“നീ എന്താ ഇങ്ങനെ പേടിച്ചിരിക്കുന്നത്….. എന്നെ ആദ്യമായി കാണ്ന്നപ്പോലെ ഉണ്ടല്ലോ നിന്‍റെ നോട്ടം കണ്ടാല്‍”
അനിരുദ്ധന്‍ അല്‍പ്പം അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി നിന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു…..
“ഒന്നുമില്ല…”
ഒരു നവവധുവിന്റെ നാണം മുഖത്തണിഞ്ഞ അവള്‍ തല കുനിച്ചു നിന്നു…. അവളുടെ മുഖത്ത് കണ്ട വിയര്‍പ്പു തുള്ളികള്‍ അനിരുദ്ധന്‍ പതിയെ തന്‍റെ കൈകള കൊണ്ട് തുടച്ചു…..
അവള്‍ പതിയെ ഒന്ന് അകന്നു നിന്നു….
“തനികെന്താ എന്നെ ഇപ്പോളും പേടിയാണോ അതോ പണ്ടത്തെ ദേഷ്യം മാറിയില്ലേ”
അനിരുദ്ധന്റെ ചോദ്യം വീണ്ടു ഉയര്‍ന്നപ്പോള്‍ അവള്‍ പതിയെ തലപ്പോക്കി അവനെ നോക്കി……
ആ നോട്ടത്തില്‍ സ്നേഹത്തിന്റെ ഒരായിരം കണികകള്‍ അവന്‍ കണ്ടു…..
അവളുടെ പുഞ്ചിരിയില്‍ അവനുള്ള ഉത്തരങ്ങള്‍ എല്ലാം തന്നെ ഒളിഞ്ഞു കിടന്നു….
അവന്‍ അവളുടെ ചുമലില്‍ കൈ വച്ചപ്പോള്‍ വീണ്ടും അവള്‍ ഒന്ന് ഞെട്ടി….
അവന്‍റെ കണ്ണുകളിലേക്കു തന്നെ അവള്‍ നോക്കി….. അനിരുദ്ധനും അങ്ങനെ തന്നെ അവളെ നോക്കി നിന്നു…..
അല്‍പ്പ നേരം അങ്ങനെ നോക്കി നിന്ന അവര്‍ പെട്ടന്നുള്ള ഏതോ ഒരു ശബ്ധത്തില്‍ പരിസര ഭോധം വീണ്ടെടുത്തു…..
സുനന്ദ നന്നേ കിതച്ചു…. വിയര്‍പ്പു കണങ്ങള്‍ അവളുടെ മുഖമാകെ ഒഴുകി നടന്നു…………..
“ചക്കി എവിടെ”
അനിരുദ്ധന്‍ രംഗം തണുപ്പിക്കാന്‍ ചോദിച്ചു….
“കുടിയില്‍ വന്നില്ല ഇതുവരെ … എങ്ങോട്ടോ പോയതാ…”
സുനന്ദ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളുടെ മുഖം കൈകള്‍ കൊണ്ട് തുടച്ചു….
“അതെന്തുപ്പറ്റി സാദാരണ ഇപ്പോളും ഒരുമിച്ചാണല്ലോ”
“അത്….. അറിയില്ല…. ഞാന്‍ മാധവി ചേച്ചിടെ വീടുവരെ ഒന്ന് പോയി നോക്കി….. തിരിച്ചു വന്നപ്പോളാ…”
അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് വീണ്ടും അവള്‍ അനിരുദ്ധന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി…..
“അതെന്തിനാ നീ അവിടെ പോയത്…. അവര്‍ക്കുള്ളത് ഞാന്‍ കൊടുക്കാം എന്ന് നിന്നോട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞതല്ലേ…….. ഇപ്പോളെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് അനുസരിക്കാന്‍ മടിയാണോ?
അനിരുദ്ധന്‍ ഇല്ലാത്ത ദേഷ്യപകര്‍ച്ച മുഖതണിഞ്ഞു….
“അയ്യോ അങ്ങനെ ഒന്നും പറയല്ലേ…… ഞാന്‍ അനുസരണക്കേട്‌ കാണിച്ചതല്ല… എല്ലാം കൂടി ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ …. ഇനി ആവര്‍ത്തിക്കില്ല”
അവള്‍ അവന്‍റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി നിന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…..
“ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലേ നിന്നെ ഉപദ്രവിച്ചവരെ ഞാന്‍ വെറുതെ വിടില്ല….. അതാരോക്കെ ആയിരുന്നാലും….. ആ മാധവിയെ ഞാന്‍ ഒരു പാഠം പഠിപ്പിക്കും”
അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അനിരുദ്ധന്‍ മാധവിയെ തലങ്ങു വിലങ്ങും ഈ പേര് പറഞ്ഞു കളിച്ചടുക്കുന്നത് സ്വപനം കണ്ടു…..
“അയ്യോ അങ്ങനെ ഒന്നും വേണ്ട…. നമുക്കരോടും വഴക്ക് വേണ്ട…… എനിക്ക് വേണ്ടി ഇങ്ങനെ ഒന്നും പറയാന്‍ ഇതുവരെ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല”
അവള്‍ അവന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു….
“ഞാന്‍ പറഞ്ഞാലോ ഇനി മുതല്‍ ഞാന്‍ ഉണ്ടെന്നു…..”
അതിനുത്തരമായി അവള്‍ അവന്‍റെ കൈള്‍ അവളുടെ കൈകള്‍ക്കുള്ളില്‍ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചു…..
വിശ്വാസത്തിന്റെ വലിയൊരു ഭാരം അവള്‍ സ്വയം ചുമലിലേറ്റി……
“ഈ ലോകത്ത് എനിക്കും നിനക്കും ആരുമില്ല….. നമ്മുക്ക് ഇനി മുതല്‍ നമ്മള്‍ മാത്രം മതി…. നമ്മള്‍ മാത്രം….”
അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അനിരുദ്ധന്‍ അവളെ തന്‍റെ മാറിലേക്ക്‌ ചായിച്ചു…. അവള്‍ അനുസരണയുള്ള കുട്ടിയെ പ്പോലെ അവന്‍റെ മാറില്‍ ചാരി നിന്നു…..
അപ്പോളും അവന്‍റെ ഒരു കൈ അവളുടെ കൈകളില്‍ ഭദ്രമായിരുന്നു….
അവളുടെ ശരീരത്തിന്റെ ചൂട് അനിരുദ്ധന്‍ ആസ്വദിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയ നിമിഷം അവന്‍ അവളുടെ നെറ്റിയില്‍ ഒന്ന് ചുബിച്ചു……
അവളുടെ ചുണ്ടില്‍ ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി വിടര്‍ന്നു…..
കുരുതിമലക്കാവ് 6 [ Achu Raj ]
Posted by