ചുമർച്ചിത്രങ്ങൾ [ഋഷി]

റോഡിനു കുറുകെയല്ലേ വീട്? നീൽ പറഞ്ഞല്ലോ. അവനങ്ങ് വന്നോളും… ഒന്നുമാലോചിക്കാതെ ഞാൻ പറഞ്ഞു.

നോ നോ… അവൻ കൊച്ചല്ലേ… മരിയ അകത്തേക്ക് കടന്നുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു..ഒ. … ഓ..ഗൾഫിലുള്ള പല തന്തമാരും തള്ളമാരും പിള്ളേരെ ഒരുമാതിരി… നാട്ടിലേക്കാളും കൂട്ടിലിട്ടാണ് വളർത്തുന്നത്! ഫലമോ…ഒന്നുകിൽ ഇത്തരം പിള്ളാര് മണുകുണാഞ്ചൻ ടൈപ്പുകളാവും. അല്ലേല് സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടുമ്പോൾ വല്ല ഡ്രഗ്സ് ഐറ്റംസിലേക്കും പോവും.

നീലെണീറ്റ് എന്റെ വശത്തു വന്നു. അവന്റെ മുടിയിൽ ഞാൻ തലോടി. ഞാൻ തന്ന കണക്കുകൾ വീട്ടിലിരുന്ന് ചെയ്യാൻ നോക്ക്. ശരിയോ തെറ്റോ എന്നൊന്നും നോക്കണ്ട. നാളെ നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് റിസൽട്ടു നോക്കാം. മരിയ നീലിനഭിമുഖമായി എന്റെ വലതു വശത്ത് നിപ്പായിരുന്നു.

എങ്ങിനെയുണ്ടാരിരുന്നു? അവളാരാഞ്ഞു. തുടങ്ങിയിട്ടല്ലേയുള്ളൂ. ഞാൻ ചിരിച്ചു…ഇന്നലത്തെപ്പോലെ അവളുടെ പിന്നിൽ കൈവെച്ചു. തുടങ്ങിയിട്ടല്ലേയുള്ളൂ… ഇത്തിരിക്കൂടി വിരലുകൾ താഴേക്ക് ചലിപ്പിച്ചു. ചന്തികൾ അരയിൽ നിന്നും പിന്നിലേക്ക് തള്ളുന്ന ആ തുടക്കം വരെ… പിന്നെ അവരെ വാതിലുവരെ കൊണ്ടുവിട്ടു. കൊറച്ചൂടെ താഴെ ആ ചന്തിക്കുടങ്ങൾ തുളുമ്പുന്നത് മനസ്സിൽ കണ്ടു. ഏതായാലും മരിയയുടെ മേത്തുനിന്നും കയ്യെടുത്തില്ല. ഷഡ്ഢിയിട്ടത് നന്നായി! ഞാനോർത്തു.

അടുത്ത ട്യൂഷൻ കഴിഞ്ഞ് മരിയ വന്നപ്പോൾ കൈവെച്ചത് കുണ്ടികളുടെ മേൽഭാഗത്താണ്. മരിയ വീട്ടിലും നീലിനെ സഹായിക്കണം. തുടർച്ചയായ മേൽനോട്ടമുണ്ടെങ്കിൽ പ്രയോജനം കാണാൻ പറ്റും… ഞാൻ വിരലുകളൊന്നമർത്തിനോക്കി. ആഹ്… അവളൊന്നു പിടഞ്ഞോ?

അടുത്ത രണ്ടു ദിവസങ്ങളിൽ കൂടുതൽ പുരോഗമിച്ചില്ല. മനപ്പൂർവ്വമാണ്. എന്നാലും അവളുടെ പിന്നിൽ കൈവെയ്ക്കുന്നത് പതിവു സംഭവമായി. ആ മുഴുത്ത മുലകൾ പൊങ്ങിത്താഴുന്നതു കാണുമ്പോൾ മുഖം അവിടെയമർത്താൻ തോന്നും. ആ ഓമനത്തമുള്ള മുഖം ഞാൻ സംസാരിക്കുമ്പോൾ എന്റെനേർക്കുതന്നെ തിരിയും.. ആ വിടർന്ന കണ്ണുകൾ എന്നെയുറ്റുനോക്കും.

ട്യൂഷനുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ…പതിയെ അല്ലാത്ത ദിവസങ്ങളിലും വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ ഞരമ്പുകൾ വലിഞ്ഞുമുറുകിത്തുടങ്ങി…ആ കൊഴുത്ത പെണ്ണ്… അവളസ്ഥിക്കു പിടിച്ച മട്ടായി. സഹിക്കവയ്യാതെ ഞാൻ പോയി ഒരു ജിമ്മിൽ ചേർന്നു. ട്രെയിനർ കസർത്തുകളെടുപ്പിച്ചു തളർത്തുമ്പോൾ ഒന്നും ചിന്തിക്കാതെ ഉറങ്ങാൻ പറ്റി.

വെള്ളിയാഴ്ച അവധിയാണ്. കാലത്ത് ഇച്ചേയിയെ വിളിച്ചു.

എന്താടാ സായിപ്പേ? അവിടെ ചെന്ന അന്നൊരു മെസേജ്. പിന്നെ നിന്റെ പൊടിപോലുമില്ലല്ലോടാ… ഫോണിൽക്കൂടി ചിരി…

അയ്യോടാ… അച്ചായത്തിക്കും വിളിക്കാം കേട്ടോ. ഒന്നുമങ്ങ് തേഞ്ഞുപോവത്തൊന്നുമില്ല. ഞാനും വിട്ടില്ല.