Posted by ശാലിനി രണ്ടു നിമിഷം അങ്ങനെ നിന്നിട്ട് തിരിച്ചിറങ്ങി വാതിൽ പഴയപടി ചാരിയിട്ട് പോയി.
ആനി കുറച്ചു അങ്ങനെ കിടന്നു. ശാലിനി വന്നു നോക്കിയതിൽ എന്തോ ഒരു അപാകത…
മറ്റേ ബെഡ്റൂം ആനി പകൽ കണ്ടതാണ്. അടുക്കിപ്പെറുക്കി വൃത്തിയായി വച്ചിരിക്കുന്ന മുറിയാണ്. ആ മുറി നവാസിനു കിടക്കാൻ കൊടുക്കാമായിരുന്നു…
ആലോചിച്ചപ്പോൾ ശാലിനി മനഃപൂർവ്വം നവാസിനെ അവിടെ കിടത്താതു പോലെ…
സൂരജിനൊപ്പം കൂടാൻ ശാലിനിക്കു മടിയൊന്നുമില്ലായെന്നു ബോധിച്ചതാണ്… അതു പോലെ ഇനി നവാസിനൊപ്പമെങ്ങാനും…
ഛേ ! അതാവില്ല. അവൻ പയ്യനല്ലേ…
പക്ഷേ ഒരൊത്ത പുരുഷന്റെ ശരീരമാണ്…
നവാസിന്റെ പെരുമാറ്റത്തിൽ അപാകതയൊന്നും കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. തന്നെയുമല്ല അവന്റെ ഉമ്മായും എന്നും വരുന്നതല്ലേ…
even if…
അതേ…
‘ if ‘ ഒരു വലിയ വാക്കു തന്നെ…
ഒരു പക്ഷേ…
ഒന്നു ചെക്ക് ചെയ്താലോ…
ആനിയുടെ ഉറക്കം നഷ്ടമായി. എന്തു ചെയ്യും…
ഒടുവിൽ ഒന്നു നോക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു.
പതിയെ എഴുന്നേറ്റു. ലൈറ്റിട്ടില്ല. മുറി തുറന്ന് ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ കോണിപ്പടിയിറങ്ങി. താഴത്തെ നിലയിൽ വെളിച്ചമൊന്നുമില്ല. എങ്കിലും വെളിയിൽ തെളിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ലൈറ്റിന്റെ വെട്ടം വെന്റിലേഷനിലൂടെ ഉള്ളിൽ മങ്ങിയ പ്രകാശം നൽകുന്നുണ്ട്.
നിശ്ശബ്ദം ചുവടുകൾ വച്ച് ഹാളിലെത്തി. നവാസ് കിടക്കുന്ന റൂം അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. പതിയെ ശാലിനിയുടെ റൂമിനടുത്തെത്തി. അതും അടച്ചിരിക്കുകയാണ്.
ഛേ ! വെറുതെ സംശയിച്ചു.
തിരികെ പോരാനൊരുങ്ങുമ്പോൾ അകത്തെന്തോ ശബ്ദം കേട്ടതു പോലെ…
അമർത്തിയ ചിരി പോലെ…
വർദ്ധിച്ച ഹൃദയമിടിപ്പോടെ വാതിലിൽ ചെവി ചേർത്തു.
അതെ അകത്ത് ആരോ സംസാരിക്കുന്നതു പോലെ. കാതു കൂർപ്പിച്ചു ശ്രദ്ധിച്ചു…
അകത്ത് അടക്കിപ്പിടിച്ചുള്ള സംസാരം. അല്പം ചെവി പഴകിയപ്പോൾ കുറേശ്ശേ വ്യക്തമായിത്തുടങ്ങി…
” എടാ പതുക്കെ പറ. ചേച്ചിയെങ്ങാനും കേൾക്കും ” ശാലിനിയുടെ സ്വരം.
” ചേച്ചിയല്ലേ നോക്കിയിട്ട് ആനിച്ചേച്ചി നല്ല ഉറക്കമാണെന്നു പറഞ്ഞത് ” നവാസിന്റെ ശബ്ദം തിരിച്ചറിഞ്ഞു.