“എടാ…കോപ്പന്മാരെ…..ആ മൈക്കിളച്ചായൻ കട്ട കലിപ്പിലാണ്…നീമാരുകാരണം ലേറ്റായെന്നും പറഞ്ഞു……ആട്ടെ സാധനം കിട്ടിയോ….ഇല്ലെങ്കിൽ അങ്ങേരുടെ കുരു പൊട്ടും….ഇതില്ലാതെ അങ്ങേർക്കു വണ്ടി ഒരിഞ്ചു മുന്നോട്ടു എടുക്കാൻ പറ്റില്ലെന്ന് അറിയാല്ലോ…..ഈ സാമാനം കൊണ്ട് തരുന്നതിന്റെ പേരിലാ….നിങ്ങൾക്കുള്ള രണ്ടു സീറ്റ് ആറേഞ്ചു ചെയ്തത്…..
“കിട്ടിയൊന്നോ…..ഈ അൽതാഫ് വിചാരിച്ചാൽ ബാംഗ്ലൂർ സിറ്റിയിൽ കിട്ടാത്ത സാധനമുണ്ടോ…ശശാങ്കൻ ചേട്ടാ…..
“കോപ്പ് കൊണ്ട് കൊടുക്ക്….സിഗരറ്റിന്റെ ചുക്കായും എടുത്തു കളഞ്ഞു ദേ…അവിടെ നീ മാരെ കാത്തു നിൽപ്പുണ്ട്……
അൽതാഫ് ബാഗ് ഇറക്കി ശശാങ്കന്റെ കയ്യിൽ കൊടുത്തിട്ട് മുന്നോട്ട് നടന്നു…അപ്പോഴാണ് സൈഡിൽ നിൽക്കുന്ന ആര്യയെയും ഫാരിയെയും കാണുന്നത്…..അവൻ മുന്നോട്ടു നടന്നു അവരെ ഒന്ന് നോക്കി….അണ്ണാ ഹോഗിട്ടുടലെ( എന്താ അണ്ണാ ഈ കിളുന്തുകളെ മാറ്റി നിർത്തിയിരിക്കുന്നത്)… …കലാനിയാളിരുവ ബന്ദിയാന്റെ കണ്ണൂറ്റഡ്….(ഓടാത്ത വണ്ടിയാണെന്നു തോന്നുന്നു….)
ഇനി മൈര് മലയാളത്തിൽ പറയാം…..അതാ നല്ലത്…പക്ഷെ അവരുടെ സംഭാഷണം കന്നഡയിലാണ്…ആര്യക്കും ഫാരിക്കും മനസ്സിലാകാത്ത രീതിയിൽ…..
“എടാ ഉവ്വേ…ഇതുങ്ങളുടെ സീറ്റാണ് നിനക്ക് രണ്ടെണ്ണത്തിനും ഒപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്…ഇതുങ്ങളെ എന്റെ മുന്നിലത്തെ സീറ്റിൽ ഇരുത്തിക്കൊള്ളാം…..ശശാങ്കൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…ആ പിന്നെ സാധനം കൊടുത്തേച്ചു വേഗം വന്നു കയറാൻ നോക്ക്…..ഇനി നിന്നാലേ നാളെ അങ്ങ് തിരോന്തരത് എത്തുമ്പോൾ നേരം ഇരുട്ടും….നിനക്ക് വടകര വളവിലിറങ്ങിയങ്ങു പോകാം…
അൽതാഫ് കയ്യിൽ കരുതിയിരുന്ന പൊടിയുമായി മൈക്കിളിന്റെ അരികിലെത്തി…..
“എടാ മൈരിങ്ങളെ നിങ്ങളെവിടെയായിരുന്നു….
“സാധനം കിട്ടേണ്ട…..അതാ താമസിച്ചത്…..
“കോപ്പ് ഇങ്ങെടുക്ക്…..മൈക്കിൾ ആവേശത്തിൽ അത് വാങ്ങി വലിച്ചു കയറ്റി…..
“മൈക്കിളച്ചായോ…ഈ സാമാനം വലിച്ചു കയ്യടിയിട്ടാണ് വണ്ടിയോടിക്കുന്നത്…..സ്പീഡ് ഒരു ലെവലിൽ നിർത്തണം കേട്ടോ…..അൽത്താഫ് പറഞ്ഞു….
“എടാ പുന്നാര മോനെ…..രാമാനഗര മുതൽ വയത്തൂര് വരെ മിന്നിക്കും…..മാണ്ട്യ കഴിയുമ്പോൾ ഒന്ന് നിർത്താം…..എടാ അതിനിടക്ക് ഏതെങ്കിലും സാധനം വളയുന്നെങ്കിൽ വളച്ചെടുക്കണേടാ…..തടവിയും പിടിച്ചും കുറെ നേരം ഇരിക്കാന്…..