവരും എട്ട് മണിക്ക് ആഹാരം കഴിക്കും…. ഇപ്പോൾ 7:30 ആയി…. ഇനിയും കഴിക്കാതിരുന്നു താമസിച്ചാൽ അവൾ ചിലപ്പോൾ മുങ്ങികളയും…
അങ്ങനെ അവൾ ആഹാരം വിളമ്പി… ഞാൻ കഴിച്ചതിന് ശേഷമാണ് അവൾ കഴിക്കുന്നതെന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ.. പക്ഷെ ഇന്ന് ഞാനതിനു സമ്മതിച്ചില്ല. എന്റെ കൂടെ ഇരുത്തി കഴിപ്പിച്ചു. ആദ്യമൊന്ന് മടി കാണിച്ചെങ്കിലും എന്റെ ശബ്ദം കടുത്തപ്പോൾ അവൾ കഴിച്ചു തുടങ്ങി.
വായാടി പെണ്ണ് ഇന്ന് ഭയങ്കര സൈലന്റ് ആണ്.
എങ്ങനെയും പിണക്കം മാറ്റിയേ പറ്റൂ.
കഴിച്ച പാത്രങ്ങൾ കഴുകിവച്ച് അവൾ പോകാനൊരുങ്ങി.
“ഞാൻ നിന്നോടൊരു കാര്യം പറഞ്ഞിരുന്നു.. ഇന്ന് എന്നോട് മിണ്ടാതെയാണ് ഇവിടുന്നു പോകുന്നതെങ്കിൽ ഇനി ഇങ്ങോട്ട് വരണ്ട എന്ന്…. ശ്രീക്കുട്ടി എന്താ നിന്റെ പ്രശ്നം”
ഇതിൽ അവൾ വീഴുമെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു. കാരണം അവളുടെ ആ കോട്ടേഴ്സിൽ അവൾ മാത്രമായിരുന്നു ഒരു മലയാളി. അപ്പോൾ അവൾക്ക് മാതൃഭാഷയിൽ എന്തെങ്കിലും മിണ്ടിയും പറഞ്ഞും ഇരിക്കണമെങ്കിൽ എന്റെ അടുത്ത് തരണേ വരണമായിരിന്നു.