🔥ഏദൻ തോട്ടത്തിന്റെ കാവൽക്കാരൻ 13🔥[സഞ്ജു സേന]

”ഇത് സ്റ്റാഫിന്റെ റസ്റ്റ് റൂമാണ്, പേടിക്കേണ്ട ഡ്യൂട്ടി ചേഞ്ച് ആകുന്ന സമയത്തെ ഇവിടേക്ക് അങ്ങനെ ആളുകൾ വരൂ ,അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ വേറെ ചില കലാപരിപാടികൾ ..എന്റെ ആള് ഫാർമസിയിൽ നിന്ന് മുങ്ങി ഇപ്പൊ ഇങ്ങോട്ടെത്തും ,”

അവൻ എന്നെ നോക്കി ഒന്ന് കണ്ണിറുക്കി ചിരിച്ചു , ഞാൻ പിന്നിലേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ അവൻ പറയുന്നത് കേട്ടിട്ടാകും സമീറ ഊറി വന്ന ചിരിയടക്കാൻ പാട് പെടുന്നു ,പ്രിയ അവളെ ഒന്നു തറപ്പിച്ചു നോക്കിയതോടെ ആ ചിരി മാഞ്ഞു ..

”അർജുൻ ,നിങ്ങൾ ആ കാണുന്ന ഡോർ കടന്നു മുന്നിൽ കാണുന്ന ഇടനാഴിയിലൂടെ പോയാൽ നേരെ ഐ സി യു വിന്റെ പിന്നിലെ എമർജൻസി ഡോറിനടുത്താണ് എത്തുക ,.ഡോക്ടർ അവിടെ കാത്തു നിൽക്കുന്നുണ്ടാകും ..”

പുറത്തു നിന്നു കാണുന്ന പോലല്ല, ദുരൂഹതകളുടെ കൂടാരമാണ് ഈ ഹോസ്പിറ്റൽ എന്ന് തോന്നി.. പക്ഷെ അതൊന്നും അവനോടു ചോദിയ്ക്കാൻ പറ്റിയ സമയമല്ല , ചൂണ്ടി കാണിച്ച വാതിൽ കടന്നു
ഇടനാഴിയിലൂടെ പത്തിരുപതു മീറ്റർ നടന്നപ്പോൾ തന്നെ എമർജൻസി ഡോറിന്റെ ലൈറ്റ് ബോർഡ് കണ്ടു , പറഞ്ഞ പോലെ ഞങ്ങളെ കാത്തു അക്ഷമയായി ഡോറിനു മുന്നിൽ സരോജ ഡോക്ടർ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു

”അർജുൻ കം ഫാസ്റ്റ് , പിന്നെ ഇതിൽ സമീറ ?”

”ഞാനാണ് ..”

”ഉം …ബാഗ് എടുത്തിട്ടില്ലേ ..”

”ഉണ്ട് മാഡം ”

”അർജുൻ ,നീയും ഈ കുട്ടിയും എന്റെ കൂടെ അകത്തേക്ക് പോരെ ..”

”ഇവർ ?”

ഞാൻ പ്രിയക്ക് നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടി ,

”ഷിജിലും പെണ്ണും അവിടെ നിന്ന് സൊള്ളുന്നുണ്ടാകും ,കുറച്ചു നേരം അവർക്കൊരു കമ്പനി കൊടുക്കട്ടെ ,എന്താ ?”

പ്രിയക്ക് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല എന്ന് മുഖം കണ്ടാലറിയാം ,എങ്കിലും ഞാൻ കണ്ണ് കാണിച്ചപ്പോൾ അവൾ മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു ..

”അർജുൻ ,ശ്രദ്ധിക്കണം ..”

പോകും മുൻപേ അവർ അടുത്തേക്ക് വന്നു വളരെ വേണ്ടപ്പെട്ട ഒരാളുടെ എന്ന പോലെ എന്റെ ചെവിയിൽ മന്ത്രിച്ചു ,

ആ മുന്നറിയിപ്പ് കേട്ട് പിന്നിൽ ഒന്ന് കൂടി കൈവച്ചു നോക്കി പിസ്റ്റൾ പിറകിൽ തിരുകിയതു ഭദ്രമായുണ്ടെന്നു ഉറപ്പു വരുത്തി സരോജത്തിന്റെ പിന്നാലെ നടന്നു.. ഐ സി യു വിൽ കുറച്ചു രോഗികളുണ്ട് ,എല്ലാവരെയും മാറ്റിയിട്ടില്ല..കുറച്ചു കൂടി മുന്നോട്ടു നടന്നു ചെല്ലുമ്പോൾ വലിയൊരു ഭാഗം കർട്ടൻ വച്ചു മറച്ചിരിക്കുന്നു..ആ കർട്ടൻ മാറ്റി സരോജം അങ്ങോട്ട് ചെല്ലാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു…

അവിടെ പച്ച നിറമുള്ള ആശുപത്രി വസ്ത്രമണിഞ്ഞു കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുന്ന സ്ത്രീയെ കണ്ട് തിരിച്ചറിയാൻ കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടി , , ഞാൻ അന്ന് കണ്ട പ്രൗഢയായ ദേവമ്മയെ അല്ല , കുറച്ചു ദിവസം കൊണ്ട് ആകെ മാറിയിരിക്കുന്നു ,..നരച്ച മുടിയിഴകൾ മുഖത്തും തോളത്തുമെല്ലാം പാറി ആകെ കോലം കെട്ടു ,,പക്ഷെ ആ കണ്ണുകൾ അതിന്റെ ആജ്ഞാശക്തി ഇപ്പോഴുമത് പോലെ തന്നെയുണ്ട് ,,ഒരു പക്ഷെ എന്റെ മുന്നിലിരിക്കുന്നതു ദേവമ്മയാണെന്നു ഉറപ്പിക്കാനുള്ള ഏക അടയാളം ..

എന്നെ കണ്ടതും അവരുടെ മുഖം വിടർന്നു …

”അർജുൻ…ന്‍റെ കുട്ടി…….. ”