ഞാൻ കൊണ്ടുചെന്നാക്കാം ന്നെ… പേടിക്കണ്ട…
എന്റെ ബൈക്കവിടെ ഇരിപ്പുണ്ട്..
വേണേൽ അതിൽ പോകാം.. അല്ലേൽ ഞാൻ നടന്നു കൂടെ വരാം… പോരെ..”
സത്യത്തിൽ ആ വാചകം കേട്ടപ്പോൾ ഉള്ളിലൊരല്പം ആശ്വാസം തോന്നി………
ആളൊഴിഞ്ഞ സ്കൂൾ പറമ്പിനടുത്തുകൂടെ നടക്കാൻ എനിക്ക് ഭയമായിരുന്നു…
“……….അയ്യോ… ബൈക്കിലൊന്നും വേണ്ട..
ആരേലും കണ്ടാൽ പിന്നതുമതി…..
പിന്നെ… ബുദ്ധിമുട്ടില്ലേൽ….. ഓട്ടോ ഇല്ലെങ്കിൽ മാത്രം… നടന്ന് കൂടെ വന്നാൽ…”
ഞാൻ പാതിയിൽ നിർത്തി പുഞ്ചിരിച്ചു…
“……….കൂടെ വന്നാൽ???”
അവൻ എനിക്കരികിലേക്ക് മുഖമടുപ്പിച്ച് സ്വരം താഴ്ത്തി ഒരു ചെറിയ കള്ളച്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു…
“……….കൂടെ വന്നാൽ…
എനിക്ക് വീട്ടിൽ പേടിക്കാതെ പോവാം… അത്രേന്നെ…”
അത് പറഞ്ഞതും അവന്റെ മുഖത്തെ കള്ളച്ചിരി മാഞ്ഞു…
“……….ഹോ.. അത്രേ ഒള്ളോ…
ഞാൻ കരുതി…”
അവൻ തല തിരിച്ച് പുറത്തേക്ക് നോട്ടം മാറ്റി…
“……….എന്ത് കരുതി??”
ഞാൻ വിടാൻ ഭാവമില്ലായിരുന്നു…
“……….ഹോ.. ഒന്നുല്ല..”
അവൻ പരിഭവത്തോടെ മുഖം വീർപ്പിച്ചു…
“……….പറയുന്നേ… എന്താ കരുതിയെന്ന്..
ഞാനും ഒന്ന് കേൾക്കട്ടെ ന്നേ..”
എന്റെ സ്വരത്തിൽ ഒരു ടീനേജുകാരിയുടെ കുസൃതി കലർന്നിരുന്നു..
“……….ഹോ.. ഒന്നും കരുതീലെന്റെ പൊന്നെ…”