”അപ്പൊ രണ്ടാമതും തുടങ്ങാൻ പോകുന്നേയുള്ളു എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് ,,”
”അപ്പുവിന് എപ്പോഴും തണുത്ത വെള്ളം വേണം ,,”
”അല്ലാതെ ചെക്കനെ വെള്ളം കുടിപ്പിക്കുന്നതല്ല…”
”പെറ്റ തള്ളയോട് പറയുന്നത് കണ്ടില്ലേ ,,”
” അതിനൊരു സുഖമുണ്ട് അതല്ലേ…”
”ഉണ്ടോ..?”
ഉം…….”
മാധവിയമ്മ മകനെ നോക്കി നിന്നു ,ആദ്യത്തെ ഒരു മടി വിട്ടു പോയതോടെ ഇപ്പൊ തനിക്കും ഒരു വല്ലാത്ത സുഖമുണ്ട് ഇങ്ങനെ സംസാരിച്ചു നില്ക്കാൻ..അമ്മയുടെ നോട്ടം താങ്ങാനാകാതെ രാജീവൻ മുഖം കുനിച്ചു…ഉള്ളിൽ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മാധവിയമ്മ കുളിമുറിയിലേക്ക് കയറി ,സെറ്റു സാരി കുത്തഴിച്ചു വാതിലിൽ തൂക്കി പരന്ന വയറിൽ കയ്യോടിച്ചു ,വസന്തമിനിയും ബാക്കിയുണ്ട് തന്റെ ജീവിതത്തിൽ…
അടുക്കും ചിട്ടയുമുള്ള മുറി ,രാജീവൻ അസൂയയോടെ മുറിയാകെ കണ്ണോടിച്ചു ,അത്ഭുതം തോന്നുന്നു , വശത്തെ ചില്ലലമാരയിൽ നിറയെ പുസ്തകങ്ങൾ ,ടേബിളിനു പുറത്തു കമ്പ്യൂട്ടർ ,അമ്മയിതെപ്പോൾ പഠിച്ചു ,ഓ ചെക്കന് വേണ്ടിയായിരിക്കും..പക്ഷെ ഇത്രയധികം പുസ്തകങ്ങൾ….ഭംഗിയുള്ള പെൻസ്റ്റാൻഡിൽ വിവിധതരം പേനകൾ നിരത്തി വച്ചിരിക്കുന്നു..എല്ലാം കൂടി ഏതോ വലിയ എഴുത്തുകാരന്റെ ,എഴുത്തുകാരിയുടെ മുറിയിൽ കയറിയ പോലുണ്ട്..മുല്ലപ്പൂവിന്റെയാണോ..ഹൃദ്യമായ സുഗന്ധം മുറിയാകെ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു ,വിലകൂടിയ മദ്യത്തിന്റെ കുപ്പിയായിട്ടും അതവിടെ വച്ച് മുറിയുടെ ആ ഒരു കുലീനതയ്ക്ക് ഭംഗം വരുത്താൻ അയാൾ ഒന്ന് മടിച്ചു..
”നീയിതു വരെ ഒഴിച്ച് വച്ചില്ലേ , ”
തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ രാജീവന്റെ തൊണ്ടയിലെ വെള്ളം വറ്റി പോയി.ചക്ക മുലകൾക്ക് മുകളിൽ വെള്ളമുണ്ട് ചുറ്റി ,മുടി ഉച്ചിയിൽ ചുരുട്ടി കെട്ടി കൊണ്ട് അമ്മ നിൽക്കുന്നു..മകന്റെ ആർത്തി പൂണ്ട നോട്ടം കണ്ടു അവർക്ക് ചിരി വന്നു പോയി..
”എന്ത് നോട്ടമാടാ ഇത് ,ആദ്യമായിട്ട് പെണ്ണിനെ കാണുന്ന പോലെ ,,”
”പക്ഷെ ഇത് പോലൊരു മൂത്ത മുഴുത്ത ചരക്കിനെ ഇങ്ങനെ ആദ്യമായിട്ടാ ,”
”,അധികം പൊക്കാതെടാ ,നീ കൊതിതീരും വരെ എന്താന്ന് വച്ചാ ചെയ്തോ ,കൊല്ലാതിരുന്നാൽ മതി ,എന്റെ അപ്പു ചെക്കന്റെ കൂടെ കുറച്ചു കൊല്ലം കൂടി ജീവിക്കണം ,”
അത് കേട്ടതും രാജീവന്റെ മുഖം വാടി….മാധവിയമ്മയ്ക്ക് അത് മനസ്സിലാവുകയും ചെയ്തു..
”വെറുതെ പറഞ്ഞതാടാ ,നീ ഓരോന്നൊഴിക്ക്… ”
രണ്ടു ഗ്ലാസിൽ സ്കോച്ച് വിസ്ക്കി പകരുമ്പോഴും രാജീവന്റെ മുഖം വലിഞ്ഞു മുറുകി തന്നെ നിന്നു…മകനായ തന്നെക്കാൾ ആ ചെക്കനെ അമ്മ സ്നേഹിക്കുന്നത് ഈ അവസരത്തിലും അയാളെ അസ്വസ്ഥനാക്കി കളഞ്ഞിരുന്നു..അതല്ലെങ്കിലും തന്നെക്കാൾ പരിഗണന മറ്റാർക്കെങ്കിലും കിട്ടുന്നത് പണ്ട് മുതലേ അയാളുടെ ഉറക്കം കെടുത്തിയിരുന്നു…പക്ഷെ നിസ്സഹായമായ ജീവിതസാഹചര്യങ്ങളിൽ എല്ലാം ഉള്ളിലൊതുക്കി പാലാക്കാരൻ എന്നാ വേഷപ്പകർച്ചയിൽ കൂടി ആ അടക്കി വച്ചതെല്ലാം പുറത്തേക്ക് വമിപ്പിക്കുകയായിരുന്നല്ലോ…